Τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο...

Διάφανα Κρίκα

Ευρώ ή δραχμή;

Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση να αεροβατώ και να ονειρεύομαι, το κάνω συχνά και το ευχαριστιέμαι όσο τίποτα.

Η παρούσα πολιτική συγκυρία όμως, μόνο με τον ρεαλισμό μπορεί να αναμετρηθεί για να προχωρήσει και να μπορέσει να αλλάξει την Ελλάδα με μια επανεκκίνηση βαρβάτη και δημιουργική.

Λέμε λοιπόν και κρίνουμε αυστηρά όλοι, από όλες τις μεριές, τις «υποχωρήσεις» της κυβέρνησής μας, αγνοώντας το βασικό και κύριο δίλλημα: Ευρώ η δραχμή; 

Μνημόνιο και ξερό ψωμί… και τα κεφάλια μέσα!

Παραφράζοντας Μανώλη Αναγνωστάκη και αφήνοντας κατά μέρος αυτό που αφορά τον ελληνικό λαό, θα λέγαμε ότι στις Βρυξέλλες, το βράδυ της Παρασκευής 20 Φλεβάρη, συνετελέσθη ο τέλειος εξευτελισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσωπικά του πρωθυπουργού της Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πήρε πάνω του μια ακόμη συμφωνία υποταγής του ελληνικού λαού στο Μνημόνιο της κινεζοποίησης, πετώντας στα σκουπίδια όσα έλεγε και προεκλογικά και μετεκλογικά και θεωρώντας ότι απευθύνεται σε Χαχόλους, σε λαό χωρίς μνήμη και χωρίς κρίση.
 

Βράδυ Παρασκευής, προπαραμονή της τελευταίας Αποκριάς, συντελέστηκε το ξεμασκάρεμα εκείνων που τόσο καιρό τώρα εξαπατούσαν τον ελληνικό λαό με εθνικοπατριωτικές κορόνες και σαλπίσματα αντίστασης.

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, εγκαταλείποντας για λίγο τη στεγνή προτεσταντική ηθική και υιοθετώντας τη βαλκανική ελευθεριότητα, έδωσε το σύνθημα των πανηγυρισμών στο στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών δανειστών: «Θεωρώ πολύ δύσκολο να εξηγήσει η ελληνική κυβέρνηση το πρόγραμμα που υπέγραψε στους ψηφοφόρους που την επέλεξαν», δήλωσε χαιρέκακα το ιμπεριαλιστικό κάθαρμα, αναχωρώντας από το φαραωνικό μέγαρο Μπερλεμόντ των Βρυξελλών.

Πριν από λίγη ώρα, είχε υποχρεώσει την ελληνική συγκυβέρνηση (αυτή με τους ροζ και μαύρους «αντιμνημονιακούς» κόκκους - ή «στόκους») να υπογράψει μια εξευτελιστική ανακοίνωση πλήρους αποδοχής των όρων που ο ίδιος είχε υπαγορεύσει, και ακριβώς με τον τρόπο και τις διατυπώσεις που είχε υπαγορεύσει...

Τα θέλαμε και τα πάθαμε…

Το τελευταίο διάστημα έχω ένα πρόβλημα, που αγγίζει τα όρια του υπαρξιακού.

Από τη μια «χαίρομαι» κακόβουλα (και με μεγάλες ενοχές), διασκεδάζοντας για όλα αυτά που βλέπω να συμβαίνουν από την Πρώτη Φορά Αριστερά, τα οποία αποδεικνύονται ακόμη χειρότερα κι από αυτά που είχα προβλέψει (scripta manent), αλλά που το 36% του λαού αγνοούσε, ενώ από την άλλη με πιάνει κατάθλιψη για το που βαδίζει η χώρα με αυτό το τσίρκο που μας κυβερνά.

Υπαρκτός σουρεαλισμός και οργουελικές καταστάσεις στη νιοστή...

Λίγη τσίπα δεν υπάρχει;

Μετά την παγκόσμια συνωμοσία για να πέσει ο Τσίπρας, για την οποία ευθύνεται βεβαίως η ΝΔ, μετά τους ψεκασμούς με αλουμινόσκονη, που και πάλι η ΝΔ ευθύνεται, τώρα ήρθε και η υπόθεση των παράνομων μεταναστών που θα αφήνονται ελεύθεροι.

Με προφάσεις, κάνοντας τον ανήξερο και αποκεφαλίζοντας αξιωματικούς της Αστυνομίας, ο υπουργός Γιάννης Πανούσης και ο ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να κουκουλώσουν ένα θέμα που προκάλεσε την οργή όλου του κόσμου.

Η λογική του εθνικού μας ήρωα…

Το ερώτημα τίθεται από την κοινή λογική: γιατί δεν πρέπει να ψηφίσει η δική μας Βουλή τη συμφωνία με τους θεσμούς/τρόικα, όταν την ψηφίζει, λ.χ., η γερμανική Βουλή;

Η κυβέρνηση κρίνει ότι δεν πρέπει, προφανώς επειδή δεν έχει σκοπό να δώσει στην αριστερή πτέρυγα της Κ.Ο. την ευκαιρία ώστε να εκδηλωθεί ως εσωκομματική αντιπολίτευση.

Την άποψη της κυβέρνησης, ωστόσο, επικροτούν και δύο «σοφοί», οι Γ. Κασιμάτης και Γ. Κατρούγκαλος, με κοινό άρθρο τους σε κυριακάτικο φύλλο. Δεν πρόκειται για τυχαία πρόσωπα.

Ο μεν Γιώργος Κασιμάτης, άλλοτε σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου, ανήκει στους «σοφούς του έθνους», δηλαδή στη χορεία των Μίκη Θεοδωράκη, Μανώλη Γλέζου, Λάκη Λαζόπουλου κ.ά.

Ο δε υπουργός Κατρούγκαλος ανήκει στους «σοφούς του ΣΥΡΙΖΑ», με τον Μηλιό, τον Μπαλτά, τον Μητρόπουλο κ.ά.

H Εταιρία δολοφόνων του Κρεμλίνου!

Στο θεατρικό του έργο Murder in the Cathedral, ο T. S. Eliot περιγράφει τη δολοφονία του αρχιεπισκόπου του Canterbury, Thomas Becket, ως μια σιωπηρά διατεταγμένη εκτέλεση.

Ο βασιλιάς Henry II δεν χρειάζονταν να την διατάξει ευθέως. Οι ιππότες του ήξεραν τι θα έπρεπε να κάνουν με κάποιον που υπονομεύει το καθεστώς.

Ο Eliot μπορεί να έγραφε για την Αγγλία του 12^ου αιώνα, αλλά τα έγραφε το 1935, δυο μόλις χρόνια μετά την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία.

Γι αυτό, το έργο του είναι εν μέρει μια προειδοποιητική ιστορία για την ανάδυση του φασισμού στην Ευρώπη.

Και δυστυχώς, παραμένει και σήμερα επίκαιρο...

Κυβερνήστε επιτέλους…

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ηγέτης του, Αλέξης Τσίπρας, είχαν το προνόμιο, σε ελάχιστο πολιτικά χρόνο, να δουν το κόμμα τους από το 4% του 2009 να βρίσκεται στο 36% το 2015 και στη διακυβέρνηση της χώρας.

Σχημάτισε τη δική του κυβέρνηση, έστω σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, και μετά τις δραματικές διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» (όχι τρόικα!), κατάφερε να λάβει μία παράταση 4 μηνών, μέσα στους οποίους θα πρέπει να καταρτίσει την οριστική συμφωνία για τη χρηματοδότηση του ελληνικού κράτους…

Ο Τζήμερος και η γιαγιά του Μπαρουφάκη…

Σκληρή κριτική στον Γιάνη Βαρουφάκη ασκεί ο Θάνος Τζήμερος.

Με ανάρτησή του στο Facebook αναφέρεται στη γιαγιά του υπουργού Οικονομικών γράφοντας :
"Να κάνουμε υπουργό τη γιαγιά του".

"Η δικιά μου γιαγιά πάντως, καλή της ώρα, το καταλάβαινε μια χαρά. Υποθέτω και η γιαγιά του Γιάνη. Γιατί είναι τόσο απλό, που μπορεί να το καταλάβει κάθε γιαγιά αυτού του κόσμου. Έλα όμως που δεν μπορεί να το καταλάβει ο μικρός Γιάνης!" σημειώνει ο κ. Τζήμερος και συνεχίζει:
"Γιαγιάδες, που κουμαντάρετε το νοικοκυριό σας, προσπαθήστε να εξηγήσετε στην κυβέρνηση τα εξής απλά, απλούστατα..