Η Ελλάδα εγκλωβισμένη στα σύνορά της…

Ήταν το 2008 όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Αλογοσκούφης δήλωσε με την βεβαιότητα του καθηγητή: «Εμάς η κρίση δεν μας αγγίζει». Τελικά, μάλλον, μας ….άγγιξε. «Οι πρόσφυγες δεν έρχονται για να μείνουν». Αυτή ήταν η βάση της πολιτικής της κυβέρνησης. Ως προχθές, που ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, αναγνώρισε πως- με κλειστά σύνορα- μάλλον θα μείνουν. Αλλά πού θα μείνουν;

O δήμαρχος Αθήνας Γ. Καμίνης είχε ευθέως κατηγορήσει τον υπουργό Άμυνας ότι δεν δίνει τα στρατόπεδα για τους πρόσφυγες. Όλο το βάρος έπεσε στους δήμους. Τελικά- αν κι έλεγε πως τα χοτ-σποτς θα λειτουργούν ως μαγνήτες- αποφάσισε- ο Πάνος Καμμένος, που ως συγκυβερνήτης ασκεί και εξωτερική πολιτική-  να φτιάξει –με τις μπουλντόζες «του»- μερικά, όταν οι εταίροι άρχισαν να διαμαρτύρονται. Άδικα;

H κυβέρνηση διατυμπανίζει πως το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό. Αλλά είτε ευρωπαϊκό και διεθνές είναι πρώτα – πρώτα ελληνικό. Μιας χώρας ηλιόλουστης- όπου οι μετανάστες λιάζονται-που δεν γνωρίζει τα σύνορά τους, ούτε πως να φυλάξει. Γιατί το ύφος και οι απειλές του πρωθυπουργού δείχνουν πως όταν λέει «ευρωπαϊκό» εννοεί δικό τους- αλλά όχι δικό μας.

Αυτή η «χίπικη» πολιτική θάχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκει. Από ένα κόσμο,όπου θα ζούμε όλοι  αδελφωμένοι, πάμε σε μια Ευρώπη- Φρούριο- με face-control, πορτιέρηδες και μπάστακες στο Αιγαίο. Η κυβέρνηση αυτή- χαρούμενη κι ευτυχισμένη που πήρε την εξουσία για πρώτη φορά η Αριστερά- δεν ήρθε να βάλει μπάρες στο Αιγαίο. Αφού έβγαλε τις μπάρες μπροστά από την Βουλή και σχεδιάζε να καταργήσει αστυνομικά σώματα, φράχτες κι άλλα τέτοια. Αγάπη παντού!

Ο ρομαντισμός και η αφέλεια- ιδίως ο χαζορομαντισμός- δεν είναι χρήσιμα στην κυβέρνηση. Αργά ή γρήγορα, ο Αλέξης –με την ροκαμπιλάτη φαβορίτα, άλλοτε- με ίνδαλμα την Αντιγόνη, αναγκάζεται να γίνει Κρέων. Ο μεγάλος δάσκαλος Μάο Τσε Τουγκ- που τόσο πολύ λοιδωρείται τελευταία- έλεγε πως η επανάσταση δεν είναι πρόσκληση για τσάι. Πρέπει να τραβήξουμε μια οριστική ξεκάθαρη γραμμή ανάμεσα στον εχθρό. Αλλά ο Μάο Τσε Τουγκ δεν είχε αντίπαλο τον … Ψυχάρη. Ούτε έλεγε θα σκίσει τα μνημόνια. Τα …παράσκισε.

Από πέρυσι  ο τότε υπουργός Γιάννης Πανούσης- που όπως παραδέχτηκε ο πρωθυπουργός «έπεσε μέσα»- προειδοποιούσε. Η κυβέρνηση πήρε ένα μέτρο. Απέλυσε  τον υπουργό που μεμψιμοιρούσε. Πόσο μυαλό χρειάζεται να καταλάβει κανένας πως η Ελλάδα είναι προαιώνιο πέρασμα και πως δεν οφείλεται το «μεταναστευτικό» μόνο στον πόλεμο; Kαι πότε θα σκεφτεί- μια οποιαδήποτε κυβέρνηση- πως οι μετανάστες -που δεν έρχονται για να μείνουν, μπορεί – και πρέπει να μπορούν- να μείνουν;

Εθνική κυριαρχία; Σε ποια σύνορα;

Ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες και μετανάστες είναι ένας ακόμα στρουθοκαμηλισμός. H πρώτη μαζική μετανάστευση από Βορρά δημιούργησε πλην των άλλων δυο φαινόμενα. Την άνοδο της Χρυσής Αυγής και την ευκαιρία στον τότε ηγέτη του Συνασπισμού Αλέκο Αλαβάνο να δείξει πόσο αντιρατσιστής είναι πηγαίνοντας τον Άγιο Παντελεήμονα- όπου γιαρτώθηκε από μια γριά- την οποία κατήγγειλε ως …Χρυσαυγίτισσα.

Η κυβέρνηση ήταν ανύπαρκτη στο νέο – και αναμενόμενο- μαζικό προσφυγικό κύμα. ‘Δεν το περιμέναμε!» είπε ο υπουργός Ναυτιλίας, σύζυγος της τότε υπουργού-  που δεν ήξερε που παν οι μετανάστες. Εξαφανίζουνταν! Ούτε πενήντα αστυνομικούς δεν μπορούσε η πρώτη αριστερο-δεξιά κυβέρνηση να στείλει να κάνουν ταυτοποίηση. Τώρα -η δεύτερη- θα δυσκολεύεται περισσότερο. Πενήντα χρειάζονται να φυλάνε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και πενήντα το σπίτι του Αλέκου Φλαμπουράρη!

Η κυβέρνηση τάφησε όλα στις τρεις γιαγιάδες και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά ετοιμάστηκε να πάει να πάρει το Βραβείο Νόμπελ. Μόνο που τώρα πια που βγαίνουν στην επιφάνεια φαινόμενα μαυραγορισμού και ένας νησιώτης λέει πως ‘δεν θέλω να γίνει το παιδί μου Τζιχαντιστής»!- αν γίνει το χοτ-σποτ- η κυβέρνηση πρέπει να πάει να πάρει και το Βραβείο Μαυραγορίτη και Ρατσιστή.

Οι πυρκαγιές σε κέντρα για μετανάστες δεν πρέπει να υποβαθμιστούν. Αντίθετα, να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου. Το φάντασμα του φασισμού πλανάται πάνω από την Ευρώπη. Ο φασισμός έρχεται όταν η Αριστερά τα έχει κάνει θάλασσα. Αν η Ευρώπη τα κάνει θάλασσα θα ζήσουμε και μεις σκηνές πολέμου.

H Eλλάδα ετοιμάζεται να γιορτάσει τις Απόκριες, αλλά η ανησυχία είναι έκδηλη κάτω από τις μάσκες. Μήπως η Ελλάδα έχει χάσει ήδη μετά την οικονομική και την εθνική κυριαρχία της; Η επίσκεψη Μέρκελ στην Τουρκία κατέληξε στην από κοινού δράση των δύο χωρών στα ελληνικά σύνορα- χωρίς να χρειαστεί να ρωτήσουν κανέναν- την ώρα που πολλοί σύμμαχοι μεταφέρουν τα σύνορα της Ευρώπης στα Σκόπια. Τι σημαίνει η εμπλοκή του ΝΑΤΟ;

Oι σύμμαχοι έχουν ήδη αφαιρέσει την ευθύνη για την προστασία των συνόρων από την χώρας μας, αλλά δεν πρόκειται να φυλάξουν κιόλας τα σύνορα για λογαριασμό μας. Κατά διαβολική σύμπτωση, όπως στα Ίμια δυο μέρες αφότου άλλαξε η κυβέρνηση, ένα ελικόπτερο πέφτει μυστηριωδώς με τρεις νεκρούς σε μια περιοχή που η Τουρκία λέει πως η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει έρευνες. Ο υπουργός Άμυνας συγκινημένος -τόσο που δεν πάει στην Βουλή- ευχαριστεί τους Αμερικάνους. Ο λαός λέει συχνά την παροιμία «και κερατάς και δαρμένος!».

Όπως ακριβώς είχε προειδοποιήσει ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος «ενώ θεωρητικώς η επιχείρηση σέβεται την ελληνική κυριαρχία, υπάρχει πρόβλημα. Από το 1960 με απόφαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ ταυτίζονται τα θαλάσσια και εναέρια σύνορα των κρατών-μελών. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της νατοϊκής επιχειρήσεως στο Αιγαίο θα γίνονται σεβαστά μόνον τα 6 από τα 10 μίλια του ελληνικού εναερίου χώρου».

Οι φόβοι αυτοί επιβεβαιώθηκαν προχθές. Η Ελλάδα έχει αποδεχθεί ντε φάκτο πως θα περιπολεί στα έξι μίλια. Ούτε η Ευρώπη, ούτε το ΝΑΤΟ αποδέχονται τις θέσεις της στην πράξη. «Ακόμα θυμάμαι τους αμερικανικούς χάρτες του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ κατά την διάρκεια της κρίσης των Ιμίων, το 1996, που έδειχναν ξεκάθαρα τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία. Σήμερα αυτοί οι χάρτες έχουν εξαφανιστεί και δεν δείχνουν την θαλάσσια οριογραμμή ανάμεσα στα δύο κράτη και σίγουρα αυτοί θα είναι οι χάρτες που θα χρησιμοποιήσει το ΝΑΤΟ για τις περιπολίες του στο Αιγαίο. Ο Θεός να βάλει το χέρι του» έγραφε εδώ ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης, ο «πατέρας της ΑΟΖ». 

Κερδάμε!

NO Ρόδος, μόνο …πήδημα!

Στο μεταξύ η μίνι ένταση στο ταξίδι μετάβασης του πρωθυπουργού  στο Ιράν, όπου η Αθήνα κατέθεσε σχέδιο πτήσης του πρωθυπουργικού αεροσκάφους, με στάθμευση στη Ρόδο και τελικά δεν …πήγε για να «μην αποδεχθεί τις  τουρκικές θέσεις για αποστρατιωτικοίηση των Δωδεκάνησων είχε μια ακόμα εξέλιξη. Ο υπουργός Εξωτερικών- σε μία ευθεία σύγκρουση με τον υπουργό Άμυνας- εξέφρασε την άποψη στο ΣΚΑΙ πως κακώς υποβάλλαν σχέδια. Δηλαδή, αλαλούμ! Βεβαια δεν κατάλαβα αν ο κ. Κοτζιάς μιλούσε ως ακαδημαϊκός- όπως τόνισε ότι είναι στον Αλέξη Παπαχελά,  αλλά καλό είναι να τον πληροφορήσει κάποιος ότι είναι …υπουργός Εξωτερικών!

Οι πανηγυρισμοί του Καμμένου για το ΝΑΤΟ- που υποδέχτηκε τα πλοία με χαρά σαν νάτανε κρουαζερόπλοια- ήταν μάταιοι. Το ΝΑΤΟ…θα παρακολουθεί μόνο. Θα παρακολουθεί και θα καταγράφει. Αλλά αυτό το έκανε ήδη η κυβέρνηση. Ένα χρόνο τώρα είναι παρατηρητής. Η Τουρκία  επέτρεψε -στο ΝΑΤΟ- να μπει στα χωρικά της ύδατα. Μόλις καλοκαιριάσει ο καιρός ετοιμάζει το «Τσεσμέ» για έρευνες στο Αιγαίο. Αλλά σε ποιο Αιγαίο; (Το πρόβλημα δεν αφορά το διακρατικό σαβουάρ βιβρ, αλλά την εκμετάλλευση του Αιγαίου και την ΑΟΖ).

H ευτυχία του κ. Κοτζιά από όταν χόρεψε με τον Νταβούτογλου το τραγούδι We are the World τον κάνει να πιστεύει πως οι Τούρκοι είναι καλοί και θα υπάρξει συνεννόηση. Οι κακοί είμαστε εμείς που τα λέμε. Κι όσοι θέλουν να ανατρέψουν την Κυρία Μέρκελ- που δεν είναι πλέον μαντάμ, αλλά μπορεί και να γίνει- κατά την Μοντ- ηρωίδα της Ευρώπης με τον Αλέξη Τσίπρα. (Μακάρι, φυσικά).

Νίκος Λακόπουλος

Ανοιχτό Παράθυρο

Υ.Γ.  Με μια καλή διάθεση -μες την καλή χαρά- η υπουργός Τουρισμού Ελένη Κουντουρά σήμερα ζήτησε από την ΕΡΤ να μην δείχνει την κακή εικόνα και υπονομεύει τον τουρισμό. Τι να τον κάνουμε τον τουρισμό, ….αν δεν έχουμε νησιά, θα πείτε (!), αλλά οφείλουμε όλοι ενόψει του καλοκαιριού να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Μια εθνική προσπάθεια να δείξουμε -σαν την κυβέρνηση- ανέμελοι. Άλλωστε όπως είπε κι ο πρωθυπουργός- στον κ. Μπούτα- «το τσίπουρο και τον ήλιο δεν μπορούν να μας τα πάρουν».

Αλλά μπορούν! Και γι΄αυτό, αντί για ‘υπερήφανη εξωτερική πολιτική» και φανφάρες, ας αποχτήσει η κυβέρνηση μία -(δηλαδή όχι δύο) κάποια -έστω στοιχειώδη- πολιτική. Γιατί αν και ιστορικά ένα προσφυγικό ζήτημα υπάρχει μετά από εθνική ήττα και πόλεμο η αμεριμνησία της κυβέρνησης, όπως και των αμέσως προηγούμενων, μπορεί να μετατρέψει ένα προσφυγικό πρόβλημα σε εθνική ήττα. Ο πόλεμος συμβαίνει ήδη.