Πάσχουμε από το σύνδρομο της Στοκχόλμης (αλλιώς δεν εξηγείται)!

Άκουγα το μεσημέρι στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης σφυγμομέτρησης της εταιρίας MRB, και ήρθαν όλα μέσα μου και έδεσαν. Διότι αν θυμάμαι καλά, έδινε μεν παράσταση νίκης και προβάδισμα στην ΝΔ αλλά μικρό, περίπου 3-4 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον Σύριζα! Ναι… τον Σύριζα,  που μας κυβερνά από πέρσι τον Ιανουάριο, και που τα έχει κάνει όλα ανεξαιρέτως μαντάρα!

Αυτόν τον Σύριζα λοιπόν, ο σοφός λαός του δίνει σήμερα, ΣΗΜΕΡΑ!!!!!! επαναλαμβάνω,  ποσοστό της τάξης του 24%, και την ΝΔ ποσοστό περίπου 27%. Με κλειστές (ουσιαστικά) τράπεζες, με κλειστούς δρόμους, με κάπιταλ κοντρόλς, με ένα εκατομμύριο «πρόσφυγες» χύμα στο κύμα, με χαράτσια επί παντός του επιστητού, και με μια μνημονιάρα νααααα με το συμπάθιο…  χώρια όλα τα άλλα δεινά που μας έφερε η Πρώτη Φορά Αριστερά, και που αν έλεγα να τα απαριθμήσω δεν θα μου έφταναν πέντε σελίδες...

Συνεπώς, ότι και να λέω εγώ (και αρκετοί άλλοι), δεν υπάρχει σωτηρία, αφού όπως γράφω κατά καιρούς και εκλογές να γίνουν, πάλι ο Σύριζα θα βγει. Αν όχι με πλειοψηφία, αλλά με μικρή διαφορά πίσω από την ΝΔ, οπότε με μια συμμαχία (π.χ. Αν Ελ) τσουπ… πάλι οι σκουρλέτηδες και οι παππάδες στα πράγματα. Ο κόσμος πάσχει από ένα ιδιότυπο σύνδρομο της Στοκχόλμης. Βαράτε με κι ας κλαίω. Σφάξε με Αγά μου ν ‘αγιάσω, κλπ κλπ.

Εκεί όμως που μου ήρθε πραγματικός νταμπλάς και κόντεψε να μου φύγει το τιμόνι απ τα χέρια, είναι όταν άκουσα πως οι ψεκασμένοι του συγκαμένου, παίρνουν ποσοστό 3-3.9%. Μιλάμε για ένα κόμμα και έναν πολιτικό, που όσο και να ξεγέλασαν κάποιους έως πρόσφατα, σήμερα δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης, απλά και μόνο διότι αποδείχτηκαν οι απόλυτοι κωλοτούμπες, οι απόλυτοι «στα τέσσερα», οι απόλυτοι μνημονιακοί, και άρα οποιοσδήποτε νορμάλ ψηφοφόρος τους (αν υπάρχει τέτοιος) θα έπρεπε να τους σβήσει από την μνήμη του. Και όμως! Όχι μόνο δεν εξαφανίζονται, αλλά ξαναμπαίνουν δυναμικά στη βουλή! Τι να λέμε…

Άσχετα όμως από τις δημοσκοπήσεις και τις ονειρώξεις των συριζαίων, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, κι αυτό το βλέπουμε καθημερινά, όσοι παρακολουθούμε την επικαιρότητα. Για παράδειγμα, ακόμη δεν ψηφίστηκε το ασφαλιστικό, και παρόλα αυτά οι συριζαίοι βουλευτές δεν μπορούν να πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες, χωρίς να τους συνοδεύουν από πέντε αστυνομικοί τον καθένα, ακόμη και ΜΑΤ.

Το είδαμε στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, όπου καλά που υπήρχαν αστυνομικοί, για να μπορέσει ένας συριζαίος βουλευτής να πάει στο αυτοκίνητό του σώος. Το ίδιο συνέβη και στο μπλόκο των Μαλγάρων (νομίζω) όπου πήγε να μιλήσει στους αγρότες ένας εκπρόσωπος του βουλευτή Σηφάκη και παρά λίγο να φάει το ξύλο της αρκούδας. Ή στο Μεσολόγγι, που μπήκαν οι εξαγριωμένοι αγρότες από το μπαλκόνι στα γραφεία του τοπικού Σύριζα, και γκρέμισαν στην άσφαλτο την πινακίδα! Ή στα Χανιά (νομίζω) όπου διμοιρίες ΜΑΤ φυλάνε νυχθημερόν τα γραφεία του εκεί Σύριζα! Να θυμίσω εδώ ότι στο επίσημο καταστατικό του μορφώματος αυτού, υπάρχει διατυπωμένη σαφώς η δέσμευση να καταργηθούν τα ΜΑΤ (και να φύγουμε κι απ το ΝΑΤΟ),  τέλος πάντων...

Εν ολίγοις η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι για την κυβέρνηση (ο Θεός να την κάνει τέτοια), που αποδεδειγμένα πλέον είναι η χειρότερη (με διαφορά) από συστάσεως ελληνικού κράτους, με μοναδική ίσως εξαίρεση εκείνη της κατοχής, αλλά εδώ συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα, οπότε το αφήνω. Υπενθυμίζω πάντως για χιλιοστή φορά, και ας γίνομαι κουραστικός, ότι με τα ελικόπτερα στην Αργεντινή έφυγε κυνηγημένος ο αντίστοιχος Τσίπρας και όχι ο αντίστοιχος Σαμαράς, όπως νόμιζαν και φώναζαν κάποτε οι ημιμαθείς αγαναΧτιστές στα πάρκα και στις πλατείες ανά την επικράτεια.

Κάθε μέρα που περνάει, η συγκυβέρνηση κάνει και κάτι ακόμη πιο χειρότερο από το προηγούμενο, σε σημείο που ακόμη κι εγώ που ανέκαθεν ήμουν information junkie, και που προσπαθώ να ενημερώνομαι καθημερινά, να έχω χάσει τον λογαριασμό και την μπάλα μαζί. Και αυτά είναι όσα βγαίνουν στην δημοσιότητα και είναι κραυγαλέα, όπως π.χ. οι άπειροι διορισμοί του κάθε αγράμματου αφισοκολλητή (μέχρι και τραγουδιστή) ως επιστημονικό συνεργάτη κάποιου υπουργού, διότι υπάρχουν δεκάδες άλλες παρατυπίες, παρανομίες, και αυταρχισμοί που κανείς δεν ξέρει και δεν μαθαίνει αφού συμβαίνουν σε δημόσιες υπηρεσίες και αλλού (π.χ. απειλές, διώξεις, μεταθέσεις μη αρεστών, κλπ) και άρα δεν βγαίνουν προς τα έξω.

Και αν στα παραπάνω προσθέσουμε την σχεδιαζόμενη λογοκρισία στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, το όλο σκηνικό θυμίζει, αν όχι χούντα, την εκλογή του Χίτλερ (με μεγαλύτερα ποσοστά από του Τσίπρα) την οποία ακολούθησε ο κατήφορος, η διολίσθηση προς τον απολυταρχισμό, πάντα νομότυπα, ώσπου στο τέλος έμεινε ένα μόνο κόμμα,  ένας μόνο λαός, και ένας μόνο αρχηγός (ein reich, ein volk, ein fuehrer) ενώ την μετέπειτα συνέχεια την ξέρουμε όλοι, και όχι μόνο οι ιστορικοί ή οι πολιτικοί επιστήμονες. Οι δεύτεροι ίσως να ξέρουν καλύτερα την πολύ λεπτή γραμμή που χωρίζει τον εθνικοσοσιαλισμό από τον κομμουνισμό ( ο Ντούτσε ως κομμουνιστής ξεκίνησε, ενώ και ο Αδόλφος σε σοσιαλιστικό κόμμα πρωτοέδρασε).  Και να μη ξεχνάμε ότι φασισμός (από το fasci = δεμάτι σίτου) στην ουσία σημαίνει συντεχνιασμός, και άρα ο νοών νοείτω. Εξάλλου στον περίγυρό μου όλα αυτά τα χρόνια, κοινωνικό, συγγενικό, φιλικό, και εργασιακό, όσο πιο «αριστερός» δήλωνε κάποιος, τόσο πιο αυταρχικός σαν άνθρωπος ήταν.

Και το δυστύχημα είναι ότι όπως και τότε οι Γερμανοί, έτσι και τώρα οι Έλληνες ψηφίζουν και λατρεύουν τον δήμιο τους. Και άντε οι Γερμανοί έπαθαν και έμαθαν, αλλά είχαν το άλλοθι ότι δεν γνώριζαν. Εμείς όμως; Τόσα χρόνια πέρασαν από τότε… τόσα βιβλία ιστορίας είναι διαθέσιμα… πως γίνεται να θέλουμε να πάθουμε μια από τα ίδια;

Αλλά θα μου πείτε η ίδια δημοσκόπηση που ανέφερα στην αρχή δίνει στο ΚΚΕ 7%!!!!!! Εν έτει 2016, με την ίδια την ΕΣΣΔ να έχει αυτοκαταργηθεί από το μακρινό 1990, εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε 7 στους 100 συμπατριώτες μας να θέλουν και να αναπολούν τον  σταλινισμό! Τα δελτία, την λογοκρισία, την απαγόρευση μετακινήσεων, κλπ κλπ Να θέλουν να γίνουμε Βόρεια Κορέα… τι να λέμε τώρα; Θα μου πείτε εδώ ψηφίσαμε για πρωθυπουργό τον Αλέξη, που μέσα στην απέραντη σοφία του είχε παραδεχτεί ότι εντάχθηκε στην ΚΝΕ την χρονιά που έπεσε το τείχος του Βερολίνου! Την χρονιά δηλαδή που οι ίδιοι οι πραγματικοί  (και όχι γιαλαντζί) κομμουνιστές έφτυσαν τον κομμουνισμό.

Δεν υπάρχει σωτηρία σας λέω,  είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Τέλος…

Strange Attractor

ΥΓ- Όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαβάσουν ιστορία ή βιβλία πολιτικής επιστήμης, ας διαβάσουν την Φάρμα των Ζώων, ή το 1984, του Τζόρτζ Όργουελ, που είναι πιο εύπεπτα, και θα καταλάβουν μια χαρά τι ζούμε σήμερα και περί τίνος πρόκειται. 

ΥΓ 2- Ένα μικρό επίκαιρο παράδειγμα του τι σόι λαός είμαστε: Έβλεπα πριν από λίγο στον Μπογδάνο, πλάνα από το σημείο που σκοτώθηκε σε τροχαίο ο Παντελίδης. Δεκάδες (ίσως και πιο πολλοί) άνθρωποι μαζεμένοι τριγύρω, άλλοι να αφήνουν λουλούδια, άλλοι να ανάβουν κεριά, άλλοι να περιφέρονται δακρυσμένοι, και άλλοι να βγάζουν σέλφι χασκογελώντας!!!!! Να βγάζουν σέλφι…

Τι λέτε να ψηφίζουν αυτοί οι τελευταίοι;