Ο ηλίθιος, ο άπληστος και ο πονηρός…

Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω κάποιες σκέψεις μου περί των πιθανών οβιδιακών μεταμορφώσεων του Τσίπρα το επόμενο διάστημα. Οι εξελίξεις με έχουν προλάβει, οπότε επισπεύδω την καταγραφή, πριν καταστούν οι σκέψεις μου ανεπίκαιρες.

Ο Τσίπρας έχει μπροστά του τρία σενάρια, όπως αυτά φαίνονται στον τίτλο του άρθρου. Το σενάριο του ηλίθιου είναι το πλέον καταστροφικό…

Μετά την μαζική αποχώρηση των Λαφαζανικών και Ζωικών, αλλά και, φυσικά, του αρχιερέα της βλακείας Γιάνη Βαρουφάκη, των πλέον εξτρεμιστικών στοιχείων του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί έχουμε την ελπίδα πως στο κυβερνών κόμμα απέμειναν μόνο οι οπορτουνιστές αριβίστες της παλιάς καλής κλασικής νεοελληνικής αριστεράς. Εργολάβοι του ΠΑΣΟΚ, ποντικομαμές διαδρομιστές και άλλα παραδείσια πουλιά έχουν πέσει με τα μούτρα στο πτώμα της χώρας, σαν άλλες ύαινες. Ένα ΕΣΠΑ εδώ, δυο δουλίτσες εκεί, μερικές αργομισθίες, ένα ολόκληρο κράτος αποτελεί πάντα καλό τσιμπούσι για μια χούφτα πεινασμένες ακρίδες. Αν όμως, αν λέω, δεν τους έχει φύγει η πετριά για δραχμές, οβολούς και γρόσια;

Το σενάριο του ηλίθιου είναι το σενάριο της δραχμής, της Βενεζουέλας, της απόλυτης φρίκης. Η πεποίθηση πως σε μια μετα-αποκαλυπτική Ελλάδα θα είναι ακόμα πιο εύκολο να απομυζούν τους ελάχιστους εναπομείναντες πόρους της για το υπόλοιπο του βίου τους δεν απέχει πολύ από τον τρόπο σκέψης του μέσου ΣΥΡΙΖΑίου στελέχους. Άρα, ας έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας και αυτήν την εξαιρετικά ρεαλιστική απειλή. Γιατί του ηλίθιου; Μα δεν πρόκειται να έχει καλό τέλος κανείς τους έτσι. Και κανείς μας.

Το δεύτερο σενάριο είναι αυτό που εξελίσσεται μέχρι στιγμής. Κρατήστε τι έγραψα λίγο πιο πάνω. Υπάρχει ακόμα λίπος, μπαγιόκο, κασέρι. Εάν είναι, δε, καλά και υπάκουα παιδάκια, παίζουν ΕΣΠΑ, παίζουν λεφτά από τις αποκρατικοποιήσεις στον Αναπτυξιακό των ημετέρων τους, υπάρχει πάντα το διεθνές αλισβερίσι με τα relief funds και τις ΜΚΟ, η Ευρώπη όλο και κάνα ξεροκόμματο θα μας πετάξει.

Η απληστία τους, οι αργομισθίες, τα εργάκια που μοιράζονται στο γνωστό γραφειάκι επί της Συγγρού που διατηρούν τα δύο νεόκοπα συνεταιράκια με τις ευλογίες του μπάρμπα, τα προνόμια των Βουλευτών και των παρατρεχάμενών τους, οι stealth οργανισμοί των διπλών προέδρων και τετραπλών διευθυντών, όλα αυτά είναι εξαιρετικό πακετάκι για ένα ασκέρι που, αν εξαιρέσεις το όλον του Τσοχατζοπουλοειδούς ΠΑΣΟΚ, στην καλύτερη παρακαλούσε για τράκα τσιγάρο στο καφενείο της συνοικίας.

Αυτό το σενάριο μοιάζει το πλέον προκρινόμενο. Όσο πάει. Όσο αντέξουν τις αποδοκιμασίες οι Βουλευτές τους, οι οποίοι παίζει μετά το Σεπτέμβριο και τα εργασιακά να βλέπουν τις επαρχίες τους από το google maps μόνο, όσο υπάρχουν τρόποι να χρηματοδοτούνται οι στρατιές τους. Όταν όμως πέσουν, θα είναι με πάταγο. Όχι απαραίτητα πριν ολοκληρώσουν την θητεία τους, αυτό θα φανεί από το αν ικανός αριθμός Βουλευτών τους αποδειχτεί συνετός με τη διαχείριση των απολαβών τους και κάνουν ένα καλό κομπόδεμα, εισιτήριο για ηρωική έξοδο.

Θα το πάνε όσο πάει. Ίκαροι, μαγεμένοι από τις ηλιαχτίδες της εξουσίας (βλέπε μάσας). Ενδιάμεσα θα μας έχουν κάνει συντρίμμια. Θα εξαϋλωθούν δημοσκοπικά, αλλά μαζί τους θα έχουν πάρει και την χώρα. Όχι βέβαια τόσο μη αναστρέψιμα όσο το πρώτο σενάριο, αλλά μια δυο γενιές τον ήπιανε(με).

Το τρίτο θα με ρωτήσετε… το τρίτο σενάριο είναι το μακροπρόθεσμα πιο ωφέλιμο για το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα (πιθανώς, γιατί υπάρχει και το Ρενάκι). Και το βραχυπρόθεσμα πιο ωφέλιμο για εμάς. Και λέω βραχυπρόθεσμα, γιατί μιλάμε για ένα σενάριο σχετικά άμεσης αποχώρησής τους από την εξουσία (πιθανώς εντός του φθινοπώρου).

Εάν ο Τσίπρας είναι αρκετά έξυπνος, θα επιχειρήσει εκλογές όσο ακόμα έχει μα σοβαρή δημοσκοπική παρουσία. Εκλογές δεν κερδίζει και το ξέρει. Γιατί να μην εξασφαλίσει μια δυναμική αξιωματικής αντιπολίτευσης (με καμιά 80αριά Βουλευτές), την ίδια ώρα που πετώντας την βόμβα εφαρμογής των μέτρων ΤΟΥ στον επόμενο, ο ίδιος μπορεί να βρει ευκαιρία να το παίξει αμπαλαέο και φάση ηρωική έξοδος. Για αυτό και είναι βραχυπρόθεσμα ωφέλιμο για τη χώρα το σενάριο αυτό: η απειλή να ανακάμψουν είναι υπαρκτή. Δεν θα έχουν συντριβεί, ενώ ο επόμενος θα φορτωθεί τον μουτζούρη.

Για αυτό και είναι απόλυτα αναγκαίο όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι πολίτες και σύσσωμη η αντιπολίτευση να επιταχύνουμε την φθορά τους. Να ενημερώσουμε. Να κινητοποιήσουμε. Να ξυπνήσουμε τον κόσμο από τον λήθαργό του και να του θεραπεύσουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Όσο πιο γρήγορα και έντονα φθαρούν, τόσο πιο πιθανό είναι να τρομάξουν και να επιχειρήσουν ηρωική έξοδο με κάποιες ακόμα δυνάμεις. Για να έχει ελπίδες η χώρα, πρέπει το σενάριο του πονηρού να ενεργοποιηθεί, πριν μπει σε μόνιμη εφαρμογή το σενάριο του άπληστου (το οποίο και ζούμε).

Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει πάντα και ο εφιάλτης του σεναρίου του τρελού.

TopGunZ