Η χώρα καταρρέει, αλλά οι ΣΥΡΙΖΑίοι ονειρεύονται
μάχες κατά... της διαπλοκής. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στα κάγκελα, οι
παραγωγικές τάξεις στενάζουν, οι αγρότες πεινάνε, η ανεργία καλπάζει και
δυστυχώς η υπεράσπιση μιας κουρελιασμένης εθνικής κυριαρχίας απαιτεί και βαρύ
φόρο αίματος. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι όταν η κυβέρνηση αυτή αποχωρήσει θα
αφήσει τη χώρα ολόκληρη...
Γιατί μπορεί ο κ. Καμμένος να πανηγυρίζει για τη
συμφωνία εμπλοκής ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων και τις κοινές περιπολίες με την Τουρκία,
δείχνει όμως παντελή άγνοια της ιστορίας της τουρκικής διπλωματίας και της
στρατηγικής των διεκδικήσεών της. Κι εδώ ίσως δημιουργείται και η μεγαλύτερη
παγίδα για τη χώρα στα χρόνια που έρχονται. Δεδομένου ότι στην κατάσταση
αδυναμίας στην οποία βρίσκεται είναι πολύ δύσκολο να επιβάλει οτιδήποτε, είναι
πολύ δύσκολο να πείσει. Και πρέπει να διασφαλιστεί με κάθε τρόπο ότι η ΝΑΤΟϊκή
εμπλοκή δεν θα αξιοποιηθεί από τους γείτονες για να "κερδίσουν
έδαφος" στις διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο...
Κάθε μέρα που περνά, η χρονοκαθυστέρηση, την
οποία εφαρμόζει και πάλι στη διαπραγμάτευση η κυβέρνηση, δεν επιβαρύνει απλώς
μια οικονομία που στενάζει υπό το βάρος της έλλειψης ρευστότητας, αλλά και
συσσωρεύει προβλήματα καθιστώντας ακόμη πιο δυσχερή την επίλυσή τους. Και το
χειρότερο είναι ότι θεωρούν στο Μαξίμου πως μπορούν να τρενάρουν μέχρι το
καλοκαίρι... Ή άντε μέχρι το Μάιο, που έθεσε ως ορόσημο ο Τσακαλώτος για
να μην... καούν. Και μέχρι τότε; Στον αέρα το ασφαλιστικό, στον αέρα τα
φορολογικά, στον αέρα το προσφυγικό. Στον αέρα η αγορά, όπου οι εξελίξεις
οδηγούν σε νέο μπαράζ λουκέτων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να τα κάνει όλα ένα
πακέτο. Να κερδίσει κάτι στο Ασφαλιστικό, υποχωρώντας λίγο από την αρχική της
θέση, να αυξήσει τους φόρους αλλά να πάει λίγο πίσω το Περιουσιολόγιο, να
συνδέσει το Προσφυγικό και το πιθανό κλείσιμο των συνόρων με το Ασφαλιστικό και
τη διαπραγμάτευση. Λίγο από δω, λίγο από κει και ό,τι κάτσει στο τέλος.
Στρατηγική... τουρλουμπούκι δηλαδή. Που σε κάνει να... νοσταλγείς ακόμη και τη
δημιουργική ασάφεια του Βαρουφάκη. Έχουν φτάσει να είναι ακόμα χειρότεροι – αν
είναι δυνατόν!
Και παριστάνουν ότι δεν... ακούν τα μηνύματα από
τις Βρυξέλλες ή την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Παριστάνουν τους κουφούς. Κι
όμως, ο Τόμσεν το λέει ξεκάθαρα. Η ελάφρυνση του χρέους είναι άρρηκτα
συνδεδεμένη με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Και αυτή κατά το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο (που ασφαλώς παίζει και τα δικά του παιχνίδια) μπορεί να
επιτευχθεί μόνο μέσα από δραματική περικοπή των συντάξεων. Τόσο ξεκάθαρα.
Τόμπολα! Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Να σας πω; Πιθανότατα τίποτα.
Ναι, πιστεύω ότι δεν θα κάνουν τίποτα. Θα
συνεχίσουν να παριστάνουν ότι διαπραγματεύονται. Θα ωθήσουν τα πράγματα σε
πλήρες αδιέξοδο. Και εκεί ό,τι κάτσει. Ή μάλλον, εκεί, στο τέλος του δρόμου θα
περιμένει είτε η ολοκληρωτική καταστροφή είτε ο... Σόιμπλε και το time out.
Μακάρι να έχω άδικο, αλλά... Βεβαίως, για το κομματικό συμφέρον και την καρέκλα
έχει αποδειχθεί ότι είναι ικανοί να θυσιάσουν τα πάντα. Και η στρατηγική είναι
πλέον γνωστή. Φουλ επίθεση στη... διαπλοκή, φουλ επίθεση στους... ταξικούς
εχθρούς, φουλ επίθεση στους αδυσώπητους ξένους και όπου βγει. Το πολύ πολύ, στο
τέλος θα κάνουν άλλη μια μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα. Έτσι νομίζουν...
Μόνο που κάνουν ένα πολύ μεγάλο λάθος. Το 2016
δεν είναι 2015, και οι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα είναι πολύ μεγαλύτεροι,
πολύ καθοριστικότεροι και πολλαπλάσιοι εκείνων που ελλόχευαν πέρυσι τέτοια
εποχή. Οδεύουν προς μετωπική με τοίχο και το πιθανότερο είναι ότι θα σπάσουν τα
κεφάλια τους. Και μαζί με εκείνων, το χειρότερο είναι ότι θα σπάσουν και τα
κεφάλια όλων μας.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου