Η συνταγματικότητα ενός νόμου…

Ενας νόμος φτιάχνεται για το κοινό καλό.. Ποιο είναι το κοινό καλό εν τοιαύτη περιπτώσει; Να κλείσουν 4 κανάλια και να μείνουν 1800 άνεργοι για να πάρουμε 240 εκατομμύρια που θα πάνε στο χρέος;

Κάθισε κάποιος να υπολογίσει πόσα άλλα χρήματα θα χαθούν από τα ασφαλιστικά ταμεία, από τους γύρω των καναλιών που θα κλείσουν, πλην των 1800 οικογενειών που δεν θα έχουν να ζήσουν; Κάθισε να υπολογίσει πόσα θα χαθούν από διαφημίσεις από τα κανάλια που θα κλείσουν;

Κάθισε κανείς να σκεφτεί ότι δεν μπορείς να κλείνεις μια επιχείρηση που πληρώνει φόρους, που πληρώνει τους εργαζόμενους, όχι γιατί δεν πάει καλά αλλά γιατί "έτσι γουστάρεις"; Δυο; Γιατί αυτό ήταν "γουστάρω και το κλείνω το μαγαζί σου" από τη στιγμή που αποφάσισε κάποιος μόνο "4" αν οι 9-10 υποψήφιοι έδιναν όλοι τα ίδια χρήματα ποιο θα ήταν το κριτήριο επιλογής αποκλεισμού των υπολοίπων? κανένα. Αρα ήταν λάθος ο υπολογισμός εξ αρχής, ήταν απλά υπολογισμός "έτσι γουστάρω και κάνω επίδειξη δύναμης".

Οι δικαστές ορθά αποφάσισαν να μπουν στην ουσία του θέματος. Αυτή τους η πρώτη απόφαση, έδωσε ελπίδα στον κόσμο. Αν πήγαινε κάποιος σε καφενεία, σε σπίτια, σε γειτονιές και ρωτούσε "πως σας φάνηκε η απόφαση των δικαστών" άκουγε μια απάντηση "ευτυχώς κράτησαν".

Ο απλός άνθρωπος απαντούσε αυτό "ευτυχώς κράτησαν". Γιατί άραγε; Με απλά λόγια, γιατί έχουν απελπισθεί, γιατί βλέπουν ότι έχει καταρρεύσει το σύμπαν και στο μόνο που ελπίζουν είναι η Δικαιοσύνη. Στην απελπισία ο κόσμος έψαξε κάπου να κρατηθεί. Ολοι έλεγαν "αν πέσουν και oι δικαστές τελειώσαμε". Έβλεπαν και βλέπουν την Δικαιοσύνη αποκούμπι στα δύσκολα.

Ολοι οι θεσμοί έχουν καταρρεύσει. Δεν είναι απλά μια οικονομική κρίση, είναι κρίση θεσμών. Οταν βλέπεις όλο το οικοδόμημα ερείπιο, ψάχνεις από κάπου να κρατηθείς.

Η Δικαιοσύνη έχει να πάρει τη σοβαρότερη απόφαση. Και αυτή είναι να δώσει ελπίδα στον απλό πολίτη. Να τον κάνει να συνεχίσει να ελπίζει για την επόμενη ημέρα. Είναι μια απόφαση τέτοιας βαρύτητας, όσο καμιά άλλη στα δικαστικά δεδομένα. Απόφαση ελπίδας, απόφασης πνοής για τον Λαό. 

Μεγάλη η ευθύνη σας κύριοι δικαστές, κρατάτε τη χώρα στα χέρια σας. Κρατάτε τις ελπίδες και τα όνειρα όχι μόνο όσων κλείνουν, αλλά και ολόκληρου  του λαού!

Μπιάνκα