Προσπάθησα να
διατηρήσω την ψυχραιμία μου και την υπομονή μου.
Να ελέγξω τα νεύρα μου. Σε ολόκληρη την διαδρομή. Από την πρωτεύουσα
μέχρι την Μανωλάδα του νομού Ηλείας. Οπου πήγαινα να επισκεφθώ ένα φίλο
από τα παλιά! Ελεγα
από μέσα μου «ήρεμα, ήρεμα Δημήτρη. Η δυσκολία, κάθε
δυσκολία, είναι ευεργεσία. Συγκρατήσου»!
Και συγκρατήθηκα. Ούτε ένα
λεπτό δεν επέτρεψα στον θυμό να διεισδύσει και να με τσαλακώσει. Σε
ολόκληρη την διαδρομή. Που κάτω από κανονικές συνθήκες είναι δεν
είναι δυόμιση ώρες. Αντε τρεις!
Τώρα η διαδρομή έγινε έξι ώρες.
Γιατί στις δύο παρακάμψεις με τα μπλόκα, το αυτοκίνητο
πήγαινε με «τα πόδια». Ούτε τρία χιλιόμετρα την ώρα. Η
πρώτη παράκαμψη στα διόδια του Ισθμού. Η δεύτερη στην κοντά στον Αραξο!
Κάποια στιγμή, έτσι φευγαλέα, το βλέμμα μου έπιασε καμιά πενηνταριά νοματαίους. Προφανώς Αγρότες. Που αγνάντευαν τον θρίαμβό τους. Ολους εμάς τους εποχούμενους να πηγαίνουμε στον προορισμό μας με τα «πόδια». Μας κοιτούσαν με ύφος «θα σας δείξουμε τώρα»!
Αλλος πήγαινε να εποσκεφθεί τον πατέρα του στο νοσοκομείο της Πάτρας. Αλλος για δουλειά. Αλλος για να πετάξει από πάνω του βαρίδια, τα ασήκωτα βαρίδια, από μια εβδομάδα σκληρής εργασίας!
Προφανώς οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι. Της βιοπάλης. Προφανώς εργαζόμενοι. Προφανώς μερικοί εξ αυτών άνεργοι. Προφανώς τρομοκρατημένοι, Ομως όλοι τους ψύχραιμοι. Αντε, σου λέει. Να υποστούμε αγόγγυστα κι αυτό το βάσανο. Αντε να δούμε πότε θα φωτίσει μια άσπρη μέρα και για μας!
Και προφανώς οι περισσότεροι πληρώνουν τους φόρους τους. Θέλουν δεν θέλουν.
Κάποια στιγμή, έτσι φευγαλέα, το βλέμμα μου έπιασε καμιά πενηνταριά νοματαίους. Προφανώς Αγρότες. Που αγνάντευαν τον θρίαμβό τους. Ολους εμάς τους εποχούμενους να πηγαίνουμε στον προορισμό μας με τα «πόδια». Μας κοιτούσαν με ύφος «θα σας δείξουμε τώρα»!
Αλλος πήγαινε να εποσκεφθεί τον πατέρα του στο νοσοκομείο της Πάτρας. Αλλος για δουλειά. Αλλος για να πετάξει από πάνω του βαρίδια, τα ασήκωτα βαρίδια, από μια εβδομάδα σκληρής εργασίας!
Προφανώς οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι. Της βιοπάλης. Προφανώς εργαζόμενοι. Προφανώς μερικοί εξ αυτών άνεργοι. Προφανώς τρομοκρατημένοι, Ομως όλοι τους ψύχραιμοι. Αντε, σου λέει. Να υποστούμε αγόγγυστα κι αυτό το βάσανο. Αντε να δούμε πότε θα φωτίσει μια άσπρη μέρα και για μας!
Και προφανώς οι περισσότεροι πληρώνουν τους φόρους τους. Θέλουν δεν θέλουν.
Μετά σκέφτηκα ότι περίπου
δυόμιση εκατομμύρια του ιδιωτικού τομέα πληρώνουν με τους
φόρους τους, για να ζουν οι υπόλοιποι!
Και μετά σκέφτηκα ότι μια κοπέλα που κουβαλάει καφέδες και που αμοίβεται με πεντακόσια ευρώπουλα, πληρώνει περισσότερους φόρους από αρκετούς αγρότες. Ομως δεν απεργεί. Ομως δεν φωνασκεί. Ομως υπομένει. Βάζει το κεφάλι κάτω και δουλεύει!
Μετά σκέφτηκα την ρήση ενός σοφού. Που έλεγε ότι οι χειρότεροι προδότες είναι αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους για την πατρίδα. Οτι οι πιο διεφθαρμένοι και σεξουαλικά διεστραμμένοι προέρχονται από τους κόλπους των θεοσεβούμενων πιστών. Οχι όλους. Αλλά αρκετοί εξ αυτών!
Και μετά κατέληξα ότι μεγάλα μερίδια της κοινωνίας έχουν μετατρέψει την χώρα σε φρενοκομείο. Οτι δηλαδή οι αγρότες ήταν και εξακολουθούν να είναι οι προνομιούχοι όλων των κυβερνητικών κομμάτων. Απ αυτούς αλιεύουν τις ψήφους τους!
Γι αυτό οι επιδοτήσεις, Γι αυτό οι αποζημιώσεις. Γι αυτό οι εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικών συντάξεων. Γι αυτό τώρα ο κύριος Παπαμιμίκος, αυτός που με την ανικανότητά του διέσυρε την Νέα Δημοκρατία με τους εκλογικούς χειρισμούς του, αυτός λοιπόν έλεγε σε τηλεοπτικό παράθυρο ότι αρκετά από τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια και σωστά!
Στο τέλος κατέληξα στο γνωστό συμπέρασμα. Οτι μεγάλο μέρος της κοινωνίας αρνείται να συμπλεύσει με τους όρους της ευρωζώνης. Οτι εξακολουθεί να παραμένει αμετακίνητο, στο καθεστώς μιας Ελλάδας πριν από το τσουνάμι της κρίσης. Και ότι ενώ αρνείται να συμμορφωθεί, ταυτόχρονα θέλει ευρώ και ευρωζώνη!
Εγώ στην θέση του Τσίπρα θα επέστρεφα την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εγώ στην θέση του, θα έλεγα προς όλους τους διαμαρτυρόμενους, «όχι εμένα αλλά τον Παπαμιμίκο να ψηφίσετε. Αυτός και η Νέα Δημοκρατία θα διαχειριστούν τα αιτήματά σας εντελώς φιλολαικά. Και οι Αγρότες θα εξαιρεθούν από την φορολογία. Και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα εξακολουθούν να δηλώνουν ετήσιο εισόδημα δέκα χιλιάδες ευρώ.
Και μετά σκέφτηκα ότι μια κοπέλα που κουβαλάει καφέδες και που αμοίβεται με πεντακόσια ευρώπουλα, πληρώνει περισσότερους φόρους από αρκετούς αγρότες. Ομως δεν απεργεί. Ομως δεν φωνασκεί. Ομως υπομένει. Βάζει το κεφάλι κάτω και δουλεύει!
Μετά σκέφτηκα την ρήση ενός σοφού. Που έλεγε ότι οι χειρότεροι προδότες είναι αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους για την πατρίδα. Οτι οι πιο διεφθαρμένοι και σεξουαλικά διεστραμμένοι προέρχονται από τους κόλπους των θεοσεβούμενων πιστών. Οχι όλους. Αλλά αρκετοί εξ αυτών!
Και μετά κατέληξα ότι μεγάλα μερίδια της κοινωνίας έχουν μετατρέψει την χώρα σε φρενοκομείο. Οτι δηλαδή οι αγρότες ήταν και εξακολουθούν να είναι οι προνομιούχοι όλων των κυβερνητικών κομμάτων. Απ αυτούς αλιεύουν τις ψήφους τους!
Γι αυτό οι επιδοτήσεις, Γι αυτό οι αποζημιώσεις. Γι αυτό οι εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικών συντάξεων. Γι αυτό τώρα ο κύριος Παπαμιμίκος, αυτός που με την ανικανότητά του διέσυρε την Νέα Δημοκρατία με τους εκλογικούς χειρισμούς του, αυτός λοιπόν έλεγε σε τηλεοπτικό παράθυρο ότι αρκετά από τα αιτήματα των αγροτών είναι δίκαια και σωστά!
Στο τέλος κατέληξα στο γνωστό συμπέρασμα. Οτι μεγάλο μέρος της κοινωνίας αρνείται να συμπλεύσει με τους όρους της ευρωζώνης. Οτι εξακολουθεί να παραμένει αμετακίνητο, στο καθεστώς μιας Ελλάδας πριν από το τσουνάμι της κρίσης. Και ότι ενώ αρνείται να συμμορφωθεί, ταυτόχρονα θέλει ευρώ και ευρωζώνη!
Εγώ στην θέση του Τσίπρα θα επέστρεφα την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εγώ στην θέση του, θα έλεγα προς όλους τους διαμαρτυρόμενους, «όχι εμένα αλλά τον Παπαμιμίκο να ψηφίσετε. Αυτός και η Νέα Δημοκρατία θα διαχειριστούν τα αιτήματά σας εντελώς φιλολαικά. Και οι Αγρότες θα εξαιρεθούν από την φορολογία. Και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα εξακολουθούν να δηλώνουν ετήσιο εισόδημα δέκα χιλιάδες ευρώ.
Για να σωθείτε ψηφίστε Νέα
Δημοκρατία.
Αντε γεια!
Δημήτρης Δανίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου