Ένα ανθρωπόμορφο σαδιστικό τέρας…

Ο Amon Leopold Goeth, ο κακός στην ταινία Schindler’s List, γεννήθηκε το 1908 στη Βιέννη. Στην ηλικία των 24 ετών εντάχθηκε στο κόμμα των Ναζί. Το 1940, έγινε μέλος των Waffen-SS, και τον τοποθέτησαν στο αρχηγείο τους στο Lublin της κατεχόμενης από τους Γερμανούς Πολωνίας. Το εν λόγω αρχηγείο είχε την ευθύνη της επιχείρησης Reinhard, που είχε αποστολή την εκκένωση των Εβραίων από τα γκέτο της Πολωνίας, και την εκτόπισή τους σε τρία στρατόπεδα συγκέντρωσης: Treblinka, Sobibor και Belzec.

Τον Φεβρουάριο του 1943, ο Goeth προήχθη, και έγινε ο τρίτος αξιωματικός των SS, που αναλάμβανε το πόστο του διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Plaszow. Στη διάρκεια της θητείας του εκεί, του ανατέθηκε επίσης η επίβλεψη της εκκένωσης του εβραϊκού γκέτο στο Podgorze τον Μάρτιο του 1943, ενώ αργότερα ανέλαβε διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης  στο Szebnie. Η εκκένωση του γκέτο στο Podgorze είναι και η υπόθεση της ταινίας Η Λίστα του Σίντλερ…

Τον Σεπτέμβριο του 1943, πέραν των άλλων καθηκόντων του, ο Goeth ήταν και υπεύθυνος για την εκκένωση ενός ακόμη γκέτο στο Tarnów, όπου στις αρχές του πολέμου ζούσαν 25.000 Εβραίοι (45% του συνολικού πληθυσμού της πόλης), ενώ ως το 1943 είχαν απομείνει μόλις 8.000. Αυτοί «φορτώθηκαν» σε τρένα με προορισμό το περιβόητο Auschwitz, στο οποίο έφθασαν ζωντανοί οι μισοί. Οι περισσότεροι κρίθηκαν ανήμποροι να εργαστούν, οπότε και σκοτώθηκαν άμα τη αφίξει τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες, που παρουσιάστηκαν στα διεθνή δικαστήρια το 1946, ο ίδιος ο Goeth προσωπικά εκτέλεσε έως και 90 γυναικόπαιδα στην διάρκεια της εκκένωσης του γκέτο.

Το 1944, οπότε και διοικούσε το στρατόπεδο συγκέντρωσης Płaszów της Κρακοβίας, ο Goeth έγινε διάσημος για τους άσκοπους και εντελώς αδιάκριτους φόνους που έκανε. Το συγκεκριμένο στρατόπεδο «φιλοξενούσε» περίπου 2.000 κρατούμενος όταν πρωτοάνοιξε, αλλά στην κορύφωση του πολέμου το 1944 στέγαζε 25.000 κρατούμενους, και είχε προσωπικό 630 φρουρών. Παράλληλα, 150.000 περίπου κρατούμενοι πέρασαν από αυτό ως διερχόμενοι από και προς άλλα στρατόπεδα.

Ο Goeth αρέσκονταν να δολοφονεί κρατούμενους σε καθημερινή βάση. Είχε μάλιστα και δυο σκυλιά, τον Rolf και τον  Ralf, που τα είχε εκπαιδεύσει να ξεσκίζουν ανθρώπους μέχρι θανάτου. Συνήθιζε να πυροβολεί κρατούμενους από το παράθυρό του, όταν ο ίδιος έκρινε πως κινούνταν αργά, ή «λούφαραν» κάπου. Μια φορά σκότωσε έναν Εβραίο μάγειρα επειδή η σούπα του ήταν πολύ καυτή! Καθημερινά βασάνιζε και τις δυο υπηρέτριές του, την Helen Jonas-Rosenzweig και την  Helen Hirsch, οι οποίες τον έτρεμαν, όπως άλλωστε και όλοι οι φυλακισμένοι.

Στο μπαλκόνι απ όπου πυροβολυσε τα θύματά του

Ιδού πως περιγράφει τον Goeth ο κρατούμενος Joseph Bau: «Ένα σιχαμερό τέρας που είχε ύψος δυο μέτρα, και που έκανε όλους να φοβούνται για τη ζωή τους, τρομοκρατώντας μας καθημερινά. Διοικούσε μέσα από τον τρόμο και τη βαρβαρότητα, με μεθόδους που δεν μπορεί καν να αντιληφθεί ένα φυσιολογικό μυαλό, βασανίζοντας μέχρι θανάτου τα θύματά του.

Ακόμη και για μια απλή παράβαση των κανόνων του, χτυπούσε με μανία το πρόσωπο του άτυχου παραβάτη παρακολουθώντας με σαδιστική ικανοποίηση το πρήξιμο και την αλλαγή χρώματος του μάγουλου, τα δόντια που έφευγαν από το στόμα, και τα δακρυσμένα μάτια. Όποιον τον μαστίγωνε, τον εξανάγκαζε να μετράει τα χτυπήματα με δυνατή φωνή, και αν τυχόν το θύμα έκανε λάθος ξεκινούσε από την αρχή. Στην διάρκεια των ανακρίσεων στο γραφείο του, οι κρατούμενοι ήταν κρεμασμένοι ανάποδα από τσιγκέλια στο ταβάνι, και τα σκυλιά του από κάτω τους ορμούσαν να τους κατασπαράξουν.

Σε περιπτώσεις απόδρασης, διέταζε ολόκληρη την ομάδα στην οποία ανήκε ο δραπέτης να σχηματίσουν γραμμές, και μετρώντας ως το δέκα εκτελούσε τον κάθε δέκατο στη σειρά (σ.μ. αποδεκατισμός). Σε μια πρωινή αναφορά, παρουσία όλων, εκτέλεσε έναν Εβραίο επειδή, όπως είπε, ήταν πάρα πολύ ψηλός! Στη συνέχεια ούρησε επάνω στο πτώμα του. Μια άλλη φορά είχε αρπάξει ένα αγοράκι που έπασχε από διάρροια και που δεν μπορούσε να κρατηθεί. Το ανάγκασε να φάει τα περιττώματά του, και στη συνέχεια το εκτέλεσε εν ψυχρώ».

Στη δίκη του

Την 13^η Σεπτεμβρίου του 1944 ο Goeth απαλλάχθηκε των καθηκόντων του, κατηγορούμενος για κλοπή εβραϊκής ιδιοκτησίας (η οποία σύμφωνα με τον τότε νόμο ανήκε στο γερμανικό κράτος), αμέλεια στη διατροφή των φυλακισμένων, παραβιάσεις των κανόνων συμπεριφοράς και τιμωρίας των κρατουμένων, και τέλος επειδή επέτρεπε σε μη εξουσιοδοτημένα άτομα να έχουν πρόσβαση στα αρχεία του στρατοπέδου.
Μετά τον πόλεμο εκδόθηκε στην Πολωνία, όπου και δικάστηκε στην Κρακοβία μεταξύ 27/8 και 5/9 του 1946. Βρέθηκε ένοχος για συμμετοχή στο κόμμα των Ναζί, που είχε χαρακτηριστεί εγκληματική οργάνωση, και προσωπικά για την  φυλάκιση, τον βασανισμό, και την μαζική δολοφονία ατόμων και ομάδων ατόμων. Κρίθηκε επίσης ένοχος για ανθρωποκτονίες, μια καταδίκη που ήταν η πρώτη του είδους της σε δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου, και για τον βασανισμό, και ακρωτηριασμό μεγάλου, πλην όμως άγνωστου, αριθμού ανθρώπων. 

Στη διάρκεια της δίκης του ο Goeth επέδειξε παγερή και προκλητική αδιαφορία, αποδεχόμενος την ευθύνη για όλα όσα είχαν συμβεί στο Plaszow. Όπως είπε επανειλημμένα,  του είχε δοθεί αρμοδίως η εξουσία και η άδεια να κάνει όλα όσα έκανε, και απλά αυτός εκτελούσε τις διαταγές των ανωτέρων του. Επίσης ισχυρίστηκε ότι οι ποινές που επέβαλλε (ακόμη και οι εκτελέσεις) ήταν μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του ως διοικητής του στρατοπέδου, και ήταν σύμφωνες με την τότε ισχύουσα νομοθεσία.

Παρόλα αυτά, καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε την 13/9/46 στην φυλακή Montelupich της Κρακοβίας, όχι πολύ μακριά από εκεί που έκανε όλα τα εγκλήματά του. Οι τελευταίες λέξεις του πριν πεθάνει ήταν «Heil Hitler»! Το πτώμα του αποτεφρώθηκε, και οι στάχτες ρίχθηκαν στον ποταμό Vistula…

 RHP

Απόδοση: S.A.