Αυτοί που χαρακτηρίζονται ως «ψεκασμένοι» –λόγω
του ότι αποδέχτηκαν τη θεωρία πως αεροπλάνα ψεκάζουν τους πολίτες με ειδικές
χημικές ουσίες για να μην αντιδρούν στις κυβερνητικές αποφάσεις– πάντα υπήρχαν
στην ελληνική κοινωνία. Απλώς η αποδοχή εκ μέρους τους αυτής της βλακώδους
άποψης βοήθησε ώστε μία συγκεκριμένη συμπεριφορά κι ένας συγκεκριμένος τρόπος
σκέψης να κωδικοποιηθούν με μία λέξη. Οι ψεκασμένοι.
Βασικό γνώρισμα αυτών των ανθρώπων η ευκολία με
την οποία υιοθετούν κάθε συνωμοσιολογικό σενάριο, επιλέγουν τις απλοϊκές λύσεις
για πολυσύνθετα προβλήματα και πάντα εργαλείο της κάθε ερμηνείας τους είναι ο
ανορθολογισμός και η παραδοξολογία, που αντικαθιστούν τον «κοινού νού»...
Αυτοί οι συνάνθρωποι μας υπήρχαν ανέκαθεν στην
ελληνική κοινωνία. Αλλά στο παρελθόν ήταν κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους των
καφενείων και στα πηγαδάκια της πλατείας Ομονοίας. Το κοινό τους 10, 20, 30 το
πολύ άτομα, που συμμετείχαν στις συζητήσεις αυτές που έθιγαν όλα τα προβλήματα
της επικαιρότητας, τα οποία φυσικά και με μαγικό τρόπο επέλυαν. Το κακό ήταν
μικρό, γιατί και το ακροατήριο ήταν μικρό.
Το πρόβλημα με τη λογική των «ψεκασμένων» έλαβε
αίφνης διαστάσεις, με την έκρηξη της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης,
όταν άρχισαν να ακούγονται σε πανελλήνια ακροατήρια όλες αυτές οι α-νοησίες που
συγκροτούν την «ψεκασμένη» σκέψη. Τότε, οι απανταχού της χώρας «ψεκασμένοι»
αντιλήφθηκαν πως δεν είναι οι δέκα ή οι είκοσι θαμώνες του καφενείου που
σκέφτονται όπως αυτοί, που προσεγγίζουν και αναλύουν την πραγματικότητα με τα
ίδια εργαλεία σαν τα δικά τους, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες, μεταξύ των οποίων
και εκατοντάδες «επώνυμοι» που αποτέλεσαν και τον ιδεολογικό τους καθοδηγητή.
Οι « ψεκασμένοι» συν-έλληνες απέκτησαν έτσι
ενιαίο θεωρητικό υπόβαθρο, ταυτότητα επιχειρημάτων και εμπλουτισμένες γνώσεις
από τα βιβλία των πνευματικών τους ταγών, που προσεφέροντο αφειδώς από τα
κανάλια και τα ραδιόφωνα.
Η γελοιότητα των επιχειρημάτων και η ανεπάρκεια
του λόγου τους που εκινείτο μεταξύ παραληρήματος και άναρθρων κραυγών ήταν τόσο
προφανής που η κοινότητα των λογικών ανθρώπων τους κατέταξε αμέσως στην
πνευματική περιοχή των γραφικών και των εξωτικών.
Η κρίση του 2010 στάθηκε η αιτία για να γνωρίσει
ο τρόπος σκέψης αυτών των ανθρώπων την αποθέωση, για να γίνουν οι απλοϊκές
λύσεις των καφενείων πολιτικά προγράμματα κομμάτων, ενώ στην απόγνωση και στην
απελπισία τους χιλιάδες συνάνθρωποι μας, ποδηγετούμενοι από την «ψεκασμένη
σκέψη», έφτασαν στο έσχατο σημείο πνευματικής κατάντιας να βρούν τη λύση της
κρίσης στον Σώρρα και στην Τράπεζα της Ανατολής.
Μάλιστα ο «ψεκασμός» απέκτησε και κυβερνητική
εκπροσώπηση, επιτείνοντας τη σύγχυση σε έναν κόσμο που είναι έτοιμος να
πιστέψει ο,τι πιό ακραίο, ο,τι πιο παράλογο και φανταστικό, όπως π.χ. ότι οι
Έλληνες, εβραίοι στο θρήσκευμα, δεν φορολογούνται. Το γεγονός πως αυτήν την
ηλιθιότητα –δεν γράφω ανακρίβεια γιατί είναι επιεικής χαρακτηρισμός– την
υποστήριξε υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος και την αναπαρήγαν άκριτα
εκατοντάδες μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνει πως η συγκεκριμένη ασθένεια έχει
καταστεί ανίατη για ένα υπολογίσιμο τμήμα της κοινωνίας μας.
Δυστυχώς η νόσος της απλοϊκής σκέψης και
ερμηνείας εξαπλώνεται και λειτουργεί παραλυτικά, εμποδίζοντας την καθαρή ματιά
και την ορθολογική αντιμετώπιση των πολύπλοκων καταστάσεων.
Η κρίση που βιώνουμε εδώ και έξι χρόνια
βρίσκεται σε αμφίδρομη σχέση με την «ψεκασμένη σκέψη». Την μεγέθυνε και αυτή η
μεγέθυνση εμπόδισε την ορθή αποτίμηση και τη δημιουργική υπέρβαση της.
Σάκης Μουμτζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου