Ταξική ή τοξική πολιτική εναντίον των φτωχών;

Ορισμένα στελέχη της κυβέρνησης επιχειρούν να δώσουν έναν ταξικό χαρακτήρα στις επιλογές της. Προσπαθούν να πείσουν ότι ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση είναι δίκαιος επειδή αφορά τους ευκατάστατους. Παράλληλα, ισχυρίζονται ότι αντιστέκονται στους δανειστές και αγωνίζονται να γλιτώσουν τα σπίτια του λαού από την αδηφαγία των τραπεζών.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ας δούμε δύο τετραμελείς οικογένειες.

Η πρώτη έχει μηνιαίο εισόδημα 1.000 ευρώ και δίνει 300 ευρώ για νοίκι. Η δεύτερη οικογένεια έχει εισόδημα 2.500 και μένει σε ένα αρκετά μεγαλύτερο σπίτι που έχει αγοράσει με δάνειο.

Εκμεταλλευόμενη την απαγόρευση των πλειστηριασμών και προσδοκώντας το χάρισμα μεγάλου μέρους της οφειλής, αποφεύγει να πληρώσει τις δόσεις. Με αυτό τον τρόπο έχει κατορθώσει να αυξήσει το διαθέσιμο εισόδημά της…

Κυβέρνηση μπουφόνων;

Εκ πρώτης όψεως πρόκειται για κυβέρνηση μπουφόνων. Αρκεί να κοιτάξει κανείς τις φωτογραφίες από την επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ. Τον έτοιμο να εκραγεί μελανοχίτωνα Πρόεδρο της Βουλής. Τον κορδωμένο πλην σχεδόν ρακένδυτο Υπουργό της Παιδείας. Τον άλλον, τον προσκεκλημένο στο Προεδρικό Μέγαρο, ο οποίος εν μέσω επίσημου δείπνου φλυαρούσε ανέμελα στο κινητό του... 

Αρκεί να ακούσει κανείς τις δηλώσεις που εκτοξεύουν σε κάθε ευκαιρία. Πότε αποκαλώντας τον ΦΠΑ στην ιδιωτική παιδεία "πενταροδεκάρες". Πότε τους πρόσφυγες "παραθεριστές". Πότε το δίλεπτο που αφιέρωσε ο Ομπάμα στον Αλέξη Τσίπρα "συζήτηση κορυφής"...

Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τέλος στον έκφυλο μικροαστισμό!

Ή αλλιώς: Το ανθρώπινο φιλολαϊκό πρόσωπο της κυβέρνησης Τσίπρα!

Προσοχή… ακολουθεί παραλήρημα!!!!

Η Πρώτη Φορά Αριστερή κυβέρνηση που θριάμβευσε τον περασμένο Ιανουάριο, αν και πιο πούρα, πιο ενθουσιώδης από την Δεύτερη,  αφού σε αυτήν συμμετείχαν οι ορίτζιναλ αγωνιστές του Δραχμαζάνη, τελικά δεν έκανε πολλά πράγματα στο πολιτικοϊδεολογικό κοινωνικό επίπεδο, μιας και ήταν φουλ απασχολημένη διεξάγοντας σκληρές διαπραγματεύσεις (λέμε τώρα) με τους κακοί τοκογλύφοι.

Και βέβαια οι σκληρές αυτές διαπραγματεύσεις, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, με μπροστάρη τον Δρα Μπαρουφάκη, και στη συνέχεια τον ίδιο τον Τσε Παπάρα, είχαν ως αποτέλεσμα στο τέλος να νικήσουμε, και να πετύχουμε να επιβάλουμε στους δανειστές ένα νέο μνημόνιο-συμφωνία, αυτή τη φορά με επίκεντρο τον άνθρωπο και με κοινωνικό πρόσημο, όρθιοι και όχι σαν εκείνα τα αιμοβόρικα που υπέγραφαν στα τέσσερα ο μασόνος Σαμαράς και ο κρυφοεβραίος Μπένι, που θέλανε να μας υποδουλώσουν αφού…

Το ύφος και το ήθος του ΣΥΡΙΖΑ…

Όταν, ως Αντιπολίτευση, δηλώνεις ότι οραματίζεσαι την διακυβέρνηση της Χώρας στα πλαίσια της Συνταγματικής Τάξης, χωρίς παρεκκλίσεις, με σεβασμό στους κανόνες που διέπουν τις αρχές ευνομουμένης Πολιτείας, με σαφή διάκριση και ανεξαρτησία των τριών Συνταγματικών Εξουσιών, που σημαίνει σεβασμός και στην τήρηση των αποφάσεων του ΣτΕ, κλπ., όταν αποκρούεις τη νόθευση της βούλησης της λαϊκής κυριαρχίας με αγώνες υπέρ της απλής αναλογικής και μάλιστα της ανόθευτης, τα λόγια είναι εύκολα και ευχάριστα.

Όταν απευθύνεσαι στα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα και λοιδορείς, και δικαίως, τους υπευθύνους των μέχρι χθες μνημονιακών Κυβερνήσεων και όταν υπόσχεσαι στους συνταξιούχους την επαναφορά της 13ης Σύνταξης και αποκατάσταση των αδικιών, όταν υπόσχεσαι στον νέο-διοριζόμενο ως πρώτο μισθό τα €751 με περαιτέρω ωρίμανση, στον άνεργο δουλειά και περιορισμό της ανεργίας δια της ανάπτυξης, όταν χαρακτηρίζεις τον ΕΝΦΙΑ ως Φόρο άδικο, επαχθή, παράνομο, που δεν μπορεί να διορθωθεί αλλά μόνο να καταργηθεί, όταν υπόσχεσαι στήριξη στον Αγρότη και φορολογική ελάφρυνση, όταν υπόσχεσαι δίκαιο φορολογικό σύστημα με ελάχιστο αφορολόγητο όριο τις €12.000, όταν διακηρύττεις ότι αντικείμενο του φόρου είναι μόνο το Εισόδημα, απ’ όπου κι αν προέρχεται, καθώς και η υπεραξία και ότι ο Φόρος της περιουσίας είναι μόνον ελεγκτικός, δηλαδή "πόθεν έσχες", όταν υπόσχεσαι την κατάργηση των τεκμηρίων που καθιστούν τον άνεργο αντικείμενο φόρου, ευλόγως ανακηρύσσεσαι, και δικαίως, σε Λαϊκό Ηγέτη...

Δέκα απλοϊκές σκέψεις στο μυαλό…

Η αντίληψη που έχουμε για τα πράγματα πρέπει κανονικά να αλλάζει ευθέως ή και αντιστρόφως ανάλογα με την εξέλιξή τους. Για παράδειγμα, αν κάποτε δεν φορούσαμε ζώνη στο αυτοκίνητο και τώρα φοράμε.

Αν καπνίζαμε μέσα στα νοσοκομεία και τώρα δεν το κάνουμε, αν αγνοούσαμε στοιχειώδη οικονομικά μεγέθη και τώρα τα καταλαβαίνουμε και αν κάποτε ψηφίζαμε «μεσσίες» αλλά τώρα γελάμε, όταν τους βλέπουμε καβάλα στο πράσινο άλογό τους…