Ο Λάκης, ο λαϊκισμός κι ο φασισμός…

«Λοιπόν, αν ψάχνουν ποια είναι η αιτία που ο Τσίπρας με κλειστές τράπεζες με εντολή των Ευρωπαίων ξεσηκώνει τα πλήθη, η διαφορά είναι στο βλέμμα. Στο βλέμμα του. Το βλέμμα κάνει την διαφορά στην Ιστορία!».

Το έγραψε ο Λάκης Λαζόπουλος. Θα μπορούσε κανένας να πει ότι εμπορεύεται ιδέες, αλλά τους έχει προλάβει. Είναι δημόσιος κατήγορος από καιρό ο ίδιος. Για όσους βρίσκονται έξω από την δική του -επαγγελματική- ηθική.

Είναι δημαγωγός κι ο ίδιος που ξέρει να συναρπάζει, να «ακούει». Ξέρει τι θέλει το πλήθος, ως  αγράμματος χειραγωγός…

Υπήρχε στην Γερμανία ένας άνθρωπος που ήξερε  καλά τι θέλει να ακούσει το πλήθος. Ο λόγος του Χίτλερ στην ταπεινωμένη χώρα είναι τόσο απλοϊκός, όσο αυτός του Λάκη Λαζόπουλου. Ο λαός έχει δίκιο. Φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, οι Εβραίοι.

Ο Λάκης εκφράζει- και χειραγωγεί τον λαό. Οι Έλληνες είναι καλοί. Οι Γερμανοί είναι κακοί. Ο Σόιμπλε είναι κακός γιατί είναι ανάπηρος. Οι Έλληνες –όλοι οι Έλληνες- πρέπει να πάρουν βραβείο γιατί είναι καλοί.

Πολλοί καλλιτέχνες, καθόλου πολιτισμός

Είναι απορίας άξιο πως σ΄αυτή τη χώρα με τόσους επαγγελματίες καλλιτέχνες δεν έχουμε πολιτισμό. Τσιγάρα ατέλειωτα, νύχτες μαγικές και πάντα νύχτα και φεγγάρι- είναι πικρό το μεροκάματο του επαγγελματία «λαϊκού» καλλιτέχνη! Τόσο έντεχνο κι όμως καθόλου τέχνη!

Ο λόγος, ο ολοκληρωτικός, χρησιμοποιεί συχνά αόριστες και ποιητικές εκφράσεις, που δεν μπορούν ούτε να ελεγχθούν ούτε να διαψευστούν. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι «το βλέμμα κάνει τη διαφορά στην Ιστορία;» όπως είπε ο Καλλιτέχνης για τον Ηγέτη- εν προκειμένω τον Αλέξη Τσίπρα- που βλέπει στον Λαζόπουλο τον καλύτερο προπαγανδιστή του;

Βέβαια το βλέμμα- που δεν βλέπουν τα ξεσηκωμένα πλήθη- από μόνο του δεν κάνει τη διαφορά. Πρέπει να συναντηθεί με την Ιστορία, όπως τόσα και τόσα βλέμματα που είχαν συνεπάρει τα πλήθη. Εν προκειμένω, δεν μετρά τι είπε ο Αρχηγός. Μετρά το βλέμμα του και η Ιστορία.

Με έννοιες αόριστες- καθολικής αποδοχής- θετικές, όπως υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, νίκη- μαζί με έθνος, φυλή, πατρίδα, προγόνους, αίμα – θεμελιώνεται μια ψυχική σχέση που απευθύνεται στα συναισθήματα, όχι στο μυαλό, που πρέπει να δώσει τη θέση του στην «καρδιά» -τη ψυχή μας. Εμείς είμαστε ένας ανώτερος λαός, η γιαγιά έχει δίκιο κι ο αγράμματος διδάσκει.

Σ’ αυτή΄τη σχέση (Λαός- Αρχηγός- Ιστορία) έχει μικρή σημασία ό,τι ο Αρχηγός είπε.  ‘Οπως κι ο Λαζόπουλος είπε ό,τι ήθελε να ακούσει ο Λαός. Δεν μας ενδιαφέρει τι είπε. Μας ενδιαφέρει η Ιστορία και το Βλέμμα. Του Ηγέτη.  Με αυτό τον τρόπο ο κόσμος παγιδεύεται με τρόπο απειλητικό και τρομοκρατικό σε ένα δίλημμα, όπου – από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, υπάρχουν ένας θεός, μια αλήθεια και δυο στρατόπεδα. Οι Καλοί και οι Κακοί. Εμείς και οι Άλλοι.

Αυτό εξηγεί θαυμάσια γιατί οι αφιονισμένοι οπαδοί, όλων των εποχών μισούν τους Άλλους. Είναι προδότες, ένοχοι, «αμαρτωλοί» που «φταίνε». Και φυσικά -όπως έλεγε -με το βλέμμα να γυαλίζει- η απολύτως μουσολινική μορφή Ζωή «δεν έχεις δικαίωμα να έχεις εκπομπή σε ένα κανάλι που το αφεντικό σου χρωστάει!». Η ευθύνη μετατοπίζεται πλέον στους δημοσιογράφους και σε όσους διαφωνούν μαζί μας. Δεν έχει σημασία αν τα λεφτά είναι νόμιμα, αλλά το ότι εσύ έχεις και μεις δεν έχουμε. Δεν φταίνε πια οι διεφθαρμένοι Πασόκοι, αλλά όλοι οι Πασόκοι, όσοι δεν είναι μαζί μας.

Ο φασισμός

Αυτός ο «αριστερός» κανιβαλισμός που χαϊδεύει τα πιο βίαια ένστικτα του «κοσμάκη», η ιδέα της «φυλετικής» Αριστεράς, όπου εμείς αντλούμε ηθική από τους ήρωες προγόνους μας, η καλλιέργεια ενός αντιγερμανικού φυλετικού μίσους με πατριωτικές κορώνες χρειάζεται λίγη προσοχή: ο Χίτλερ που υποσχόταν εθνικοποιήσεις, ο Μουσολίνι- που εντυπωσίασε τον Καζαντζάκη-, ο Στάλιν που μαχόταν για την εργατική τάξη, όλοι με καλές προθέσεις ξεκίνησαν- υπέρ του Λαού, της Εργατικής Τάξης, του Έθνους.

Ο φασισμός δεν θάρθει από την ‘Χρυσή Αυγή». Το πλαίσιο του νέου φασισμού το έθεσε η λογική του life style στην ΄80 με την ιδεολογία του δυνατού, τον κοινωνικό ρατσισμό και τον κοινωνικό ελιτισμό. Ο Μουσολίνι –με ένα πρόγραμμα παραπλήσιο με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αντιμιλιταριστής, σοσιαλιστής, λάτρης του λαού και λατρεμένος- δεν ανήκει  στην Δεξιά. Είναι «δικός» μας, αριστερολαϊκός.

Τώρα θα πληρώσουν οι πλούσιοι- όσοι έχουν εισόδημα πάνω από 60.000 ευρώ- λέει ο Κατρούγκαλος. Κι ο Χριστόφορος συμπληρώνει πως στα ΜΜΕ υπάρχει παθογένεια, χρειάζεται ρύθμιση. Τα υπόλοιπα αναζητείστε τα στην Καινή και την Παλαιά Διαθήκη:

“ Και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως».

Τώρα θα πληρώσουν οι αμαρτωλοί καναλάρχες, οι κατέχοντες και φυσικά όσοι δεν ψηφίζουν εμάς γιατί έτσι γίνονται πράκτορες των άλλων. Δικαίωση. Εμείς είμαστε οι εκλεκτοί- που ο παππούς μας ήταν στον ΕΛΑΣ, οι τιμωροί, οι Άγγελοι με την Ρομφαία- υπέρ του Λαού, οι «γιατροί» της κοινωνίας που πάσχει.

Το πρόβλημα με τα κομμουνιστικά κινήματα- που εξελίχτηκαν σε δικτατορίες , όπου ο λαός δεν είχε ελευθερίες, αλλά είχε ψωμί-λένε οι σταλινικοί- και τα αντικαπιταλιστικά, αντισυστημικά φασιστικά είναι πως βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο. Έχουν το ίδιο ιδεϊκό πλαίσιο και χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα όπως το κόμμα και το κράτος ως ράπτες της Ιστορίας.

Τα μέσα ενημέρωσης είναι διαπλεκόμενα, απαράδεκτα, αλλά ποιος θα τα ρυθμίσει; O υπουργός που επιλέχτηκε από τον πρωθυπουργό επειδή ήταν φίλος του δεν είναι φορέας λαϊκής εξουσίας. Είναι ένας εγκάθετος. Κι αν ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ με χουντικό τρόπο, η κατάργηση του κοινοβούλιου και της ανεξάρτητης αρχής είναι μια χουντική «αριστερή» πρακτική.

Το «αριστερό πολιτικό κιτς

Δυστυχώς η ελληνική Αριστερά μεγάλωσε- σε συνθήκες παρανομίας- μέσα σε ένα πλαίσιο που έλειπε η ελευθερία, η δημοκρατία και η χαρά. Η εικόνα του υπουργού- ρυθμιστή- με αποφάσεις και νομοσχέδια δεν διαφέρει από αυτήν του Πατακού με το μυστρί.  Η αντίληψη ότι η κοινωνία είναι άρρωστη και θα την θεραπεύσουμε είναι αυτή δικτάτορα που είχε την Ελλάδα στην κλίνη κι αυτός, ο …γιατρός, έκανε την ….χειρουργική επέμβαση.

Η ιδεολογία του αριστερού μεγαλοιδεατισμού, ο πολιτικός ναρκισισμός, ο λαϊκισμός- ρατσισμός του Λάκη και το πολιτικό-ιδεολογικό κιτς μιας αριστερής κυβέρνησης με υπουργούς σαν τον Καμμένο και  τον απίστευτο Τέρενς Κουίκ βασίζεται στην αγάπη για τον Αδύναμο, τον Φτωχό και το μίσος για την Ολιγαρχία. Που εν προκειμένω είναι οι αγρότες- που έχουν σπίτια που αξίζουν …200.000 (!), όσοι έχουν πάνω από 60.000 ευρώ εισόδημα και φυσικά μεγαλοδημοσιογράφοι που στοχοποιούνται με προπαγανδιστικά βίντεο, όπως οι Εβραίοι στην μεσοπολεμική Γερμανία. Αλλά δεν είναι πλέον οι πλούσιοι Εβραίοι, αλλά όλοι οι Εβραίοι, τα παιδιά τους και εν τέλει οι …μη Γερμανοί.

Η αριστεροδεξιά κυβέρνηση έχει αποτύχει σε όλους τους στόχους της. Το μόνο που μένει είναι μια ηθική μάχη- ως τιμωρός- εναντίον των κακών, υπέρ του νόμου και της τάξης. Η προκρουστική άποψη του Μπαλτά είναι πως αφού έχουμε ταξικά- ιδιωτικά- πειραματικά σχολεία-  καλύτερα από τα άλλα, θα τα κλείσουμε για να υπάρχει … δικαιοσύνη. Κι η λογική του Κατρούγκαλου- μια φορά Κνίτης, για πάντα Κνίτης- είναι πως για να επέλθει εξίσωση συντάξεων αντί να αυξήσουμε τις χαμηλές θα μειώσουμε τις συντάξεις των προνομιούχων.

Το μίσος των φασιστών για το κεφάλαιο δεν είναι μικρότερο από αυτό αυτών των «κομμουνιστών». Μόνο που  μια χώρα χωρίς κεφάλαιο είναι μια χώρα χωρίς πλούτο, θέσεις εργασίας κι επιχειρήσεις. Και δεν βλέπω πλάνο για σοσιαλιστικές επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση δεν θέλει να φτιάξει κανάλια κοινωνικά, ελεύθερα, δημοκρατικά. Θέλει να κλείσει αυτά που υπάρχουν, αλλά όχι όλα.  Άραγε αν έχουμε αντί για οχτώ τέσσερα ιδιωτικά κανάλια χτυπάμε ή ενισχύουμε την Ολιγαρχία;

Το μόνο που μας σώζει είναι πως στο τσίρκο που ζούμε, δεν είναι ο Λάκης ρατσιστής- μια  ατάκα ήτανε. Ούτε ο Καμμένος θα απαντήσει ποτέ- όπως είπε- αν πέσει ελικόπτερο και μάλιστα αμέσως. Καραγκιόζης είναι.  Ο Λάκης δεν θέλει να σώσει τον κόσμο. Μεροκαματιάρης είναι. Κι αν είναι αλήθεια όσα λέγονται για τα εκατομμύρια στην Ελβετία δεν …εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Το ερώτημα αν το δικό του κανάλι -που αφυπνίζει τον λαό- ανήκει στην ολιγαρχία είναι χαζό.

Μην ανησυχείτε. Τίποτα από όσα λέμε στην Ελλάδα δεν το εννοούμε. Δεν θα κλείσει η κυβέρνηση τα κανάλια της «διαπλοκής». Το μόνο που θέλει είναι καλή θέση στο πάνελ.

Νίκος Λακόπουλος

Ανοιχτό Παράθυρο