Ο κ. Τσίπρας (ομού με τον κ. Κατρούγκαλο)
απέδειξε πόσο επικίνδυνα άσχετος είναι όταν μιλά ΚΑΙ για το ασφαλιστικό.
Ως γνωστόν η κοινωνική ασφάλιση τον 20ο αιώνα στηρίχθηκε στο λεγόμενο διανεμητικό ή -κατ” άλλους- αναδιανεμητικό σύστημα. Αυτό σήμαινε πως οι εργαζόμενες γενιές πλήρωναν -μέσω των ασφαλιστικών εισφορών τους- για τις συντάξεις που λάμβαναν οι συνταξιούχοι. Το σχήμα αυτό στηριζόταν στην «αλληλεγγύη των γενεών» και άρχισε να υφίσταται διαφόρων ειδών τροποποιήσεις όταν λόγω του δημογραφικού προβλήματος χειροτέρευσε η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων και το κατέστησε απαραίτητο.
Ως γνωστόν η κοινωνική ασφάλιση τον 20ο αιώνα στηρίχθηκε στο λεγόμενο διανεμητικό ή -κατ” άλλους- αναδιανεμητικό σύστημα. Αυτό σήμαινε πως οι εργαζόμενες γενιές πλήρωναν -μέσω των ασφαλιστικών εισφορών τους- για τις συντάξεις που λάμβαναν οι συνταξιούχοι. Το σχήμα αυτό στηριζόταν στην «αλληλεγγύη των γενεών» και άρχισε να υφίσταται διαφόρων ειδών τροποποιήσεις όταν λόγω του δημογραφικού προβλήματος χειροτέρευσε η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων και το κατέστησε απαραίτητο.
Οι συριζαίοι, όμως, χθες (και όχι μόνο)
μπέρδευαν συστηματικά το αναδιανεμητικό σύστημα με την αναδιανομή, κατηγορώντας
όλους τους αντιπάλους τους ότι δε τη θέλουν γιατί είναι κοινωνικά ανάλγητοι
«φιλοτροϊκανοί»…
Άλλο, όμως, η αναδιανομή κι άλλο το αναδιανεμητικό σύστημα ΑΝΟΗΤΟΙ.
Η κοινωνική ασφάλιση προφανώς και έχει ως ιδρυτικό της στόχο την κοινωνική προστασία των πιο αδύνατων και την κοινωνική αλληλεγγύη αλλά αυτά δεν επιτυγχάνονται μέσω της «κλοπής εισφορών» από όσους ασφαλίζονται πάνω από 20 έτη, όπως προωθεί η… κατρουγκάλεια πρόταση. Επιτυγχάνεται μέσω αφενός των κρατικών πολιτικών και πόρων και αφετέρου των δομικών παραμέτρων του ασφαλιστικού συστήματος.
Οι κρατικοί πόροι υφίστανται λόγω του φορολογικού συστήματος. Είναι αυτό (και όχι το ασφαλιστικό) που προωθεί την αναδιανομή εισοδήματος. Με το σχήμα του ασφαλιστικού πολλαπλών πυλώνων οι κρατικοί πόροι κατευθύνονται αποκλειστικά στον πρώτο πυλώνα -τη βασική ή εθνική σύνταξη- και δεν πριμοδοτούν τους υψηλόμισθους, όπως έκανε το σχήμα της τριμερούς χρηματοδότησης, το οποίο παρείχε υψηλότερη κρατική συμμετοχή-εισφορά όσο υψηλότερο ήταν το εισόδημα.
Από κει και πέρα την κοινωνική προστασία των πιο αδύνατων την αναλαμβάνουν οι δομές του ασφαλιστικού συστήματος. Και το κατρουγκάλειο -παρά τις «αντιαναλγητικές» ρητορίες- αφήνει πολλούς αδύναμους απροστάτευτους. Για παράδειγμα όσοι δεν έχουν συμπληρώσει 15ετή ασφάλιση δε λαμβάνουν εθνική σύνταξη. Ακόμα χειρότερα, όσοι/ες έχουν κάτω από 15 χρόνια ασφάλισης δε δικαιούνται το μικρό ποσό ανταποδοτικής σύνταξης που τους αναλογεί και τα ένσημά τους ρίχνονται στον …Καιάδα.
Τούτων δοθέντων, είναι προφανές πως το κυβερνητικό μπέρδεμα μεταξύ αναδιανεμητικού συστήματος και αναδιανομής υποδηλώνει την ουρανομήκη ασχετοσύνη των κυβερνώντων.
Δείχνει, όμως, παράλληλα και κάτι άλλο. Πως ο ισοπεδωτισμός σοβιετικού τύπου είναι η κεντρική επιδίωξη των άθλιων που μας κυβερνούν. Ξεκίνησε εμφατικά και σε αλλο επίπεδο με τη «ρετσινιά της αριστείας», συνεχίσθηκε με τις τοποθετήσεις στελεχών μέτριων ή/και ανίκανων και επεκτείνεται σιγά-σιγά σε όλα τα πεδία. Το βλέπουμε τώρα και στο ασφαλιστικό, όπου, σε βάρος της ανταποδοτικότητας και της πάταξης της εισφοροδιαφυγής, προωθούν την «αναδιανομή», δηλαδή, ισοπεδώνονται οι συντάξεις όσων θα βγαίνουν στη σύνταξη με περισσότερα χρόνια ασφάλισης και υψηλότερες εισφορές, θα το δούμε στις ρυθμίσεις για τη φορολογία εισοδήματος ή τον ΕΝΦΙΑ κ.ο.κ.
Ας το έχουν υπόψη τους οι δημοκρατικά και φιλοευρωπαϊκά αντιπολιτευόμενοι του κεντροαριστερού και του κεντροδεξιού φάσματος.
Θανάσης Γεωργακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου