Είχα έναν «φίλο» κάποτε… καλό παιδί και «αγωνιστής».
Φανατικός αφισοκολλητής του πρώιμου αλλά και του ύστερου Πασόκ, που εξαγόρασε
την αφοσίωση του με μια καλή θέση συμβασιούχου σε κάποιον δήμο. Και όσο ζούσαμε
εποχές πλέριας δημοκρατίας, τόσο πιο πασόκος ήταν, πίνοντας νερό στο όνομα της αλλαγής,
και του … Άκη!
Με τα χρόνια, κατάφερε μέσω κομματικών κονέ, και
πάντα με τηλεφωνήματα, να μεταταγεί δυο τρεις φορές σε ανώτερες θέσεις και σε καλύτερες
υπΕρεσίες, ώσπου το 2009, τότε που ο «λεφτά υπάρχουν» πήρε 45% περίπου των
ψήφων (σαν ψέμα ακούγεται σήμερα), ο φίλος μου έγινε επιτέλους και μόνιμος. Μάλιστα
παρουσίασε και πτυχίο ΑΕΙ που (δήθεν) είχε… ποιος θα το έψαχνε; Και από τότε,
που σιγουρεύτηκε το μέλλον του, ξεδίπλωσε
και τον πραγματικό του χαρακτήρα, που χρόνια έκρυβε επιμελώς…
Όπως για παράδειγμα το ότι έφτασε σε σημείο να
μην πατάει σχεδόν ποτέ στην εργασία του, με συνεχείς και αλλεπάλληλες αναρρωτικές
άδειες, κάθε φορά κι από άλλη ιατρική ειδικότητα, μέσω των κονέ του. Μόνο άδεια
τοκετού δεν πήρε, αλλά όσοι ξέρανε τις διασυνδέσεις του δεν θα
παραξενευόντουσαν αν το πετύχαινε και αυτό. Στα χαρτιά δηλαδή ήταν ένα χούφταλο
για λύπηση, σχεδόν ανάπηρος … στην πραγματικότητα όμως μέχρι και σκι έκανε,
ταξιδεύοντας κάθε τόσο στην Αυστρία.
Στην πορεία βόλεψε με παρόμοιο τρόπο την γυναίκα
του, αλλά και τον αδελφό του… ποια ΑΣΕΠ και σαχλαμάρες; Αν ξέρεις τα κόλπα, όλα
αυτά παρακάμπτονται.
Με αυτά και με αυτά, ο φίλος μου στα χρόνια της επίπλαστης
ευμάρειας κατάφερε εκτός από την
επαγγελματική του εξασφάλιση, μέσω πολλαπλών δανείων (καταναλωτικά, στεγαστικά,
επισκευαστικά, κλπ) να φτάσει σε σημείο να έχει σπίτι (ρετιρέ), εξοχικό
(αυθαίρετο), τζιπ, δεύτερο αμάξι, μέχρι και μηχανή υψηλού κυβισμού… και όλα
αυτά με έναν μέτριο μισθό (άντε δυο) δημοσίου υπαλλήλου.
Μια δυο φορές που τον ρώτησα πως τα φέρνει
βόλτα, και είναι πάντα στην πούδρα, μου παραδέχτηκε με ύφος ότι απλά δεν
πληρώνει! Που και που πληρώνει καμιά δόση και δατς ολ! Και βέβαια, είχε δίκιο…
διότι εκείνο τον καιρό ούτε οι τράπεζες, ούτε οι εφορίες πολυέψαχναν τα
πράγματα. Έτσι κι αλλιώς η χώρα ζούσε πλουσιοπάροχα με δανεικά από τους ξένους,
και το μόνο που ενδιέφερε την εκάστοτε κυβέρνηση ήταν να κυκλοφορεί το χρήμα,
έστω και μαύρο.
Έλα όμως που επί ΓΑΠ έσκασε η φούσκα και μπήκαμε
στο επαχθές μνημόνιο, και σιγά σιγά άρχισαν να σφίγγουν οι κώλοι. Όχι βέβαια
για τον φίλο μου, που συνέχισε να διακηρύττει με στόμφο ότι δεν πληρώνει, και
μάλιστα όχι μόνο έγινε συνδικαλιστής στην υπΕρεσία του, όχι μόνο αγαναΧτιστής,
συμμετέχοντας στις «καταλήψεις» του Λευκού Πύργου, αλλά εντάχθηκε και ως
αΧτιβιστής στο περίφημο κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, και που τον έχανες που τον
έβρισκες, έτρεχε στις εθνικές οδούς, διαδήλωνε στα διόδια, και μάλιστα έσπαζε
και τις μπάρες! Τον δε Γλέτσο τον είχε ανακηρύξει ήρωα του Έθνους! Χώρια την
Κατάντια Βαλαβάνη…
Μέχρι που τα πράγματα σοβάρεψαν για τα καλά,
έφυγε ο ΓΑΠ, ήρθαν οι Παπαδήμος, Πικραμένος, και μετά ο Σαμαράς, οπότε τα
διάφορα χρέη συνδέθηκαν με τους τραπεζικούς λογαριασμούς και την μισθοδοσία, οι
εφορίες αγρίεψαν, όπως και οι τράπεζες, η κατάσταση έγινε ζόρικη για τους μπαταχτσήδες,
και ο άλλοτε σούπερ μάγκας φίλος μου
άρχισε να μελανιάζει. Για να μην αναφερθώ και στην έρευνα που έγινε επί
Μητσοτάκη σε ολόκληρο το δημόσιο για να βρεθούν οι κάτοχοι πλαστών πτυχίων… εκείνο το διάστημα ο φίλος μου δεν κοιμόταν,
και είχε χάσει και καμιά δεκαριά κιλά.
Βέβαια, καθ όλη αυτή τη διάρκεια, εγώ γι αυτόν ήμουν
ο προσκυνημένος, ο δοσίλογος, και ο προδότης της πατρίδας, αφού δεν χρωστούσα
τίποτα και σε κανέναν, και υποστήριζα την ανάγκη του συμμαζέματος των
δημοσιονομικών μας.
Τότε ήταν που θυμήθηκε (όπως και πολλοί άλλοι), ότι ανέκαθεν ήταν αριστερός,
και άρα ο Τσίπρας τον εκφράζει, οπότε και εντάχθηκε ενεργά στον Σύριζα, και
ποιος τον έπιανε… Κάθε μέρα έβγαζε πύρινους λόγους κατά των σαμαροβενιζέλων,
κατά της Μέρκελ, και υπόσχονταν κρεμάλες σε αυτούς που μας κατέστρεψαν(!), στους
κλέφτες (που όλοι τους ξέρουμε ποιοι είναι, έλεγε), και ονειρεύονταν την μέρα
που θα έμπαινε στο Μαξίμου η ελπίδα, και όλα ξανά θα γυρνούσαν στην προτεραία τους
κατάσταση, κι αυτός δεν θα χρειάζονταν πια να ζει με 200 μόνο ευρώ τον μήνα,
αφού τα άλλα τα έπαιρναν οι τράπεζες και οι εφορίες… δεν θα κινδύνευε με
απόλυση, μπορεί μάλιστα να έπαιρνε και πίσω τις πινακίδες του τζιπ και της μηχανής
που είχε παραδώσει, επειδή δεν έβγαινε ο καημένος με τον φορομπήχτη Σαμαρά, που
μας φόρτωσαν οι τοκογλύφοι των Βρυξελλών.
Και ναι,
μια μέρα χειμωνιάτικη, το όνειρό του έγινε πραγματικότητα! Το γελαστό παιδί και
οι φίλοι του λαού συνεργάτες του μπήκαν στο Μαξίμου.
Ποιος τον άκουγε εκείνες τις μέρες τον φίλο μου;
Όλη μέρα κυκλοφορούσε στην υπΕρεσία φουσκωμένος σαν παγώνι, έπλεκε το εγκώμιο
του Μπαρουφάκη και του Λαφαζάνη, και μάλιστα απειλούσε πλέον ανοιχτά με διώξεις
όποιον αυτός θεωρούσε γερμανοτσολιά.
Έλα όμως που ο Αλέξης και το τσίρκο του όχι μόνο
δεν έσκισαν το μνημόνιο, όχι μόνο δεν έδωσαν αυξήσεις, αλλά τα πάντα όλα πήραν
την κάτω βόλτα, με τον φίλο μου να αρχίσει και πάλι να μελανιάζει…
Ώσπου ήρθε το περίφημο δημοψήφισμα, και πάλι στα
ξαφνικά θυμήθηκε ότι επί δραχμής ζούσαμε καλύτερα, και ήμασταν και εθνικά
ανεξάρτητοι. Και δώστου λοιπόν πύρινους λόγους κατά του ευρώ, δώστου συνθήματα
υπέρ του ΟΧΙ, κλπ κλπ. Μέχρι που ακούστηκε ότι είχε κατέβει το βράδυ του
δημοψηφίσματος στην Αθήνα, για να χορέψει τσάμικο μαζί με τις μπουτούδες στο
Σύνταγμα!
Εσύ είσαι που το λες; Ξανά μανά χαστούκι ο φίλος
μου, αφού ο Αλέξης τα έκανε επάνω του, και μέσα σε μια νύχτα έγινε ο
μνημονιακότερος πρωθυπουργός έβερ. Πιστό σκυλάκι της άλλοτε μαντάμας Μέρκελ.
Και κλάμα ο φίλος μου… ο οποίος και αυτός αναγκάστηκε
να κάνει πέτρα την καρδιά, άλλωστε δεν είχε τα κοχόνες να φύγει και να πάει με
τον Δραχμαζάνη και την Ραχήλ, και έτσι μεταμορφώθηκε και αυτός σε μνημονιακό
προπαγανδιστή, μόνο που όπως τόνιζε: «το δικό μας μνημόνιο είναι αριστερό, και
έχει επίκεντρο τον άνθρωπο»!!!!!!
Το συνάντησα χθες βράδυ να περιφέρεται μόνος και
έρμος στην παραλία της Θεσσαλονίκης, κοντά στον Λευκό Πύργο, εκεί που πριν από
μερικά χρόνια μεγαλουργούσε ως αγαναΧτιστής, μονολογώντας διάφορα
ακαταλαβίστικα. Όπως κατάλαβα, εκτός του ότι κινδυνεύει η θέση του, αφού ο
μνημονιακός Αλέξης ξεκίνησε να καταργεί κάτι άχρηστες υπΕρεσίες, τον παράτησε και
η γυναίκα του, πήρε και το παιδί, και τώρα έμεινε μόνος του να μετράει και το
τελευταίο σέντσι, αφού χώρια από όλα εκείνα τα δάνεια που πρέπει να εξυπηρετήσει με έναν μισθό, θα πρέπει να
δίνει και διατροφή στην λεγάμενη… που όπως μου είπε τα έφτιαξε με έναν
νεοδημοκράτη!!!! Και μάλιστα μητσοτακικό!!!!!!
«Θα την σκοτώσω την π…..α και θα την θάψω στο
εξοχικό», μου είπε τρέμοντας απ το κακό του… μετά όμως θυμήθηκε ότι του το βγάλανε
σε πλειστηριασμό, και άρχισε να σκέφτεται εναλλακτικά σημεία ταφής… κάτι για το
Σειχ Σου ψέλλισε…
Φεύγοντας, μου ζήτησε «αν μου περισσεύει» κανένα
δίευρω, για να πάρει το λεωφορείο… όπως μου είπε.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου