Το λιμάνι της πλάκας…

Φτου να πάρει η ευχή… Στην περίπτωσή μου ταιριάζει το παρά της αειμνήστου Μαλβίνας ρηθέν: «Γαμώ την ατυχία μου». Την ώρα που όλα είναι για να κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια, εγώ κρατώ τη μέση μου από τους πόνους. Διότι τώρα πια, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, δεν έχει νόημα να οργίζεσαι. Μόνο να ξεκαρδίζεσαι. Εστω και αν το τρανταχτό γέλιο προκαλεί σπασμούς «γαμώ την ατυχία μου».

Ως καρικατούρα Λεωνίδα, ο πρόεδρος του τότε αντιπολιτευομένου ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, είχε εκστομίσει τη φράση «Μολών λαβέ», για το λιμάνι του Πειραιά. Τόσο ανένδοτος ήταν στη γραμμή «τα λιμάνια και τα αεροδρόμια δεν πωλούνται». Και τώρα υπογράφει την πώληση στην Cosco, με τελετή που γίνεται σε… στενό κύκλο στο Μαξίμου και όχι στο Ζάππειο όπως σχεδιαζόταν. Γιατί; Διότι στο Ζάππειο έπρεπε να παρίσταται και ο «αρμόδιος» υπουργός. Οπότε βρέθηκε η λύση να γίνει η τελετή στον πιο στενό κύκλο, σαν τον πολιτικό γάμο ζευγαριού που επείγεται να νομιμοποιήσει τη σχέση του, σε πείσμα των διαφωνούντων από το σόι…

Θα περιμένατε ασφαλώς ότι ο κ. Δρίτσας, όστις έκτος από υπουργός Ναυτιλίας και σύζυγος της Τασίας (που έλυσε το μεταναστευτικό, καλή της ώρα), υπήρξε και επικεφαλής του συνδυασμού «Το λιμάνι της Αγωνίας», διεκδικώντας τον Δήμο Πειραιά, θα τα βροντούσε υπερηφάνως. Οτι θα «ξηγιόταν πειραιώτικα και πασαλιμανιώτικα», μη ανεχόμενος τη γελοιοποίηση. Αμ δε. Γλυκιά η καρέκλα. Οπότε επέλεξε να γελοιοποιήσει ακόμη περισσότερο ου μόνον εαυτόν αλλά και την κυβέρνηση στην οποία μετέχει, δηλώνοντας ότι η πώληση του λιμανιού… δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. «Αλλα αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα».

Και για να αποδείξει ότι πρόκειται για «Πειραιώτη ντερμπεντέρη σίδερο στο χέρι άσο στην μπουνιά», κατά το άσμα των Σακελλάριου-Χατζιδάκι που απέδωσε ο αξέχαστος Αυλωνίτης, τα έβαλε με το ΤΑΙΠΕΔ, δηλαδή… με τον Πιτσιόρλα, που είναι προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού. Το ίδιο έπραξε και ο έτερος Καππαδόκης, ο Σπίρτζης, αρμόδιος για την πώληση των αεροδρομίων. Και αυτού ο Πιτσιόρλας του έφταιξε. Ινα πληρωθεί το ρηθέν «όποιος δεν μπορεί να βαρέσει τον γάιδαρο, κτυπάει το σαμάρι». 

Διασκεδάζω τους πόνους μου διασκευάζοντας τον… εθνικό ύμνο ημών των Πειραιωτών: «Οσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι, ρεζίλι νάχει κάνει τόσα πολλά παιδιά».

Γ.Π. Μασσαβέτας

Ελευθερία