Η κατάσταση του κόσμου σήμερα, και ίσως αύριο…

Ζούμε σε ενδιαφέροντες, και λίαν επικίνδυνους,  καιρούς. Η σχετική σταθερότητα που επικράτησε σε παγκόσμιο επίπεδο μετά τη λήξη του Β’ΠΠ, και που οφείλονταν εν πολλοίς στην ισορροπία του τρόμου εξαιτίας του  «ψυχρού πόλεμου», έληξε προ πολλού, και αυτό που την διαδέχθηκε ήταν μια ανακατωσούρα, με μπόλικες οικονομικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις.

Η μόνη σταθερά μέσα στο γενικότερο μπέρδεμα είναι η συνεχιζόμενη εξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο, οπότε χάρη σε αυτήν την παράμετρο έχουμε μια κάποια «τάξη» μέσα στο χάος. Όταν ο πλανήτης αποφασίσει να στραφεί προς άλλες πηγές ενέργειας, τότε οι σημερινές ανακατατάξεις θα γίνουν τεκτονικές, και Κύριος οίδεν τι θα επακολουθήσει.

Προς το παρόν, τα σημαντικότερα ζητήματα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η οικονομία (όπως πάντα) και το μεταναστευτικό...

Οι βασικοί διεθνείς παίκτες, οι μεγάλες οικονομικές και κυρίως πυρηνικές δυνάμεις, ψάχνονται. Με πρώτη και καλύτερη την Αμερική, η οποία κυβερνά τον πλανήτη μέσω της Pax Americana, από το 1945, με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται για όλους μας.

Σήμερα η Αμερική βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Εδώ και μερικά χρόνια έχει αποφασίσει να αποσυρθεί από τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, αφήνοντας την μπάλα στις Βρυξέλλες, και η ίδια συγκεντρώνει την προσοχή και το ενδιαφέρον της στον Ειρηνικό, στην προσπάθεια περιορισμού της κινεζικής «απειλής» (είναι καταχρεωμένη στη Κίνα αλλά την σώζει το ότι εκτυπώνει δικό της χρήμα), και στην συνεχιζόμενη εκμετάλλευση των πετρελαίων της Μ. Ανατολής (και των φυσικών πόρων της Αφρικής), μιας περιοχής όπου τα έκανε μπάχαλο μέσω της «αραβικής άνοιξης», που υποτίθεται θα έφερνε την δυτικού τύπου δημοκρατία σε χώρες πολιτικά οπισθοδρομικές, που επί αιώνες ζούσαν υπό φυλάρχους, μουφτήδες, δικτάτορες, και γενικά απολυταρχικά καθεστώτα. Σήμερα στην περιοχή αυτή γίνεται γενικώς της π…..ας το κάγκελο, με τον εμφύλιο της Συρίας που κλείνει αισίως τον έκτο χρόνο του, με τον ISIS, που διαδέχθηκε την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν, οι οποίοι διαδέχθηκαν τους Μουτζαχεντίν, οι οποίοι συμπλήρωναν τις διάφορες παραστρατιωτικές, εθνικοαπελευθερωτικές, και τρομοκρατικές οργανώσεις στυλ PLO, Χεζμπολάχ, κλπ κλπ. Χώρια οι Κούρδοι με το ΡΚΚ, κ.ά. Γενικώς μπάχαλο δηλαδή, που έγινε πιο μπάχαλο με τις αμερικανικές παρεμβάσεις…

Ο Ντόναλντ Τράμπ, που είναι πολύ πιθανό να κερδίσει την προεδρία των ΗΠΑ,  είναι ένα κλασικό παράδειγμα του νέου πολιτικού, που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια σε όλα σχεδόν τα κράτη της Δύσης. Πλούσιος, συντηρητικός, ημιμαθής, «πατριώτης», ξενοφοβικός, ελαφρύς, λαϊκιστής, επικοινωνιακός, κλπ. Η Αμερική όμως δεν είναι ένα ακόμη κράτος, αφού το 35% περίπου των κατοίκων της, που ψηφίζει πρόεδρο, ψηφίζει παράλληλα και πλανητάρχη. Ψηφίζει αυτόν από τον οποίον εξαρτάται το μέλλον όλων ημών των υπολοίπων (τριτοκλασάτων). Το να πάρει αυτόν τον ρόλο ο Τραμπ, εμένα με φοβίζει.

Από κει και πέρα έχουμε την Ρωσία του «κοντού με την γραβάτα». Που μπορεί να είναι μόνο λόγια, αλλά αφενός ελέγχει πλήρως την χώρα του, αφετέρου παίζει εν ου παικτοίς στην γειτονιά του, αφού όπως είπαμε οι Αμερικανοί δεν πολυνοιάζονται πλέον για αυτό το κομμάτι του πλανήτη, και οι δε Ευρωπαίοι δεν έχουν ούτε την διάθεση αλλά ούτε και την ισχύ για να μπλέξουν σε σοβαρές αντιπαραθέσεις μαζί του. Έτσι, όποια κόντρα υπάρχει, υπάρχει σε επίπεδο οικονομικό (συναλλαγές, κυρώσεις, κλπ) και διπλωματικό.

Τα ένθεν κακείθεν συμφέροντα εκφράζονται μέσω των αγωγών, που όλο ξεκινούν και όλο αναβάλλονται. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι μόλις η τιμή του πετρελαίου πέσει λίγο ακόμη, οι Ρώσοι (που πολλοί τον έχουν ήδη βαρεθεί) θα ξεφορτωθούν τον πρώην δευτεροκλασάτο καγκεμπίτη, και ποιος ξέρει τι μέλει γενέσθαι μετά. Προφανώς θα ακολουθήσει μια περίοδος όπως αυτή των διαδόχων του Αλεξάνδρου, με τους διάφορους ολιγάρχες που έγιναν τέτοιοι χάρη στον Πούτιν να σφάζονται μεταξύ τους για τον έλεγχο της κατάστασης (και της κουτάλας). Από κει και πέρα το τι θα προκύψει κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει. Αρκεί να μην προκύψει καμιά πυρκαγιά στη ευρύτερη περιοχή μας, και μας πάρουν τα σκάγια, καθώς ένα κακέκτυπο του Πούτιν κυβερνά την γειτονική μας «φίλη» Τουρκία και άρα όλα είναι πιθανά. Εξάλλου αν πιστέψω διάφορους (κατά τα άλλα σοβαρούς), οι «γέροντες» είχαν προβλέψει πόλεμο Ρωσίας -Τουρκίας και χάρισμα της Πόλης στους Έλληνες! Το πώς ακριβώς τα 9-10 εκατομμύρια Έλληνες, που έχουν κιοτέψει προ πολλού, με μόλις 50-70.000 στρατό θα μπορέσουν να ελέγξουν μια αχανή πόλη 20 εκατομμυρίων… δεν το προέβλεψαν οι παππούληδες.  Ίσως μας το πει ο Καρανίκας που κάνει στρατηγικούς σχεδιασμούς… ή ο συγκαμένος που είναι ο καθ ύλην αρμόδιος επί αυτών των θεμάτων.

Η άλλη μεγάλη πυρηνική δύναμη, η πάλαι ποτέ κοσμοκράτειρα και νυν Μαντάμ Σουσού Αγγλία, έχει τα δικά της προβλήματα, τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Σε βαθμό που και αυτή σκέφτεται την απομόνωση, και την έξοδο από την ΕΕ, αναπολώντας παλιά χαμένα μεγαλεία, μια απομόνωση όμως  που στην παρούσα συγκυρία της οικονομικής παγκοσμιοποίησης δεν έχει καμιά αξία. Να μη ξεχνάμε και την σταθερή σταδιακή ισλαμοποίηση της χώρας, με το Λονδίνο (Λονδιστάν) να εκλέγει πρόσφατα Μουσουλμάνο δήμαρχο.

Η άλλη ξεπεσμένη αριστοκράτισσα, η Γαλλία, έχει επίσης τα χάλια της, αφού και αυτή εξέλεξε «αριστερό» ηγέτη για να την σώσει, και το μόνο που κατάφερε είναι να της πολλαπλασιάσει τα οικονομικά προβλήματα, με αποτέλεσμα η χώρα να είναι ένα καζάνι που βράζει, και οι πολίτες της να στρέφονται στην «ήπια» ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν, που δυστυχώς εκφράζει το μέλλον, όπως το βλέπω εγώ ο απαισιόδοξος. Διότι εν πολλοίς ο Μαρξ είχε δίκιο στο ότι η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται ως φάρσα, και σήμερα ζούμε μια περίοδο της Βαϊμάρης, η οποία όλοι (όσοι διαβάζουν ιστορία) ξέρουμε που κατέληξε.

Για την Κίνα δεν θα μιλήσω, απλά θα σημειώσω το ότι κατά την γνώμη μου θα είναι επόμενος παγκόσμιος κυρίαρχος, και ίσως σε 20-30 χρόνια από σήμερα, αν κάτι δεν αλλάξει δραστικά, όλος ο πλανήτης θα μιλάει κινέζικα, όπως μέχρι τώρα μιλούσε αγγλικά.

Τέλος, να έρθουμε και στα δικά μας, όπου προβλέπω το τσιπρικό καθεστώς να επιβιώνει με νύχια και με δόντια άλλα 7-10 χρόνια, σαν κατσαρίδα, με εκλογικό όπλο του το 70% από τις 700.000 των δημοσίων υπαλλήλων και των οικογενειών τους, εφαρμόζοντας και υλοποιώντας ένα τσαβικό σχέδιο φτωχοποίησης της χώρας, με επιστροφή στη δραχμή, με ασφυκτικό έλεγχο των ΜΜΕ, με ένα λαό στα όρια της πείνας, με μια κομματική- κυβερνητική νομενκλατούρα «νέα τάξη», που θα κυβερνά ζώντας πλουσιοπάροχα, με σύμμαχο και φόβητρο την Χρυσή Αυγή, και με ένα πανίσχυρο γιγαντωμένο δημόσιο (οι υπάλληλοι του οποίου θα πληρώνονται με ψίχουλα, αλλά θα έχουν δουλειά), και έναν ιδιωτικό τομέα όπου θα κυριαρχούν οι παντοδύναμες πολυεθνικές και τα μεγάλα συμφέροντα στα οποία οι αριστεροί κυβερνώντες μας θα έχουν παραδώσει ξεπουλήσει τα πάντα, υπακούοντας  σαν γέσμεν που είναι στην ΕΕ, στην  τρόικα, και στο ΔΝΤ, με υπαλλήλους παρτ τάιμ, με μισθούς πείνας, και με «εργασιακή ευελιξία» (βλέπε απολύσεις, 12ωρα, απαγόρευση συνδικαλισμού,  κλπ).  Παράλληλα θα μας έχουν κατσικωθεί φορτωθεί και καμιά 200αριά χιλιάδες «πρόσφυγες πολέμου» από την Αλγερία, το Μπαγκλαντές και το Μαρόκο(!), με τις ΜΚΟ, τους διάφορους συμπλεγματικούς «αλληλέγγυους»,  και τους υπόλοιπους επιτήδειους να κάνουν πάρτι τρελό με τις επιδοτήσεις της ΕΕ, και από κει παν κι άλλοι.

Ο τσιπρισμός που λέγαμε, και τον οποίο θα συνεχίσουν να επιλέγουν ο ένας στους τρεις Έλληνες, βρέξει χιονίσει, διότι να μη ξεχνάμε τους μασόνους σαμαροβενιζέλους, που μας πίνανε το αίμα αφού, και τον Παπασταύρου … μπλα μπλα….

Αυτά τα ολίγα, και σε άλλα με υγεία…

Strange Attractor

ΥΓ- Για όσους προβληματίζονται πως γίνεται και μεγάλη πλειοψηφία νεοελλήνων θαυμάζει τον Πούτιν, αν και τις τελευταίες δεκαετίες ζει το δικό της «αμερικανικό όνειρο», έναν Πούτιν που δεν σήκωσε καν το δαχτυλάκι του για να βοηθήσει την Ελλάδα ή την Κύπρο, η απάντηση βρίσκεται στον εγγενή αντιαμερικανισμό και αντιευρωπαϊσμό που έχει ποτίσει το μεδούλι της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Εν ολίγοις, αντιαμερικανός να είναι, κι ας είναι και ο κοντοπούτινος πρώην καγκεμπίτης. Κι αυτό το λένε άτομα που μέχρι χθες είχαν Καγιέν, κάπνιζαν Κοχίμπας,  πήγαιναν στο Μπαλί για μπάνια, και ονειρεύονταν να ζήσουν στις ΗΠΑ… Αυτοί είμεθα.