Η όλη κατάσταση που βιώνουμε και φέτος, είναι σαν
να ζούμε συνεχώς μια βαλκανική εκδοχή της Μέρας της Μαρμότας. Ένα συνεχές déjà vu…
Τα ίδια και τα ίδια δηλαδή, με τον εκάστοτε
υπουργό Οικονομικών να δίνει μάχες (λέμε τώρα) και να «διαπραγματεύεται» σκληρά
με τους κακούς εταίρους και το ΔΝΤ, και στο τέλος να τρώει τις σφαλιάρες του,
να κατεβάζει τα μούτρα (και τα παντελόνια), να μας φορτώνει με νέα μέτρα πολλών
δισεκατομμυρίων, και τελικά να διακόπτονται οι «περήφανες» συζητήσεις επ’
άπειρον, μαζί και η ψήφιση των όποιων μέτρων.
Και με τον Αλέξη να εμφανίζεται κατάκοπος και
περίλυπος, με έρπη στα χείλη, που όμως κάποιοι κακότροποι λένε ότι είναι
αυτοκόλλητο προκειμένου να τον λυπόμαστε, και να δηλώνει πως παλεύουμε στα
όρθια, και μάλιστα κερδάμε...
Λες και το κάνουν επίτηδες οι συριζαίοι (πρώην
πασόκοι οι περισσότεροι) κυβερνώντες, που μάλλον έτσι είναι. Με σκοπό να
ολοκληρώσουν το όραμά τους για διεθνή απομόνωση και βενεζουελοποίηση της χώρας.
Δεν εξηγείται αλλιώς. Ενάμιση χρόνο τώρα τα ίδια
και τα ίδια. Λες και μπήκαμε σε επεισόδιο του Twilight Zone, απ το οποίο δεν
μπορούμε να βγούμε. Από την μια δηλαδή να διαπραγματεύονται, και από την άλλη
να τρώμε απανωτές σφαλιάρες… στο διηνεκές.
Με κάθε μέρα που περνάει να αυξάνονται οι φόροι
και να εφευρίσκονται νέοι... πάντα όμως με επίκεντρο τον άνθρωπο (που έλεγε κι
ο σπινθηροβόλος Στρατούλης).
Με την οικονομία της χώρας να έχει βυθιστεί στα
τάρταρα, την ανεργία να φουντώνει, τα λουκέτα να αυξάνονται, και να μην υπάρχει
κανένα φως στο βάθος του τούνελ. Μόνο σκοτάδι… όπως σκοτεινές είναι οι ψυχές
όλων αυτών των συμπλεγματικών ιδεοληπτικών γιδοβοσκών που ψηφίσαμε για να μας
σώσουν.
Τρία τέσσερα πράγματα ξέρει να κάνει καλά ο
Αλέξης και δατς ολ. Εκτός από το να πουλάει φούμαρα όταν είναι στην
αντιπολίτευση, και να μαγεύονται τα εκατομμύρια των μελανιασμένων συμπατριωτών
μας. Κι αυτά είναι να καλεί τους εταίρους σε συνόδους κορυφής, για να κλαφτεί,
μπας και τον λυπηθούν, και στο τέλος να τρώει τα χαστούκια του, επιστρέφοντας
πίσω δαρμένος, και δηλώνοντας πόσο περήφανα το πάλεψε, αλλά δυστυχώς μας
πολεμάνε τα διεθνή μασονικά συμφέροντα… χώρια ο δοσίλογος ο Σαμαράς (ο οποίος
είναι ακόμη ο εφιάλτης του).
Το δεύτερο
είναι να κάνει δημοψήφισμα. Όπως έκανε πέρσι το καλοκαίρι, τότε που στήσανε
χορό στο Σύνταγμα οι περήφανες μπουτούδες, μόνο που δεν του βγήκε, αν και πήρε
το ΟΧΙ που ήθελε, επειδή οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες ακόμη για ρήξη και δραχμή,
και ως εκ τούτου φοβήθηκε για το μέλλον του, πλην όμως το έβαλε σταντμπάι στην
άκρη του μυαλού του, και μας ξαναπάει φέτος σούμπιτο για μια από τα ίδια.
Φέτος, οι συνθήκες για αυτό που ανέκαθεν ήθελε ο
Αλέξης είναι βολικές γι αυτόν. Οι διαπραγματεύσεις κόλλησαν και πάλι, και άρα
μια λύση έχει να προτείνει τώρα που μάλλον δεν συμφωνούν σε νέα σύνοδο κορυφής
οι εταίροι: Να μας πάει σε δημοψήφισμα
με πιο ξεκάθαρο δίλημμα αυτή τη φορά: Περήφανη δραχμή, ή συνέχιση της
υποτέλειας στους ξένους, που μας μισούν και μας ζηλεύουν;
Και ο περήφανος λαός θα ψηφίσει δραχμή με τα δυο
τα χέρια. Διότι εδώ που φτάσαμε (μας έφτασε μεθοδικά ο Σύριζας), εκτός από τους
ανισόρροπους δραχμολάγνους, πολλοί είναι
εκείνοι, ακόμη και μετριοπαθείς νοικοκυραίοι, έμποροι, καταστηματάρχες, κλπ
(χώρια οι επαγγελματίες αγαναΧτιστές) που λένε καλύτερα δραχμή… για να
τελειώνει επιτέλους αυτό το μαρτύριο της σταγόνας, που ζούμε ενάμιση χρόνο
τώρα.
Βούτυρο, δηλαδή, στο ψωμί του Αλέξη, που έτσι θα
λυθούν τα χέρια του και θα προχωρήσει επιτέλους στην υλοποίηση του σχεδίου φτωχοποίησης
της Ελλάδας. Αυτό το όραμα που δεν του έκατσε πέρσι, με αποτέλεσμα να χάσει τα
πουλέν του στυλ Δρα Μπαρουφάκη,
Δραχμαζάνη, ζουρλή, Παλαβίτσα, Κατάντια Βαλαβάνη, Ραχήλ, και άλλα
παρόμοια σούργελα.
Μια Ελλάδα που θα την κυβερνάει το τσαβικό
νεοσταλινικό καθεστώς του σύριζα, με στρατιές διορισμένων και εξαρτημένων από
αυτό δημοσίων υπαλλήλων, που θα πληρώνονται σε ανυπόληπτες πληθωριστικές
δραχμές, αλλά που θα πίνουν νερό στο όνομα του «πατερούλη» Αλέξη που θα τους
φροντίζει. Τον οποίο Αλέξη θα συμβουλεύουν αφιλοκερδώς (χα χα χα) έγκριτοι «επιστήμονες»
σαν τον Καρανίκα, τον Λάμπρου, τον άλλον τον ράπερ πως τον λένε, και το
μουτράκι την Σβίγγου.
Μια Ελλάδα που θα έχει πάμφθηνα μεροκάματα, με
αποτέλεσμα να επιστρέψουν κάποιες βιοτεχνίες, να γίνουν κάποιες «επενδύσεις»
ινδικού στυλ, με πλήθη εξαθλιωμένων κοπτοραπτούδων και λοιπών ειδικών του
φασόν, και με αφεντικά που θα τρίβουν τα χέρια τους. Για τέτοιου είδους
οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη μιλάμε…
Μια Ελλάδα με ελεγχόμενα ΜΜΕ, με υποβαθμισμένη
παιδεία, με καθόλου έρευνα ή καινοτομία, με μηδενική αγροτική παραγωγή, με
δημόσια και δωρεάν νοσοκομεία (χωρίς γάζες), με αεροδρόμια (όσα δεν
ξεπουληθούν) χωρίς χαρτί υγείας, με τουρισμό χειρίστου είδους, με δεκάδες
χιλιάδες λαθρομετανάστες, με διώξεις αντιφρονούντων, όπου θα πατάσσεται η
αριστεία, και η όποια σοβαρή ιδιωτική πρωτοβουλία, και όπου όλοι θα είμαστε
εξαρτημένοι δούλοι της ισοπέδωσης που ονειρεύονται οι πούροι συριζαίοι μαζί με
τους πρώην πασόκους συντρόφους τους, που θα κάνουν πάρτι μέσα από την πλέρια δημοκρατία που θα εγκαθιδρύσουν.
Μια Ελλάδα όπου τα πάντα όλα εισαγόμενα προϊόντα θα είναι απλησίαστα, και
θα κοστίζουν μηνιάτικα ολόκληρα. Με όλους εκείνους τους επιτήδειους μάγκες που
φρόντισαν να βγάλουν τα ευρώ τους έξω έγκαιρα (οι περισσότεροι κυβερνώντες
π.χ.) να πλουτίζουν κάθε μέρα που θα περνάει.
Και μετά από λίγο καιρό, θα γίνουν και εκλογές,
με τον Αλέξη να χτυπάει κανένα 50αρι, οπότε όχι μόνο θα τον λουζόμαστε για πολλά
ακόμη τέρμινα, αλλά μπορεί στα χνάρια άλλων παρόμοιων φασιστόμουτρων, να
καταργήσει τα κόμματα, να αλλάξει το πολίτευμα, και να μας κατσικωθεί ως
ισόβιος γιαλαντζί σωτήρας-κυβερνήτης-δικτάτορας.
Και το χειρότερο όλων είναι ότι όλα αυτά τα
κάνει και θα τα κάνει με την βούλα του λαού. Χάρη της δημοκρατίας… αυτήν στην
οποία, όπως έλεγε κι ο Σωκράτης, οι ηθικά χρεοκοπημένοι κυβερνούν τους
πνευματικά ανεπαρκείς. Ή όπως έλεγε ο Πλάτωνας, ένα καθεστώς όπου οι κωπηλάτες νομίζουν
ότι μπορούν να κυβερνήσουν το πλοίο…
Κατά κει πάμε (αν δεν φτάσαμε ήδη).
Και σε όλη αυτή τη διαδρομή, ο λαός θα
χειροκροτάει, που μας λευτέρωσε ο Αλέξης!
Αυτά προβλέπω…
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου