«Αλληλέγγυοι»: Πλανημένοι ιδεολόγοι ή παρακράτος;

Διαβάζω την ανακοίνωση του εκπροσώπου Τύπου του Συντονιστικού για το Προσφυγικό Γιώργου Κυρίτση και εντυπωσιάζομαι. Ένα κρατικό στέλεχος, ζητεί από τις εθελοντικές οργανώσεις και τους «αλληλέγγυους», που δραστηριοποιούνται στην Ειδομένη να συνεργάζονται με το κράτος. Ποιό κράτος;

Βρέθηκα στην Ειδομένη το περασμένο Σάββατο. Το κράτος έλαμπε διά της ολοσχερούς απουσίας του. Μια ομάδα ανδρών των ΜΑΤ, μόνο, βρίσκονταν κατά μήκος των συνόρων, στη σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει την Ελλάδα με την πΓΔ της Μακεδονίας. Κατά τα άλλα, 15.000 άνθρωποι είναι πεταμένοι μέσα στις λάσπες, εκτεθειμένοι στη βροχή, στις αρρώστιες και στους κλειστούς ορίζοντες…

Εκτός του ΟΗΕ, οι εθελοντικές οργανώσεις κρατούν τον καταυλισμό όρθιο, συντονίζουν τη διανομή τροφίμων, παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες, βοηθούν ανθρώπους παρατημένους στην τύχη τους από το ελληνικό κράτος να αντέξουν.

Στην Ειδομένη, κύριε Κυρίτση, δεν υπάρχει κράτος. Εντός της ελληνικής επικράτειας, η Ειδομένη έχει μετατραπεί σε σημείο μηδέν, όπου το ελληνικό κράτος έχει θάψει το προσφυγικό και το μεταναστευτικό πρόβλημα, που από εργαλείο επίδειξης μιας ανύπαρκτης αλληλεγγύης μετατράπηκαν σε ενόχληση, την οποία προσπαθούμε να κρύψουμε, ακόμα κι αν τη θάψουμε στη λάσπη.

Είναι προφανές, κατά συνέπεια, ότι οι εθελοντικές οργανώσεις ακόμα και να θέλουν δεν μπορούν να συνεργαστούν με το κράτος.

Ο αρμόδιος επίτροπος για τους πρόσφυγες Χρήστος Στυλιανίδης, άλλωστε, έχει δηλώσει ότι, οι πόροι στήριξης από το ταμείο της Κομισιόν όσων τους έχουν ανάγκη εντός της Ελλάδας δεν θα διατεθούν μέσω των κρατικών δομών της χώρας, αλλά σε συνεργασία με διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις και το τραπεζικό σύστημα. Η Ευρώπη γνωρίζει ότι, το ελληνικό κράτος είναι στην καλύτερη περίπτωση ανίκανο, στη χειρότερη περίπτωση διεφθαρμένο, σε κάθε περίπτωση δε αποτυχημένο, γι’ αυτό και επιλέγει να μη δώσει ούτε ευρώ στο ελληνικό κράτος για την περίθαλψη των προσφύγων.

Αυτό είναι γνωστό και στους παροικούντες την Ειδομένη. Είναι γνωστό, π.χ., ότι το επισιτιστικό πρόβλημα έχουν αναλάβει Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως η Πράξις ή φιλανθρωπικές οργανώσεις, όπως η Agapi της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, που με εθελοντές κυρίως από τη Θεσσαλονίκη, παρασκευάζει καθημερινά με πενιχρά μέσα τουλάχιστον 5.000 μερίδες φαγητού. Από πού κι ώς πού οι οργανώσεις αυτές να συνεργαστούν με το ανύπαρκτο κράτος – και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Για να βάλουν γκιουλέκα στο κεφάλι τους;

Ωστόσο, η ανακοίνωση του κ. Κυρίτση κάνει λόγο και για «αλληλέγγυους» που δραστηριοποιούνται στην Ειδομένη, από τους οποίους επίσης ζητάει να συνεργάζονται με το κράτος.

Την τελευταία φορά που οι λεγόμενοι «αλληλέγγυοι» παρενέβησαν στα ζητήματα του μεταναστευτικού, ήταν όταν, τον Μάρτιο του 2011, προσπάθησαν να δημιουργήσουν ζήτημα με την τότε μεταναστευτική πολιτική, μεταφέροντας 300 μετανάστες κυρίως από την Κρήτη στη Νομική Σχολή, οι οποίοι, κάνοντας απεργία πείνας, διεκδικούσαν έξοδο στην Ευρώπη, διεκδικούσαν δηλαδή μονομερές σπάσιμο από την πλευρά της Ελλάδας της κοινής πολιτικής για τους μετανάστες.

Ο ρόλος τους, τότε, ήταν ιδιαιτέρως αποσταθεροποιητικός. Αφενός, αν η πίεσή τους είχε αποτέλεσμα, ήδη θα διακυβευόταν από τότε η θραύση της συμφωνίας Σένγκεν και η έξοδος της Ελλάδας απ’ αυτή. Αφετέρου, όταν ήρθη το άσυλο και υπήρχε κίνδυνος να εισβάλει η αστυνομία, αν δεν βρισκόταν η συμβιβαστική λύση της μεταφοράς των μεταναστών στη βίλα Υπατία της οδού Πατησίων, υπήρχε κίνδυνος έκρηξης κοινωνικής αναταραχής που, σύμφωνα με τις πληροφορίες της εποχής, ήταν οργανωμένη και στόχευε σε μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση κι από εκείνη του Δεκεμβρίου 2008.

Ήταν η τελευταία φορά που κάποιοι αυτόκλητοι «αλληλέγγυοι» έκαναν μεταναστευτική πολιτική για λογαριασμό της χώρας και αποφύγαμε την τελευταία στιγμή μια ανεξέλεγκτη καταστροφή. «Αλληλέγγυοι» επανεμφανίζονται αυτές τις μέρες στη δημόσια ζωή μέσω της δήλωσης του κ. Κυρίτση που τους τοποθετεί να δρουν αυτοβούλως στην Ειδομένη.

Με δεδομένη την επιδείνωση του μεταναστευτικού προβλήματος, με επίσης δεδομένη την ανθρωπιστική κρίση που δοκιμάζει τη δήθεν ανθρωπιστική ρητορική της κυβέρνησης και με επίσης δεδομένες τις υποχρεώσεις της χώρας έναντι προσφύγων και μεταναστών, σύμφωνα και με τις συμφωνίες που έχει υπογράψει ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση οφείλει να διευκρινίσει τι εννοεί όταν κάνει λόγο για «αλληλέγγυους» στην Ειδομένη.

Τι είδους «αλληλέγγυοι» βρίσκονται στην Ειδομένη (τους οποίους αδυνατεί να δει ένας επισκέπτης διά γυμνού οφθαλμού); Δρουν συλλογικά ή από μόνοι τους; Τι είδους αλληλεγγύη προσφέρουν και σε ποιους; Πού ξέρει η απούσα ελληνική κυβέρνηση για τους «αλληλέγγυους» της Ειδομένης; Ποιοι είναι και τι δουλειά κάνουν; Τι σχέση έχουν με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες των καταυλισμών;

Έχει πληροφορίες ο κ. Κυρίτσης αν δραστηριοποιήθηκαν στην προσπάθεια εξόδου των προσφύγων προς την πΓΔ της Μακεδονίας; Με τι χρήματα δραστηριοποιούνται; Τι σχέση έχουν με την κυβέρνηση και το κράτος;

Και εν τέλει, είναι απλώς πλανημένοι ιδεολόγοι ή οργανωμένο παρακράτος;

Ηλίας Κανέλλης

Αθήνα 9.84