Δεν θα περάσει η χούντα τους!

Ας υποθέσουμε ότι στην κυβέρνηση είναι κάποιο κόμμα της Δεξιάς ή του κέντρου. Ένας υπουργός ή και δύο μιλάνε για έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, ουσιαστικά για ποδηγέτηση της ελευθερίας του τύπου. Κάνουν λόγο για λίγα και ελεγχόμενα κανάλια, για μοιρασιά των αδειών σε δικούς τους ανθρώπους οι οποίοι σε σχέση με τους νταβατζήδες που έχουμε σήμερα είναι η επιτομή των μαφιόζων και λαμογιών.

Επίσης, οι… δεξιοί υπουργοί λένε ότι θα ελέγξουν και το διαδίκτυο, προφανώς να ρίξουν «μαύρο» σε όσα sites δε είναι του καθεστώτος ή θα κόψουν τη διαφήμιση σε όσους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του συστήματος...

Ας υποθέσουμε επίσης ότι ένας άλλος υπουργός, επί της Παιδείας, βγάζει ουσιαστικά «οδηγία» για το ποιοι θα κάνουν διαδηλώσεις. Λέει για παράδειγμα στη νεολαία: «Δεν είναι πρέπον και συμβάλει στο διχασμό η πορεία για το Πολυτεχνείο». Ή ακόμη προτρέπει τους μαθητές να κάτσουν σπίτια τους την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου ή του Φύσσα.

Ας πούμε επίσης ότι η κυβερνητική εκπρόσωπος της δεξιάς κυβέρνησης με ύφος Μαρίας Αντουανέτας ασκεί κριτική για όσους τολμούν να επικρίνουν τον καναλάρχη υπουργό ή ακόμη στην δεξιά Γραμματεία Τύπου και Ενημέρωσης ο επικεφαλής εκεί και κολαούζος του υπουργού προπαγάνδας (πάντα της δεξιάς) στήνουν ένα κομματικό κράτος, βολεύουν δικούς τους ανθρώπους, έστω και άχρηστους, απειλούν, εκβιάζουν, υποβιβάζουν στελεχάρες επειδή δεν είναι… δεξιοί αλλά είναι αριστεροί.

Πείτε μας λοιπόν αν συνέβαιναν όλα αυτά θα καιγόταν το Σύνταγμα ή όχι;

Θα έβγαινε ο κόσμος έξω και θα ζητούσε την παραίτηση της κυβέρνησης ή όχι; Θα έβγαινε η αριστερά να καταγγείλει την κυβέρνηση για φασισμό, θα χαρακτήριζε τον πρωθυπουργό ακροδεξιό;

Θα έκανε κάθε μέρα πορείες και διαδηλώσεις μπλοκάροντας τα πάντα;

Θα έδινε ιδεολογική κάλυψη στους μπαχαλάκηδες και τους τρομοκράτες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους; 

Κι όμως, πέρα από κάποια δημοσιεύματα στο διαδίκτυο… φωνή καμιά για την σημερινή κυβέρνηση της αριστεράς. Κανείς δεν αντιδρά, κανείς δεν βγαίνει στους δρόμους για την ελευθερία του τύπου, για τη Δημοκρατία, για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Κανείς δεν διαμαρτύρεται για έναν απίστευτο φασισμό που κυοφορείται, για την έλλειψη ανοχής στην άλλη άποψη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγούς τον Τσίπρα, τον Παππά, τα δικά του όργανα όπως ο Σπίρτζης και ο Κρέτσος στη Γραμματεία Τύπου, την Γεροβασίλη, τον Φίλη, τον Βερναρδάκη (τον εκλογολόγο που έβγαλε χρήμα κάνοντας δημοσκοπήσεις τις εποχές που υπήρχε χρήμα με το τσουβάλι) οδηγούν τη χώρα σε δημοκρατική εκτροπή αλλά κανείς δεν τους λέει «τι κάνετε μωρέ; Στη χώρα της Δημοκρατίας πάτε να εγκαταστήσετε σταλινικό καθεστώς; Πάτε να μοιάσετε στον Ερντογάν που κλείνει κανάλια και κατεβάζει τους διακόπτες του ίντερνετ;»

Κανείς δε μιλά αλλά αφήνουν να σέρνεται μια κατάσταση που οδηγεί όχι απλά σε οικονομική καταστροφή. Όχι απλά σε μια εθνική τραγωδία. Αλλά και σε μια βαθιά πληγή στο δημοκρατικό πολίτευμα που θα το πληρώνουμε για δεκαετίες.

Κάποτε πολλοί έλεγαν ότι υπάρχει η θεωρία των άκρων. Από τη μια η ακροδεξιά της Χρυσής Αυγής και από την άλλη η ακροαριστερά, μέρος της οποίας ήταν και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Λάθος μεγάλο. Δεν υπάρχουν δύο άκρα. Ένα είναι το άκρο αφού ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον γίνει ένα με την ακροδεξιά.

Δεν θα τους αφήσουμε όμως να ολοκληρώσουν το… θεάρεστο έργο τους.

Antinews