Βενεζουέλα: Η επανάσταση, και οι ... κότες του Μαδούρο!

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Nicolas Maduro είναι γνωστός για τα διάφορα εξωφρενικά που εκτοξεύει κατά καιρούς στις  δημόσιες ομιλίες του. Το 2013, στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας (την κέρδισε παρά τρίχα, με υποψίες νοθείας), είχε πει πως ο μακαρίτης ηγέτης του σοσιαλισμού του 21^ου αιώνα, ο μέντοράς του δηλαδή Hugo Chavez, είχε μετενσαρκωθεί ως … πουλί! Αργότερα πρόσθεσε πως κάθε φορά που κοιτάει τα βουνά γύρω από το Καράκας, βλέπει την όψη του  Chavez.

Μια άλλη φορά είχε πει ότι «δεν αμφέβαλε ούτε κατά ένα χιλιοστόμετρο, για το αν θα έπρεπε να ενταχθεί στο σοσιαλιστικό κίνημα του  Chavez», οπότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί οι πολίτες της χώρας γελάνε μαζί του κάθε φορά που πιάνει το μικρόφωνο...

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ο διάδοχος του Chavez δεν είναι ο μόνος μέσα στο κόμμα που μεγαλουργεί σε σαχλαμάρες. Ο νέος υπουργός Οικονομικών Luis Salas, επιμένει, παρά τον αστρονομικό πληθωρισμό που μαστίζει την χώρα, ότι ο πληθωρισμός στην πραγματικότητα ΔΕΝ υπάρχει.

Από την πλευρά της, η υπουργός Δικαιοσύνης Luisa Ortega Diaz διάβασε μια ομιλία στην Εθνοσυνέλευση, στην οποία αναφέρθηκε στον Γάλλο συγγραφέα Victor Hugo, ως Νικαραγουανό ποιητή. Ο δε πρώην αντιπρόεδρος της χώρας Jorge Arreaza, ανακοίνωσε σε κάποια φάση ότι τα θαύματα του μακαρίτη Chavez είναι τόσο εμφανή, που δεν χρειάζεται να επιβεβαιωθούν από το Βατικανό!

Υπάρχει όμως ένας τομέας στον οποίο η χαζομάρα του Maduro είναι αναμφισβήτητη, αυτός της οικονομίας. Οι έλεγχοι τιμών, οι μη ρεαλιστικές επίσημες ισοτιμίες, και η στοχοποίηση της επιχειρηματικής τάξης, όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που κληρονομήθηκαν από τον Chavez και συνεχίζουν να εφαρμόζονται πυρετωδώς από το καθεστώς Maduro. Γι αυτό και η οικονομία της Βενεζουέλας είναι ένα βήμα πριν τον γκρεμό.

Με βάση έρευνες που έκαναν τρία γνωστά πανεπιστήμια της χώρας, το 73% των νοικοκυριών σήμερα ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό το 1998, όταν ανέλαβε ο Hugo Chavez, ήταν 44%.

Στον δείκτη «δυστυχίας» του Bloomberg, η Βενεζουέλα κατατάσσεται  πρώτη, εδώ και δυο χρόνια. Η κατάσταση προβλέπεται να επιδεινωθεί αφού το ΔΝΤ «βλέπει» πτώση κατά 8% του ΑΕΠ για το 2016, ενώ το ποσοστό αυτό ήταν 4% και 10% αντίστοιχα το 2014 και το 2015.

Ο πληθωρισμός της Βενεζουέλας, που είναι ο υψηλότερος του πλανήτη, έπιασε το 275% το 2015, και αναμένεται να φτάσει στο 720% το 2016 (κατά το ΔΝΤ).

Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν το γεγονός ο «τσαβισμός» ηττήθηκε στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, με την αντιπολίτευση να κερδίζει την πλειοψηφία των εδρών στην Εθνοσυνέλευση. Μετά από εκείνη την ήττα, ο Maduro αναγκάστηκε επιτέλους να ομολογήσει κάτι που αρνούνταν διακαώς, ότι δηλαδή η χώρα του αντιμετωπίζει κρίση τεραστίων διαστάσεων.

Το πρόβλημα είναι το πως θα ξεπεραστεί η κρίση, αφού ο Maduro αρνείται πεισματικά να αλλάξει τις αντι-επιχειρηματικές του πολιτικές, που βούλιαξαν την οικονομία. Αντιθέτως, συνεχίζει να κατηγορεί τους επιχειρηματίες (τους καταραμένους μπουρζουάδες) για την οικονομική καταστροφή, παίρνοντας ασήμαντες πρωτοβουλίες που δεν βοηθούν σε τίποτα την όλη κατάσταση.

Έτσι, ο υπουργός Πετρελαίου Eulogio del Pino επισκέφτηκε πρόσφατα τη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή, ώστε να εξασφαλίσει μια συντονισμένη δράση από πλευράς πετρελαιοπαραγωγών χωρών με σκοπό τον περιορισμό της παραγωγής και την εξ αυτής άνοδο της χαμηλής τιμής του μαύρου χρυσού, που αποτελεί το 96% των συνολικών εξαγωγών της Βενεζουέλας.

Μια τέτοια διπλωματική κίνηση αυτόν τον καιρό, δείχνει πόσο η Βενεζουέλα δεν αντιλαμβάνεται τα συμφέροντα των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Τώρα που αποσύρθηκαν οι οικονομικές κυρώσεις κατά του Ιράν, η Τεχεράνη κάνει ότι μπορεί για να επεκτείνει, και όχι να περιορίσει, τις πωλήσεις πετρελαίου παγκοσμίως. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσία, που χρειάζεται όσο περισσότερο ξένο συνάλλαγμα για να αντιμετωπίσει την ύφεση, και να χρηματοδοτήσει τις στρατιωτικές περιπέτειές της στη Συρία και στην Ουκρανία.

Όσον αφορά στη Σαουδική Αραβία, που είναι ο βασικός εξαγωγέας πετρελαίου, ούτε αυτή θα θέλει να μειώσει την παραγωγή της όσο πιστεύει ότι κάτι τέτοιο θα ενίσχυε τους γεωπολιτικούς ανταγωνιστές της Ιράν και Ρωσία, οι οποίοι θα κέρδιζαν αυξημένο μερίδιο της παγκόσμιας αγοράς. 

Το μόνο που μπορεί ο Maduro να κερδίσει, στις παρούσες συγκυρίες, είναι μερικές ευγενικές δηλώσεις των πετρελαιοπαραγωγών εταίρων του, και ίσως μια διακοσμητική  συμφωνία καταδικασμένη να μείνει κενό γράμμα.

Ας υποθέσουμε ότι οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες δέχονται να μειώσουν την παραγωγή τους, και ανεβαίνουν οι τιμές του πετρελαίου. Κάτι τέτοιο θα επέτρεπε στους παραγωγούς πετρελαίου από σχιστόλιθο των ΗΠΑ να επιστρέψουν στην ασύμφορη σήμερα εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σχιστόλιθου, προκειμένου να γίνουν ανταγωνιστικοί. Αυτό με τη σειρά του θα αύξανε την παγκόσμια ποσότητα διαθέσιμου πετρελαίου, και άρα θα λειτουργούσε ως φρένο σε οποιαδήποτε αύξηση της τιμής του.

Έχοντας επίγνωση της άσχημης κατάστασης της αγοράς πετρελαίου για το εγγύς μέλλον, ο Maduro συνεχίζει να κάνει μεγαλεπήβολες δηλώσεις. Πρόσφατα ανακοίνωσε πως ήρθε η ώρα η χώρα να φύγει από το οικονομικό αυτό μοντέλο, της εξάρτησης δηλαδή των εσόδων της  από το πετρέλαιο. Βέβαια, ο προκάτοχός του είναι εκείνος που αύξησε αυτή την εξάρτηση όσο κανείς άλλος. Μάλιστα, επί Chavez, εκτός από το πετρέλαιο, κάθε άλλος τομέας της οικονομίας της Βενεζουέλας καταστράφηκε συνειδητά. Ο ίδιος ο Chavez χαρακτήριζε το οικονομικό σύστημα που είχε επιβάλλει ως «πετρελαϊκός σοσιαλισμός»!

Τα κωμικά στοιχεία του νέου αφηγήματος του Maduro είναι εξίσου βροντώδη. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τις μεγάλες ελλείψεις τροφίμων, έβαλε μπροστά ένα νέο μεγαλεπήβολο σχέδιο, την προώθηση των «αστικών μικροεκμεταλλεύσεων». Για να ενθαρρύνει τους πολίτες να ακολουθήσουν το όραμά του, ανακοίνωσε ότι ήδη αυτός και η σύζυγός του εκτρέφουν 50 κλώσες μέσα στο προεδρικό μέγαρο!

Ο Hugo Chavez είχε υποσχεθεί να μετατρέψει την Βενεζουέλα σε παγκόσμιο ηγέτη στα διεθνή ζητήματα, στην πετρελαιοπαραγωγή, στον στρατό, και στην αεροδιαστημική! Σήμερα, ο διάδοχός του δεν έχει τίποτα να προσφέρει, εκτός από το να ζητάει από τους πολίτες να εκτρέφουν κότες στα σπίτια τους, και να σπέρνουν φασόλια στις αυλές.

Μια απογοητευτική κατάληξη για τον «σοσιαλισμό του 21^ου αιώνα», που ονειρεύονταν να νικήσει κατά κράτος τον καπιταλισμό…

RCW

Απόδοση: S.A.