Πώς την φαντάζεσαι την Αριστερά Γαβριήλ;

Το διάστημα που καλούμαστε να εμπεδώσουμε την έννοια της Αριστεράς ως πραγματικότητα δεν είναι αρκετό. Πέρασε μόλις ένας χρόνος. Είμαστε στη φάση που αγανακτούμε με τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του αλλά δεν έχει γίνει ακόμα ξεκάθαρη η «ποιότητα» της καθαγιασμένης ιδεολογίας της οποίας το δόγμα καλείται να διοικήσει την κοινωνία.

Ίσως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, εμφανίζονται διάφοροι «αγνοί» και «ρομαντικοί» αγωνιστές της Αριστεράς – βετεράνοι και νεόκοποι- οι οποίοι επιμένουν στη θρησκευτική της διάσταση. Είναι σαν να αντιδρούν με ατάκες του τύπου «δεν είναι αυτό που νομίζεις», «είναι καλό παιδί κατά βάθος αλλά έμπλεξε με τον καπιταλισμό»...

Πρόσφατα εν τω μεταξύ, ο πιο κοντινός άνθρωπος του Τσίπρα, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έδωσε life-style συνέντευξη στο «Κ» της Καθημερινής. Μεταξύ άλλων απλοϊκών και εξαγνιστικών, είπε πως έκανε προπαγάνδα συνειδητά, όταν ήταν υπουργός και πως θυμώνει που σημερινοί δεκαπεντάρηδες νομίζουν ότι η Αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κάθε φορά λοιπόν, που ακούω διάφορους να αποσυνδέουν το έγκλημα από τον δολοφόνο, προσπαθώ να καταλάβω τι εννοούν. Οι μεν Γλέζος, Λαφαζάνης και Στρατούλης, προφανώς εννοούν πως η Αριστερά είναι ένα πολιτικό κίνημα που κηρύσσει την δικτατορία του προλεταριάτου και κατ’ αυτό τον τρόπο, επιβάλλει την δικαιοσύνη σε όλους τους «συντρόφους». Θέλουν δεν θέλουν! Η Κωνσταντοπούλου μάλλον προσδιορίζει την Αριστερά ως σκέτη δικτατορία, χωρίς επιθετικούς και άλλους περιττούς προσδιορισμούς. Κάποιοι συνδικαλιστές ως παγιωμένη κατάσταση που μοιράζει προνόμια στην ανώτερη τάξη των «καθοδηγητών» και τέλος οι διάφορες ελίτ του συστήματος ως μέσο παραγωγής σανού για τις «χαρωπές» και «κεφάτες» μάζες.

Και καλά όλοι αυτοί αλλά ο Γαβριήλ και οι δεκαπεντάρηδες; Θα έπρεπε δηλαδή η νέα γενιά να βρει έναν τρόπο να διδαχθεί ότι δεν είναι ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ η Αριστερά αλλά κάποιος άλλος ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός που από τη μία, κάνει κυβέρνηση με ένα εθνολαϊκιστικό κόμμα- εδώ δεν είχε πρόβλημα ο Γαβριήλ;- κι από την άλλη θέλει να φύγει από το Μνημόνιο και στη συνέχεια, να διορίσει όλους τους ψηφοφόρους του στο Δημόσιο.

Οι νέοι της χώρας, σύμφωνα με τον φέρελπι Αριστερό, Γαβριήλ, μπλέχτηκαν σε μια παραμορφωτική εποχή όπου η «θρησκεία» της Αριστεράς έχασε το μαγικό ραβδάκι που κάνει τους ανθρώπους ευτυχείς και βολοδέρνει στα καπιταλιστικά μονοπάτια της ματαίωσης των πιο δυναμικών τους ονείρων.

Αγαπητέ Γαβριήλ, επειδή είσαι πράγματι στοιχειωδώς έντιμος που τα παράτησες, θα σου έλεγα ότι δε υπάρχει παρά μόνο μία Αριστερά στην Ελλάδα: ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όπως κάθε ιδεολογικό κατάλοιπο του παρελθόντος, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να καταλύσει την πραγματικότητα για χάρη της φαντασίωσης. Γιατί αυτό που γεννιέται και εξελίσσεται γύρω μας είναι παντοδύναμο εξαιτίας της ροής που έχει ανάμεσα στον χρόνο και στις πράξεις των ανθρώπων. Δεν έχει ετικέτες ούτε σύμβολα και ιδεολογήματα. Είναι απλά η ζωή μας. Αντίθετα αυτό που φαντάζεσαι εσύ ως Αριστερά, είναι δόγμα, ολοκληρωτική πρόταση, επιβεβλημένη ηθική που δεν έχει άλλη διέξοδο. Και όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί πια να εφαρμοστεί στις καπιταλιστικές αστικές δημοκρατίες.

Επομένως, οι νέοι που στην πλειοψηφία τους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους να μελετήσουν το φαινόμενο της Αριστεράς και να διδαχθούν επιτέλους ότι οι προφήτες της δεν πρόκειται να σώσουν τον κόσμο. Και αν είναι και λίγο τυχεροί, να απολαύσουν την πλήρη αποδόμηση της απάτης με την οποία ποτίστηκε ολόκληρη η ελληνική κοινωνία στα μετεμφυλιακά χρόνια.

Για να πάψουν κάποιοι να δηλητηριάζουν τα μυαλά των ανθρώπων και να δημιουργούν τεχνητές συνθήκες νοσηρότητας στις κοινωνίες, μόνο και μόνο για να υποδύονται τους γιατρούς.

Ήρθε η ώρα οι δεκαπεντάρηδες να γνωρίσουν την Αριστερά φίλτατε Γαβριήλ, έτσι ακριβώς όπως είναι και χωρίς μάσκες και πυροτεχνήματα. Γιατί κάποτε μπορεί να ήταν κάτι άλλο αλλά τώρα δεν μπορεί να είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ!

Ανδρέας Ζαμπούκας

Liberal