Έρχεται ο «Τσιπρισμός»! Ο δικός μας «τσαβισμός»….

Πάει και το Πάσχα, πάει και η απεργία των δημοσιογράφων, και όλα επανέρχονται στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς… στους ρυθμούς δηλαδή του Αλέξη, που εξελέγη πανηγυρικά υποσχόμενος να βαράει το ντέφι και να χορεύει η Μέρκελ, μόνο που αυτό δεν έγινε. Βέβαια, το ντέφι όντως το βαράει κανονικά, αλλά εμείς είμαστε που χορεύουμε στο ταψί και όχι η μαντάμ. Και το χειρότερο; Μας αρέσει! Τουλάχιστον σε ένα σημαντικό ποσοστό του περήφανου λαού, που δυστυχώς έχει δικαίωμα ψήφου.

Άκουγα λοιπόν  σήμερα το πρωί τα νέα μέτρα που έρχονται και ζαλίστηκα. Φόροι επί παντός επιστητού, και μειώσεις μισθών, συντάξεων, κλπ. Ενδεικτικά, αν άκουσα σωστά, έρχονται αυξήσεις φόρων στα τσιγάρα, στα ποτά, στα καύσιμα, στο αέριο, στις τραπεζικές συναλλαγές, στην συνδρομητική τηλεόραση, στις συνδέσεις ίντερνετ, στην κινητή τηλεφωνία, κλπ κλπ. Παράλληλα, έρχονται μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, επικουρικών, αναπηρικών και μη, και πάγωμα προαγωγών στα ειδικά μισθολόγια, κλπ κλπ.

Πρώτη φορά αριστερά και έτσι δηλαδή…

Κι αυτά είναι τα καλά νέα για όσους από εμάς συνεχίζουμε να θέλουμε να παραμείνουμε Ευρωπαίοι με «ισχυρό» νόμισμα. Κάτι όμως που αμφιβάλλω πλέον αν το θέλει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού που λέγαμε. Τα κακά νέα είναι άλλα.

Οπότε, έρχομαι στο δικό μου σενάριο, που μάλλον είναι αυτό που θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες. Ένα σενάριο σκοτεινό, που όμως βολεύει τον Αλέξη, αφού αυτό ήταν το όραμά του εξ αρχής. Απλά δεν του έκατσε πέρσι μιας και οι συνθήκες δεν ήταν ακόμη ώριμες. Εξ ου και η κωλοτούμπα, εξ ου και η «προδοσία» του απέναντι στο 64% των αποδεδειγμένα ηλιθίων, αλλά και των θρυλικών μπουτούδων, που μάλλον τσάμπα χόρευαν στο Σύνταγμα.

Φέτος όμως όλοι αυτοί θα δικαιωθούν, αφού ο πονηρός Αλέξης τα έφερε όλα στα μέτρα του… μεθοδικά και λάου λάου. Ισχυριζόμενος ότι και καλά διαπραγματεύεται, ενώ στην πραγματικότητα έχει στυλώσει τα πόδια του, προβάλλοντας άρνηση για την άρνηση, όπως ξέρει πολύ καλά να κάνει από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση, ποντάροντας στην πίεση των ξένων η οποία στο εσωτερικό μεταφράζεται σε λαϊκή αγανάκτηση, με αποτέλεσμα πολύς (πάρα πολύς) κόσμος να λέει «ας τελειώνουμε πια… ας πάμε στη δραχμή, αρκεί να πάψει επιτέλους αυτό το μαρτύριο της σταγόνας»! Βούτυρο δηλαδή στο ψωμί του πρωθυπουργού μας.

Διότι εκεί θέλει να μας πάει ο Αλέξης… στη δραχμούλα.

Να μου το θυμηθείτε: Στους επόμενους μήνες, κι αφού οι «διαπραγματεύσεις» κολλήσουν και πάλι, κι αφού ο Αλέξης κατηγορήσει δια μίαν ακόμη φορά τους «τοκογλύφους» για αναλγησία, η κυβέρνηση θα προκηρύξει δημοψήφισμα, αυτή τη φορά με ξεκάθαρο το δίλημμα: Ευρώ ή Δραχμή, ή αλλιώς: εθνική αξιοπρέπεια ή υποταγή στα ξένα συμφέροντα.

Και ο λαός θα επιλέξει δραχμή και αξιοπρέπεια, σε μεγαλύτερο ποσοστό απ ότι πέρσι το καλοκαίρι. Κι αυτό θα είναι η αρχή του τέλους, αφού έτσι ο Αλέξης θα μπορεί να πει ότι όλα αυτά που θα ακολουθήσουν μας τα επέβαλλαν οι κακοί ξένοι δανειστές με τις ανθελληνικές εμμονές τους, ότι αυτός το πάλεψε αλλά φευ, και ότι εν πάση περιπτώσει ήρθε η ώρα να ανασκουμπωθούμε, και να μεγαλουργήσουμε από μόνοι μας με την περήφανη δραχμούλα που λέγαμε, με ένα επιτέλους αριστερό πρόγραμμα, που τόσο καιρό δεν μπορούσαμε να εφαρμόσουμε αφού η ευρωζώνη (και η ΕΕ) έβαζαν φρένο στην αναγέννησή μας. Αυτό θα είναι το αφήγημα που θα μας οδηγήσει στο τσαβικό καθεστώς που ανέκαθεν ήθελαν οι συριζαίοι (Καρανίκες, κλπ). Εξάλλου, τσαβισμός εντός ευρώ είναι κομμάτι δύσκολο να εγκαθιδρυθεί.

Και η Ευρώπη, που μας σιχάθηκε προ πολλού ως ανώριμα κακομαθημένα τσογλάνια, θα ανακουφιστεί. Έτσι κι αλλιώς για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη μας κρατούσαν τόσο καιρό σε τεχνητή υποστήριξη και όχι για τα δικά μας επιτεύγματα. Οπότε άλλο που δεν θέλουν κι αυτοί, θα μας διαολοστείλουν, και το πολύ πολύ να μας πετάνε που και που πακέτα βοήθειας με χαρτί υγείας, γάλα εβαπορέ, κλπ από τα αεροπλάνα.

Έτσι, το κράτος θα αρχίσει να τυπώνει δισεκατομμύρια ανυπόληπτου νομίσματος, με τα οποία θα πληρώνει ανυπόληπτους μισθούς σε εκατομμύρια πλέον δημοσίους υπαλλήλους, αφού ο Αλέξης  θα προσλάβει άλλους τόσους, σε κάθε φάσμα της οικονομίας και της κοινωνίας, καθιστώντας μας κάτι σαν την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία, όπου τα κυλικεία, οι τουαλέτες, τα πάντα όλα δηλαδή ανήκαν στο κράτος, με δεκάδες νυσταγμένους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους να χρειάζονται για να πιεις έναν καφέ νεροζούμι. Και άντε εκείνοι είχαν κανονικό καφέ… αν όμως πάμε στη δραχμή, κι επειδή ο καφές είναι κι αυτός εισαγόμενος, τον βλέπω να γίνεται απλησίαστος, οπότε θα αρκεστούμε σε καφέ από ρεβίθια όπως οι παππούδες μας επί κατοχής. Τέρμα δηλαδή οι φραπουτσίνοι και οι καπουτσίνοι, με τους οποίους μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά.

Αυτά όμως όλα δεν θα έχουν καμία σημασία, αφού οι περισσότεροι Έλληνες, που σήμερα ταλανίζονται από την ανεργία και τα χαράτσια, και καταριούνται τους σαμαροβενιζέλους, θα γίνουν επιτέλους και αυτοί δημόσιοι υπάλληλοι, οπότε θα λατρεύουν τον πατερούλη Αλέξη, ο οποίος θα τους το ανταποδίδει, φροντίζοντάς τους με αυξήσεις, ρεπό, κλπ ενώ αυτοί θα πίνουν νερό στο όνομά του. Άσχετα αν ο μισθός τους δεν θα τους αρκεί ούτε για δυο τρεις ημέρες. Δουλειά να’χουν κι ας είναι καλά ο Αλέξης! 

Και όποτε το θελήσει, αφού θα είναι ο κυρίαρχος της πολιτικής σκηνής,  μας πάει και σε εκλογές, παίρνει ένα 70%, και στη συνέχεια αν θέλει καταργεί και την βουλή, καταργεί τα κόμματα, καταργεί την ελευθεροτυπία, και όλα καλά.

Τσιπρισμός στην πράξη δηλαδή, στα χνάρια άλλων μεγάλων λαοπρόβλητων δημοκρατικών ηγετών όπως ήταν ο Λένιν, ο Αδόλφος,  ο Κάστρο, ο Τσάβεζ, και πάει λέγοντας.

Αυτό συνοπτικά είναι το μέλλον μας, όπως το προβλέπω εγώ ο ποταπός. Που επειδή τα έχω τα χρονάκια μου, και άρα έζησα και εποχές πενίας, και χούντα, και εποχές όπου μας κούρευαν γουλί στο γυμνάσιο οι αυστηροί καθηγητές, ενώ μας χαστούκιζαν στον δρόμο οι χωροφύλακες και οι παπάδες της εποχής… αυτά που θα έρθουν δεν θα με γονατίσουν, ούτε θα με εκπλήξουν. Το έχω ξαναδεί το έργο… τότε που οι νοικοκυρές έψηναν κοτόπουλο με ρύζι μια φορά την εβδομάδα στον φούρνο της γειτονιάς. Και δεν αναφέρομαι σε κάποιο απομονωμένο ορεινό χωριό, αλλά στην οδό Κασσάνδρου της Θεσσαλονίκης… κέντρο καράκεντρο δηλαδή. Τότε που οι παγοπώλες είχαν κάρα με γαϊδουράκια, και ανέβαζαν τις παγοκολώνες στα διαμερίσματα στην πλάτη τους… για να τις βάλουν μετά οι νοικοκυρές στην παγωνιέρα!

Απλά δηλαδή για μένα, οι δεκαετίες της ευμάρειας που μεσολάβησαν, θα αποτελούν μια παρένθεση. Εκείνοι όμως που θα γονατίσουν πραγματικά, εκτός από τις παραγωγικές ηλικίες των 30-40 που θα χαθούν για πάντα, είναι οι σημερινοί νέοι 20αρηδες και 25ρηδες, που όταν μας κτύπησε η κρίση και τα μνημόνια (σαν χθες) ήταν ακόμη παιδιά. Παιδιά που ενηλικιώθηκαν επί κρίσης, και που έγιναν αγαναΧτιστές, θεωρώντας την ευμάρεια φυσικό τους δικαίωμα και την αριστερά σωτήρα! Όπως θεωρούν αυτονόητα τα κινητά, το ίντερνετ, τα σόσιαλ μίντια, τις σπουδές στην Αγγλία, τα γκάτζετς, τις τηλεοράσεις με τις γιγαντοοθόνες, κλπ κλπ. Που αν όμως πάμε στην δραχμή όλα αυτά θα εξαφανιστούν διότι ΚΑΙ αυτά τα καλούδια είναι εισαγόμενα και θα τα έχουν μόνο οι ζάπλουτοι, όπως γίνονταν παλιότερα. Και άντε τότε να βρει ο μπαμπάς φοιτητικό συνάλλαγμα για να σε στείλει έξω να σπουδάσεις, εκεί όπου θα χρειάζεται φοιτητική βίζα για να πας και πάλι αν! Και επειδή σήμερα οι κάποτε πειναλέες Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ είναι ήδη πιο αναπτυγμένες από εμάς, που θα πηγαίνουν να σπουδάζουν τα βλαστάρια των αγαναΧτιστών; Στη Σομαλία ίσως, ή στην φίλη Βενεζουέλα… κατόπιν ειδικής άδειας του τσιπρικού καθεστώτος.

Αυτό λοιπόν είναι το μέλλον μας όσο αφήνουμε τους μαθητευόμενους μάγους να μας κυβερνούν. Όσο επιτρέπουμε την Σβίγγου, τον Λάμπρου, και άλλους τέτοιους παλαβούς να χαράζουν πολιτική.

Ένα μέλλον δυστοπικό. Ένα καθεστώς μιζέριας.

Τσιπρισμός στην πράξη…

Strange Attractor

ΥΓ- Πολιτικά (τα έχω ξαναπεί) ο Αλέξης δουλεύει για την Χρυσή Αυγή, και οικονομικά για τους ιδιώτες μεγαλοεργολάβους της ιδιωτικής  ασφάλισης, της ιδιωτικής περίθαλψης, κ.ά. Δουλεύει για τους πλούσιους. Κι αν ολοκληρώσει το όραμά του περί δραχμής, άλλο που δεν θέλουν οι πλούσιοι, που έχουν βγάλει τα ευρώ τους έξω προ πολλού και κάνουν αμάν να τα φέρουν πίσω και να μας αγοράσουν κοψοχρονιά, όσο εμείς θα πλακωνόμαστε στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φακές ανάλατες.