Το παραμύθι τελειώνει τον Οκτώβριο…

Το επάγγελμα του εργατοπατέρα καταργείται σε δύο μήνες. Κράτησε 32 χρόνια. Από το 1982 όταν το θεμελίωσε ο Ανδρέας με τον 1264 που επιμελήθηκε προσωπικά. Ο Αλέξης Τσίπρας γκρεμίζει το "εργατοπατερικό οικοδόμημα" του ΠΑΣΟΚ και αναδεικνύει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα που ανατρέπει "παράκεντρα" και "παραεξουσίες". Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος έρχεται. Και φέρνει αφόρητη μοναξιά και στο ΠΑΜΕ.

Γιατί όμως να ψιθυρίζονται κάποιες ενοχλήσεις από το συνδικαλιστικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως δυσκολέψουν τον υπουργό Γ. Κατρούγκαλο στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές; 

Γιατί είναι μέσα στην όλη σκηνοθεσία. Είναι μέρος της θεατρικής σκηνής του δήθεν κλαυθμού και του οδυρμού της αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ για την απώλεια των προνομίων των εργατοπατέρων…

Είναι θεατρινισμοί για να καταπιούν (τελικά) και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Αλέξης Τσίπρας πετσοκόβει αυτά που τους χάρισε ο Ανδρέας το 1982... Τότε που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα...

Το επάγγελμα του εργατοπατέρα έχει ημερομηνία λήξης για συγκεκριμένους λόγους τους οποίους έχει συνειδητοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας θυσιάζοντας κάθε ιδεολογικό τίμημα που θα σταθεί εμπόδιο. 

Ο βασικότερος λόγος είναι ότι οι συνδικαλιστές δεν χρειάζονται από εδώ και πέρα καθώς οι ανακατατάξεις στην οικονομία αλλά και στα εργασιακά δεν δικαιολογούν ούτε την τυπική τους ύπαρξη. 

Οι ομαδικές απολύσεις είναι προοπτική (όσο και αν δεν διακρίνεται σήμερα) με ανεπίστρεπτη πορεία και στον κρατικό τομέα. Γιατί η συρρίκνωση του κράτους θα γίνει με ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα σε παράλληλους ρυθμούς με τις ιδιωτικοποιήσεις. 

Και επειδή θεωρούνται ήδη εκτός χρόνου οι υπόλοιπες 30 ιδιωτικοποιήσεις (μεγάλα λιμάνια, ύδρευση, αεροδρόμια, υπόλοιπο ΟΤΕ, μέσα μεταφοράς και ενέργεια με πώληση του ενός τρίτου της ΔΕΗ) η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σκοπό να χάσει καιρό συνδιαλεγόμενη με τους εργατοπατέρες των ΔΕΚΟ. 

Θα τους "κοντύνει τα ποδάρια" στις απεργίες και στις κινητοποιήσεις και θα αλλάξει υπουργούς και κυβερνητικούς παράγοντες που έχουν μείνει ακόμη στον μύθο της αριστεράς. Την εργατική "λάτρα" βέβαια θα την αναλάβει το ΠΑΜΕ μονάχο του...

Εάν δεν συμβούν όλα αυτά οι δανειστές θα τραβήξουν το χαλί που έστρωσαν στον Αλέξη Τσίπρα τάζοντας ρυθμίσεις στο χρέος. Θα τον  "αδειάσουν" μάλιστα πριν τα Χριστούγεννα με δηλώσεις που δεν θα τον κολακεύουν...

Και πάμε τώρα στην ιδιωτική επιχειρηματική αγορά όπου είτε νομοθετηθεί είτε όχι η απελευθέρωση των απολύσεων οι χιλιάδες πτωχεύσεις του προσεχούς χειμώνα (καθώς οι Τράπεζες δεν έχουν διάθεση να σηκώσουν νέο βάρος με προβληματικές) θα ξεπεράσουν (ως αποτέλεσμα) τα όποια αναμενόμενα αποτελέσματα από την γενική εργασιακή "μεταρρύθμιση" του Σεπτεμβρίου.

Εξάλλου όσο  "πρυτανεύει" η επιλογή της μερικής απασχόλησης (τα νούμερα δείχνουν κατακόρυφη αύξηση σε σχέση με το 2008) τερματίζονται στην πράξη συλλογικές συμβάσεις και άλλα δικαιώματα εργασίας που ήταν αντικείμενο "δουλειάς" των εργατοπατέρων. 

Όσο η αντιπαράθεση στον ιδιωτικό τομέα συνεχίζεται στο επίπεδο "...αν δεν κάνω συρρίκνωση πηγαίνω για πτώχευση γιατί δεν θέλω να είμαι, δεύτερη φορά, θύμα του κράτους και των φόρων του για να συντηρεί τον κρατικό τομέα"  για ποιες συλλογικές συμβάσεις και ποιους νόμους περιορισμού απολύσεων να κάτσουμε να μιλάμε...

Αυτός είναι και ο πρόσθετος λόγος που οι εργατοπατέρες θα κληθούν να αποδεχθούν την κατάργηση του επικερδέστατου και λαμπρού... (μέχρι και την Βουλή) επαγγέλματός τους συμβιβαζόμενοι στην ιδέα ότι το παραμύθι κράτησε μόνο 32 χρόνια. 

Κρατείστε όλα αυτά ως δεδομένα και όχι τα καραγκιοζιλίκια από τους εργατοπατέρες του ΣΥΡΙΖΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ που θα δούμε πολύ σύντομα. Καραγκιοζιλίκια ίδια με αυτά των ιδιωτικοποιήσεων με τους υπουργούς να υπογράφουν την πώληση ΔΕΚΟ και να τρέχουν να ψωνίζουν μαύρες πλερέζες... 

Οι δανειστές δεν ανέχθηκαν τον Βαρουφάκη, τα ουάου…, την δήθεν ρήξη με grexit και ριφιφί στο Νομισματοκοπείο, τα "προσκλητήρια" στους αριστερούς Podemos και τα κόκκινα σακίδια του, μονίμως τσαλακωμένου, Τσακαλώτου υπολογίζοντας στη νομοθέτηση του "κόφτη" και του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων.  Αυτά τα θεωρούσουν απολύτως δεδομένα από τους αριστερούς. 

Το μεγάλο ζητούμενο των δανειστών, πέραν των ιδιωτικοποιήσεων, και της σύνθλιψης μισθών και συντάξεων είναι η θεμελιακή συρρίκνωση του κράτους και το ξεδόντιασμα των εργατοπατέρων. Και αυτά είναι που περιμένουν από τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Με αντάλλαγμα, βεβαίως, ενός νέου (τέταρτου) μνημονίου που θα τους κρατήσει στην εξουσία και μετά το 2017. 

Γιώργος Κράλογλου 

Capital.gr