Ο Σύριζα γιορτάζει το Πολυτεχνείο σκύβοντας στον Ομπάμα...

Στις 17 Νοεμβρίου 1973 πραγματοποιήθηκε μια φοιτητική εξέγερση στην Αθήνα, –μάλιστα ενάντια στην θέληση των μεγαλύτερων αριστερών αντιδικτατορικών οργανώσεων–, εξέγερση που προέτασσε την ανατροπή της δικτατορίας, την δημοκρατία και την εθνική απελευθέρωση της χώρας. Η δικτατορία την κατέστειλε αιματηρά, και ανατράπηκε μόνο όταν συντελέστηκε η εθνική καταστροφή της κυπριακής εισβολής και κατοχής.

Σήμερα το κόμμα που διεκδικεί τις δάφνες του Πολυτεχνείου βρίσκεται στην κυβέρνηση. Και γιορτάζει την επέτειο… υποδεχόμενη τον Ομπάμα: Που έρχεται στην χώρα μας για να… «κλειδώσει» την συναίνεση μιας ανίκανης και ενδοτικής ελληνικής ηγεσίας στο ολοκληρωτικό ξεπούλημα της Κύπρου, και σε μια νέα διευθέτηση που απαιτεί ο δικτάτορας Ερντογάν για την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, και την προώθηση του τουρκικού επεκτατισμού στην χώρα μας.

Την ίδια στιγμή, οι κυβερνώντες, ανενδοίαστοι, ολοκληρώνουν τις μνημονιακές πολιτικές και προχωρούν στη συντριβή των εργασιακών δικαιωμάτων και των συνταξιούχων· στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας· στο τσάκισμα της μικρής ιδιοκτησίας μέσα από τη ληστρική φορολογία και τους πλειστηριασμούς· τη διαρπαγή των φυσικών και των ανθρώπινων πόρων μέσα από αρπακτικές ξένες επενδύσεις· και βέβαια την φυγή των νέων στο εξωτερικό, – την ίδια στιγμή που σε συνεργασία με τις ΜΚΟ του Σόρος θέλουν να μεταβάλουν τη χώρα σε ένα τεράστιο hotspot της γερμανικής Ευρώπης. Η Παιδεία, από αίτημα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου έχει καταλήξει να κατακρεουργείται συστηματικά στον πάγκο των εθνομηδενιστών χασάπηδων του αρμόδιου υπουργείου.

Ένας κύκλος έχει κλείσει. Αυτοί που διεκδικούν την συνέχεια της γενιάς του Πολυτεχνείου στην διακυβέρνηση της χώρας είναι η νέα εκδοχή της εθελόδουλης τυραννίας. Όπως το μετεμφυλιακό δεξιό καθεστώς εξαντλήθηκε μέσα στο άγος της δικτατορίας, έτσι και η μεταπολίτευση κλείνει την ιστορική διαδρομή της με την καταισχύνη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ενώ με τη συκοφάντηση κάθε έννοιας πατριωτισμού και εθνικής ταυτότητας, κινδυνεύει να ανοίξει διάπλατα τον δρόμο στους κάθε είδους πατριδοκαπήλους, όπως η ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Έτσι λοιπόν, αντί για «ψωμί» ο ελληνικός λαός έχει φτάσει κυριολεκτικώς να λέει το «ψωμί-ψωμάκι», αντί για «παιδεία» βυθίζεται στην αμάθεια και την γενοκτονία της μνήμης, αντί για «ελευθερία», δεμένοι χειροπόδαρα από τους δυτικούς «εταίρους», παραδινόμαστε ως πρόβατον επί σφαγήν στους Οθωμανούς που επιστρέφουν.

Σήμερα, απαιτείται ένα νέο «Πολυτεχνείο» που θα ανοίξει μια νέα ιστορική περίοδο για την χώρα. Μια πραγματική επανάσταση, που θα καταστήσει εφικτή μια νέα εναλλακτική για τον ελληνικό λαό, πέραν των φαντασμάτων της αριστεράς και της δεξιάς. Για την απελευθέρωση της Πατρίδας, την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικολογία, την άμεση δημοκρατία και την πνευματική και παραγωγική αναγέννηση. Ο ελληνισμός, ή θα προχωρήσει σε αυτήν, για να επιβιώσει με αξιοπρέπεια στον 21ο αιώνα, ή θα σβήσει ως ελεύθερο συλλογικό υποκείμενο μέσα σε αυτόν. Το ζήτημα έχει τεθεί και δεν παίρνει αναβολή ή αναστολή.

Άρδην/Ρήξη