Ave Alexis!

Τα πράγματα είναι απλά. Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν από την μεταπολίτευση, στον πολιτικό ιδεολογικό τομέα κυριάρχησε η «αριστερά», καταγγέλλοντας τους πάντες και τα πάντα, και στον οικονομικό η τεχνητή ευμάρεια, βασισμένη κυρίως σε δανεικά κι αγύριστα.

Έτσι, η Ελλάδα είχε την πρωτοτυπία να ζει σε ένα φουλ καπιταλιστικό σύστημα, απολαμβάνοντας κάθε είδους πολιτική και οικονομική ελευθερία, χώρια τις Μερσεντές και τα Τσίβας, , με τους πολίτες της όμως  να είναι κατά βάθος … κομμουνιστές! Μερικοί μάλιστα εν αγνοία τους. Όπως το έχουν πει κάποιοι πολύ πετυχημένα: Η μοναδική σοβιετία της Δύσης…

Αλλιώς δεν εξηγείται η μαζική υστερία με το «μαρξιστικό» Πασόκ του Ανδρέα, ή η πρόσφατη αντίστοιχη με την (γιαλαντζί) αριστερά του Αλέξη.

Και άντε η πρώτη φορά αριστερά του πρώιμου Πασόκ είχε και κάποια δίκια.  Είχε κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς με την επάρατη δεξιά. Και εν πάση περιπτώσει, λεφτά υπήρχαν, οπότε μπορούσε η Ελλάδα να πουλάει τρέλα σε όλα τα επίπεδα.

Όσον αφορά στο ύστερο Πασόκ, αυτό του Σημίτη, χάρη στην ένταξή μας στην ΕΕ και στο ευρώ (που η κακιά δεξιά έβαλε το χεράκι της για να γίνει) ο λαός είχε την πολυτέλεια από τη μια να πηγαίνει διακοπές στο Μπαλί, και από την άλλη να καταγγέλλει σε όλους τους τόνους τον ανάλγητο καπιταλισμό που εξυπηρετεί τα αφεντικά. Συνεπικουρούμενος από τους κήνσορες των ΜΜΕ, στα πάνελ των οποίων ξημεροβραδιάζονταν οι διάφοροι αργόμισθοι «ινστρούχτορες» προσφέροντας συνεχή άρνηση για την άρνηση. Την ίδια ώρα που όλα ανεξαιρέτως τα σκυλάδικα ανά την επικράτεια ήταν φίσκα από «ταλαιπωρημένους» πολίτες που έραιναν ο ένας τον άλλον, και όλοι μαζί τους «καλλιτέχνες», με μαραμένες γαρδένιες από τα νεκροταφεία.

Και μετά μας έσκασε η κρίση, και τα κεφάλια μπήκαν μέσα. Και βέβαια, αντί να ανασκουμπωθούμε, να σφίξουμε τα τέτοια μας και να προχωρήσουμε, εμείς γίναμε αγαναΧτιστές! Μουντζώνοντας, βρίζοντας, απειλώντας, και προπηλακίζοντας όποιον πολιτικό δεν μας χάιδευε τα αυτιά, τους ίδιους δηλαδή που μέχρι προχθές γλείφαμε, και των οποίων τις αφίσες κολλούσαμε, μπας και βολέψει πουθενά τον γιο μας.

Με αποτέλεσμα, να είμαστε η μόνη χώρα απ όσες μπήκαν σε μνημόνιο, που ακόμη να βγούμε. Και όπως πάνε τα πράγματα, δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ. Κάτι σαν τον ΕΝΦΙΑ δηλαδή, που θα καταργούνταν, αλλά όπως είπε χθες εκείνο το τσακμάκι, η εκπρόσωπος του συγκαμένου, αυτά τα πράγματα θέλουν χρόνο, δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη!!!!! Και γιατί δεν θα βγούμε ποτέ από τις δαγκάνες των τοκογλύφων; Διότι πάνω στην απέραντη σοφία του, ο λαός που λέγαμε, που κατάγεται από τον Λεωνίδα (και όχι από  κατσικοκλέφτες), αποφάσισε να πει όχι στην τρόικα και στους κακοί ξένοι τοκογλύφοι που μας ζηλεύουν αφού, λόγω επειδής είμαστε Αίλυνες να’ ουμ… 

Και όχι μόνο είπε όχι, αλλά ανέθεσε να το πει ο Αλέξης, παρέα με τον Δρα Μπαρουφάκη, και τον … Στρατούλη! Ο ένας γράφτηκε στην ΚΝΕ την χρονιά που έπεφτε το τείχος, ο άλλος κάνει πιο πολύ για παίκτη σε ρεάλιτι, παρά για υπουργός, και ο τρίτος ήταν, είναι, και θα είναι στην καρακοσμάρα του.

Και που βρισκόμαστε σήμερα, μετά από ενάμιση χρόνο αντίστασης και εθνικής αξιοπρέπειας; Πεσμένοι στα τέσσερα, γεσμεν των δανειστών, με τον Αλέξη, τον συγκαμένο, και τα άλλα παιδιά της επανάστασης να διαλύουν συστηματικά μέρα με την ημέρα κάθε βήμα, κάθε πρόοδο που είχε επιτευχθεί τα τελευταία 50 και βάλε χρόνια. Γυρίζοντας μας πίσω σε εργασιακές και μισθολογικές συνθήκες που θυμίζουν το Μάντσεστερ της εποχής της βιομηχανικής επανάστασης. Μέχρι και τον συνδικαλισμό υπέγραψε πως θα ξεδοντιάσει ο αριστερός Αλέξης! Και σαν κερασάκι στη τούρτα, πορευόμαστε χωρίς νοσοκομεία, χωρίς ασθενοφόρα, με κλειστές τράπεζες και σύνορα, με ελεγχόμενη ενημέρωση, και με τον απίθανο Καρανίκα να λύνει όλα τα ακανθώδη ζητήματα του τόπου, ως αντ’ αυτού. Σαν την Μιμή κάποτε, αλλά στο πιο φαιδρό.

Και όσον αφορά στην αντιπολίτευση, τι να πω; Φτάσαμε σε σημείο, ή τουλάχιστον εγώ προσωπικά, να παρακαλάω να βγει ο Μητσοτάκης, μπας και σταματήσει η αποσύνθεση της χώρας από τον θίασο του Μαξίμου. Ποιος; Ο  Μητσοτάκης… που μπροστά στους νυν σαμποτέρ της χώρας φαντάζει Κένεντι και Ρούζβελτ ταυτόχρονα.  Με τους «πυλώνες» της Νέας Δημοκρατίας κ.κ. Κωστάκη και Προκόπη να αποτελούν μια (άτυπη) συνιστώσα του Σύριζα, όπως π.χ. το ΔΗΚΚΙ του Πάντζα, ο ένας από την Ραφήνα, και ο άλλος από το προεδρικό μέγαρο… Τόσο καλά. 

Που θα καταλήξει όλη αυτή η περιπέτεια; Είμαι απαισιόδοξος. Κ ι αυτό διότι βλέπω όχι μόνο μια γενική απάθεια, αλλά και μια γενική άγνοια. Ο κόσμος κουράστηκε να παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν, και με το δίκιο του.

Έτσι, οι 153 μπορούν και λένε, μπορούν και υπερψηφίζουν ότι τους κατέβει, χωρίς να ακούγεται κιχ… χωρίς να ανοίγει ρουθούνι. Με τον περισσότερο κόσμο να έχει αποσυρθεί στην ιδιωτική του σφαίρα, και να έχει κόψει μαχαίρι την όποια ενημέρωση αφού σύμφωνα με το κυρίαρχο σύνθημα, που βολεύει τους Φλαμπουράρηδες, «όλοι το ίδιο είναι»!

Συνεπώς, ο τσιπρισμός, το τελευταίο στάδιο του κομπογιανιτισμού και του πολιτικού αμοραλισμού,  ήρθε για να μείνει. Και όχι μόνο θα μείνει, αλλά θα τυγχάνει και της απόλυτης στήριξης του ζαλισμένου λαού. Διότι άλλοι θα τον στηρίζουν για να βολεύονται, και άλλοι επειδή βαρέθηκαν να αντιδρούν… Χώρια που, όπως ακούγεται, σύντομα  θα αρχίσει να ενισχύεται με φρέσκο πασοκικό αίμα (βλ. Ρέπας, Καστανίδης, κλπ)

Μόνος λοιπόν κερδισμένος από την κατάντια μας, ο Αλέξης (και ο Καρανίκας με τη Σβίγγου).

 Άβε… λοιπόν Αλέξη, οι ανισόρροποι σε χαιρετούν!

Strange Attractor