Εξ όνυχος τον λέοντα
Τον Πάνο Καμμένο τον γνώρισα για πρώτη φορά στα
τέλη της δεκαετίας του ’80 ως υβριστή μου σε τηλεοπτικά πάνελ, στα οποία με
χαρακτήριζε ανενδοίαστα και χωρίς κανένα στοιχείο «τρομοκράτη» και «μέλος της
17 Νοέμβρη», ισχυρισμούς που επανέλαβε με όλο το θράσος που τον διακρίνει στο
βιβλίο του «Τρομοκρατία, Θεωρία και Πράξη» το οποίο εξέδωσε το 1992 στον
γνωστό αντικομουνιστικό και φιλοαμερικανικό εκδοτικό οίκο «Ελληνική
Ευρωεκδοτική» (η οποία έχει εκδώσει ανάμεσα στ’ άλλα την Ελένη του
Γκατζογιάννη, το Οι Έλληνες πράκτορες της Κα Γκε Μπε, του Πέτρου
Κασιμάτη και άλλα ανάλογα πονήματα.)
Στο βιβλίο του αυτό, γραμμένο προφανώς καθ’
υπόδειξη των μυστικών υπηρεσιών, και από ανάλογους καλάμους (θεωρείται δεδομένο
πως έχει γραφτεί από τον θεωρητικό της Χούντας Γεωργαλά ή άλλο αναλόγου
ποιού υποκείμενο) προτάσσεται πρόλογος του περιβόητου αντιστράτηγου Νίκου
Γρυλλάκη, του συμβούλου ασφαλείας του Μητσοτάκη, επιχειρείται μια
κατασυκοφάντηση ενός ολόκληρου πολιτικού χώρου, πάνω στην οποία έκτισε τη
σταδιοδρομία του και τις εκλεκτικές του συγγένειες με όλων των ειδών τις
υπηρεσίες ο φέρελπις τότε νεαρός πολιτικός.
