Έχει και τα καλά του ο Τρίτος Κόσμος…

Δημοσιεύσαμε χθες εδώ στον  Ορθογράφο   (σε μετάφραση-απόδοση) ένα άρθρο της εφημερίδας Guardian, που περιέγραφε την «μόδα» του «επαναστατικού τουρισμού», κάτι σαν τον σεξοτουρισμό, σύμφωνα με την οποία διάφοροι διεθνείς μεγαλόσχημοι μαϊντανοί σελέμπριτις, επισκέπτονταν κάθε τόσο την Βενεζουέλα του Τσάβεζ (και αργότερα του Μαδούρο), προκειμένου να συμπαρασταθούν στην «επανάσταση» και να ζήσουν το «αριστερό» τους όνειρο, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ζαβοί παντού, και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Μιλάμε για αστέρια διεθνούς βεληνεκούς όπως ο Σον Πεν, ο Όλιβερ Στόουν, η Ναόμι Κάμπελ, και άλλοι τέτοιοι ζάπλουτοι, πλην όμως «αριστεροί»… χα χα χα.

Αστέρια που έσπευδαν αγεληδόν στο Καράκας για να ζήσουν από κοντά το «όραμα», και να φωτογραφηθούν πλάι  στον μεγάλο ηγέτη που τα έβαλε με τον αμερικανικό «ιμπεριαλισμό»… μέσα όμως στον οποίο ζουν πλουσιοπάροχα, και χάρη στην οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία του οποίου, οι ίδιοι έγιναν αυτό που έγιναν...

Μιλάμε για σχιζοφρένεια, η οποία όμως δικαιολογείται αν σκεφτούμε τις ηλικίες αυτών των διασημοτήτων, που «ανδρώθηκαν» στις δεκαετίες του ’60 και του ’70, τότε που όλος ο κόσμος περίμενε την επανάσταση να ξεσπάσει από στιγμή σε στιγμή. Μιλάμε για την εποχή των χίπιδων στην Αμερική, και του Μάη του ΄68 στην Ευρώπη. Μιλάμε για την εποχή που ο (πραγματικά) χαρισματικός Τσε έκανε αυτά που έκανε, στο πλευρό ενός άλλου (πραγματικού) ηγέτη, του Κάστρο.

Άσχετα λοιπόν με τις εξελίξεις, άσχετα με το ότι ο κομμουνισμός (υπαρκτός και μη) κατέρρευσε εκ των έσω χωρίς να πέσει τουφεκιά, άσχετα αν ο φάρος της επανάστασης Κούβα σήμερα ψωμολυσσάει παρακαλώντας για αμερικανικά δολάρια, οι διάσημοι αυτοί καλλιτέχνες, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, κλπ συνεχίζουν να ζουν την ψευδαίσθησή τους. Λατρεύοντας και στηρίζοντας ένα καθεστώς που δεν μπορεί ούτε χαρτί υγείας να προσφέρει στους πολίτες του.

Εδώ αναλύουν τον πρώιμο Μαρξ...

Η όλη περίπτωση μου θυμίζει τους δικούς μας γηγενείς σερσερήδες αγωνιστές, τους λεγόμενους αριστερούς του Κολωνακίου. Αυτούς δηλαδή που επειδή ήταν (αν ήταν) φοιτητές επί χούντας και ίσως συμμετείχαν σε κάποια κατάληψη σχολής, με κονιάκ και αντάρτικα, ή έφαγαν καμιά σφαλιάρα από τους χωροφύλακες της εποχής, στη συνέχεια εξαργύρωσαν αυτήν την επαναστατική τους δράση στους κομματικούς διαδρόμους και αργότερα στα τηλεοπτικά πάνελ, πουλώντας φούμαρα, και κάνοντας προσοδοφόρες πολιτικές καριέρες βασισμένες στην στείρα άρνηση και στην καταγγελία των πάντων. Πολλοί μάλιστα εξ αυτών διαθέτουν όχι μόνο εκατομμύρια σε καταθέσεις (εξωτερικού) αλλά ακόμη και χαρτοφυλάκια μετοχών σε εταιρίες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού (π.χ. Black Rock).

Τέτοιοι δικοί μας γιαλαντζί αριστεροί, ήταν μεταξύ όλων αυτών που επισκέπτονταν την χειμαζόμενη Βενεζουέλα για να δείξουν την αλληλεγγύη τους στον καταστροφέα της Τσάβεζ, και στον διάδοχό του (πρώην οδηγό λεωφορείου) Μαδούρο. Πιστεύοντας μέσα στο θολωμένο τους μυαλό ότι οι δυο αυτοί δικτάτορες είναι κάτι σαν μετεμψύχωση του Τσε, που αν τυχόν ζούσε σήμερα, θα είχε χάσει και αυτός την όποια λάμψη του, και θα είχε καταντήσει και αυτός ένας ακόμη γραφειοκράτης σκληρός δικτάτορας, με το μυαλό στη μάσα.

Εν ολίγοις, είναι πολύ ωραία να απολαμβάνεις όλα τα καλά του κακού καπιταλισμού, χρήματα, αυτοκίνητα, βίλες, διασημότητα, και παράλληλα να το παίζεις φιλεύσπλαχνος αριστερός, χωρίς όμως να μπορείς να διανοηθείς το κακό που κάνεις, αφού στην ουσία στηρίζεις ένα φαύλο καθεστώς που καταδικάζει στην πείνα και στη δυστυχία έναν ολόκληρο λαό, όπως αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα στην Βενεζουέλα.

Κάτι ανάλογο, στο πιο κιτς,  είδαμε πρόσφατα και στην Ελλάδα, που λόγω του μεταναστευτικού, ξαφνικά έγινε ζηλευτός προορισμός για όλους αυτούς τους διεθνείς μαϊντανούς, που βρήκαν ευκαιρία για σέλφις, photo opportunities, και μεγαλοστομίες στα νησιά μας, αλλά και στην Ειδομένη, που μέχρι πρότινος δεν την ήξεραν ούτε οι Κιλκισιώτες. 

Έτσι είδαμε μεγάλα ονόματα να έρχονται και να ξανάρχονται, να λένε τις παπαριές τους, να υπόσχονται παπάδες, να χαϊδεύουν προσφυγόπουλα, και μετά, μόλις τελειώνανε οι φωτογράφοι την δουλειά τους, να εξαφανίζονται (όπως θα έλεγε και η κυρά Τασία). Με τον Μουζάλα περήφανο, να γελάνε και τα μουστάκια του, και να δηλώνει ότι οσονούπω θα πάρουμε και Νόμπελ για τις άοκνες προσπάθειές μας να βοηθήσουμε τους απόκληρους του κόσμου. Νόμπελ βέβαια  δεν πήραμε (αν το πάρει κανείς θα το πάρει η Σάραντον), αλλά πήραμε τα τέτοια μας στο στόμα… και πήραμε και τον Κυρίτση, συντονιστή του όλου ζητήματος … ήμαρτον!

Τελικά οι ακτινοβολούντες μαϊντανοί έφυγαν, αλλά εμάς μας έμειναν οι πρόσφυγες και οι λαθρομετανάστες, οι οποίοι παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι θα φύγουν μέχρι το Πάσχα το αργότερο, συνεχίζουν να υπάρχουν, και μάλιστα επιδίδονται πλέον και σε πορνεία (ακόμη και ανηλίκων), εμπόριο ναρκωτικών, τζόγο, και μικροεγκληματικότητα (μέχρι να βγουν για τα καλά τα μαχαίρια). Χώρια που η σιδηροδρομική γραμμή προς Σκόπια παραμένει κλειστή εδώ  και μήνες.

Ναι, αλλά μας επισκέφτηκε η Αντζελίνα Τζολί! Γουάου… Και μπορεί ο Αλέξης να χάρηκε, και ο Μουζάλας να πήρε τα πάνω του, για μένα τον ποταπό όμως, οι επισκέψεις αυτές απλά επιβεβαίωσαν ότι οι συριζανέλ μας μετέτρεψαν και ντεφάκτο σε κανονική τριτοκοσμική χώρα. Χωρίς καν να δικαιούμαστε διεθνή ανθρωπιστική βοήθεια. Τόσο καλά!

Βέβαια, αυτή η κατάντια  έχει και τα καλά της. Γνώρισε π.χ. ο Μήτσος, που διατηρεί καντίνα, από κοντά την Βανέσα Ρεντκρέιβ, και βγήκε φωτό η κυρά Σούλα με την Σούζαν Σάραντον την σιτεμένη σταρ… κάτι είναι κι αυτό.

Strange Attractor

ΥΓ- Διαβάζω στον τύπο ότι τα ΜΑΤ θα εκκενώσουν την Ειδομένη, χωρίς χρήση βίας(!!!!), και θα μεταφέρουν 12.000 «πρόσφυγες» σε νέα κέντρα ελεύθερης κράτησης(!) στην περιοχή Θεσσαλονίκης, στο Δερβένι, στην Ευκαρπία, και στην Θέρμη… Θα πάει η διάρρηξη σύννεφο δηλαδή.

Κερδάμε.

ΥΓ2- Αλήθεια, ο Αλέξης διαμαρτύρονταν που οι «πρόσφυγες» δεν διανέμονταν ισομερώς στην Ευρώπη (των λαών). Στα δικά μας όμως τους μαζεύει όλους στην Βόρεια Ελλάδα. Γιατί; Στην Πελοπόννησο δεν έχει παλιά εργοστάσια μήπως, δεν έχει μάντρες; Τι παίζει Αλέξη;