Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποδέχτηκε την νίκη του Τράμπ
με ένα γερό σφίξιμο των δοντιών, και με μια (όπως πάντα) χαοτική έκτακτη σύνοδο
στις Βρυξέλλες. Ευρωπαίοι… ηρεμείστε.
Όχι ότι δεν θα πρέπει να ανησυχούν. Ο νέος πρόεδρος
της Αμερικής έχει κάποιες ισχυρές αντιεμπορικές πεποιθήσεις, κάτι που μπορεί να
βλάψει πολιτικά και οικονομικά αμφότερες τις πλευρές του Ατλαντικού. Για
παράδειγμα, οι πρόσφατες συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ στα πλαίσια της συμφωνίας
Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) μπορεί τώρα να
καταρρεύσουν...
Η αδυναμία που έχει ο Τραμπ για τον Πούτιν,
μπορεί να επεκτείνει τις διαφορές μεταξύ των γερακιών και των περιστερών της ΕΕ,
σε σχέση με την αντίδρασή της απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία.
Να μη ξεχνάμε ότι ο Τραμπ έθεσε εν αμφιβόλω και
την αμερικανική δέσμευση όσον αφορά στο ΝΑΤΟ, αν και αυτό το πήρε πίσω λίγο αργότερα.
Πάντως, ένας από τους συνεργάτες του, ο Newt Gingrich, το επανέλαβε σε κάποιους
μικρότερους συμμάχους, όπως η Εσθονία, την οποία μάλιστα χαρακτήρισε ως ένα
προάστιο της Αγίας Πετρούπολης!
Η ΕΕ όμως βαρύνεται με ευθύνες για το γεγονός
ότι αποξένωσε τους Αμερικανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι πραγματικά δυσκολεύονται
να καταλάβουν την λογική πίσω από την συνεχιζόμενη στήριξη των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, ή για το ελεύθερο
εμπόριο. Χαρακτηριστικά, ένα από τα δικαιολογημένα παράπονα του Τραμπ είναι ότι
εκτός από την Ελλάδα, την Εσθονία, την Πολωνία, το Η.Β, και τις ΗΠΑ, κανένα
άλλο μέλος της βορειοατλαντικής συμμαχίας δεν ανταποκρίνεται στην υποχρέωση να
δίνει το 2% του ΑΕΠ του σε αμυντικές
δαπάνες.
Το 2014, το Der Spiegel σημείωσε πως η Γερμανία,
η οποία ξοδεύει μόλις το 1% του ΑΕΠ της στις αμυντικές δαπάνες, μπορεί να
συνεισφέρει σε έναν πιθανό πόλεμο ένα σύνολο στρατιωτικής δύναμης 10 επιθετικών
ελικοπτέρων, 80 μαχητικών αεροσκαφών, και ενός υποβρυχίου! Και μιλάμε για ένα
κράτος με ΑΕΠ σχεδόν $3.5 τρισεκατομμυρίων! Εν τω μεταξύ, ο Τραμπ δεσμεύτηκε να
αυξήσει τις αμερικανικές στρατιωτικές δαπάνες, που ο Ομπάμα είχε μειώσει τα
τελευταία χρόνια.
Το ίδιο άσχημα τα πήγε η ΕΕ και στο εμπόριο. Οι
Γερμανοί και Γάλλοι ηγέτες είχαν ανακοινώσει τον θάνατο της συμφωνίας TTIP στις
αρχές του 2016, την ώρα που η κυβέρνηση Ομπάμα προσπαθούσε να την κρατήσει στη
ζωή. Βέβαια, η ΕΕ κατάφερε πρόσφατα να κλείσει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου
με τον Καναδά, αλλά κι αυτό με το ζόρι, αφού είχαν θέσει έντονο βέτο οι
γαλακτοπαραγωγοί του Βελγίου. Δυστυχώς, δεκαετίες ολόκληρες ευρωπαϊκής δημαγωγίας
για την κακιά Αμερική, από τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα ως τα «καουμποϊλίκια»
της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, συνετέλεσαν στο να μην περισσεύει πλέον αγάπη
μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και τώρα, οι προθέσεις
του Τραμπ αναφορικά με την εξωτερική πολιτική παραμένουν ένα μυστήριο, και η
Ευρώπη θα βοηθούσε τους «Ατλαντιστές» και στις δυο πλευρές του ωκεανού,
αυξάνοντας τις στρατιωτικές της δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, και επιβεβαιώνοντας
τους δεσμούς της με την Αμερική, αντί να τους απορρίπτει.
Μια καλή αρχή θα ήταν να πετάξουν στα σκουπίδια
την άποψη ότι ένα ΝΑΤΟ μετά τον Τραμπ θα μπορούσε να αντικατασταθεί από έναν ευρωστρατό,
όπως πρότειναν την περασμένη εβδομάδα η αρμόδια για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ
Federica Mogherini, και η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ursula von der Leyen.
Μπορεί κάποτε στο μέλλον η ΕΕ να καταφέρει να στήσει έναν αποτελεσματικό στρατό,
αλλά προς το παρόν, το να αντικατασταθεί το ΝΑΤΟ με κάτι ανάλογο είναι απλά μια
φαντασίωση. Αρκετές προηγούμενες παρόμοιες προσπάθειες απέτυχαν, και δεν
υπάρχει κανένας λόγος να μας πείσει ότι μια νέα απόπειρα θα πετύχει κάτι το
διαφορετικό. Το μόνο που θα γίνει είναι έχουν ένα άλλοθι οι Αμερικάνοι υπέρμαχοι
του απομονωτισμού, προκειμένου η χώρα τους να αποχωρήσει οριστικά από το ΝΑΤΟ.
Κάτι που επίσης θα βοηθούσε είναι το να μαλάκωνε
τη στάση της η ΕΕ απέναντι στην έξοδο της Βρετανίας. Πολλοί είναι εκείνοι οι
πολιτικοί ηγέτες της Ένωσης, που δείχνουν ιδιαίτερα πρόθυμοι να υιοθετήσουν
αντιαναπτυξιακά μέτρα στο εμπόριο μεταξύ των δυο πλευρών, πιστεύοντας πως το
κόστος θα τιμωρήσει πολιτικά τους Βρετανούς ψηφοφόρους. Βέβαια αυτή η συνταγή
δεν οδηγεί σε οικονομική πρόοδο για την ΕΕ, αλλά ούτε και σε αξιοπιστία απέναντι
στους υπόλοιπους εταίρους της.
Οι Ευρωπαίοι γενικώς αρέσκονται στο να είναι
δηκτικοί απέναντι στις πολιτικές επιλογές των Αμερικανών, ακόμη και όταν οι ΗΠΑ
είναι αυτές που πάντα σπεύδουν να τους σώσουν. Γι αυτό λοιπόν, αντί οι
Ευρωπαίοι ηγέτες να πανικοβάλλονται με την εκλογή του Τραμπ, ίσως θα έπρεπε
πρώτα να τον γνωρίσουν…
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου