Το παρελθόν και το μέλλον...

Το παλιό και το νέο σε μια μόνο ιστορικά μοναδική φωτογραφία, στην οποία μπορεί κάποιος να δει προς τα πού θα κατευθύνονταν η τέχνη του πολέμου. Απλά τότε κανείς δεν το ήξερε.

Ήταν οι πρώτοι μήνες του Α’Π.Π. και οι Γάλλοι ιππείς Cuirassiers φορούσαν ακόμη πλουμιστά κράνη και «πανοπλίες». Οι στρατιώτες ήταν κολλημένοι στις παλιές μεθόδους, στις παλιές τακτικές, με παλιά σύνεργα, την ώρα που η αναδυόμενη τεχνολογία θα άλλαζε τα πάντα στο πέρασμά της,  ειδικά στον τομέα του πολέμου…

Το 1914, η στρατιωτική τακτική που χρησιμοποιούσαν οι στρατηγοί, ήταν ίδια με εκείνη των προκατόχων τους έναν αιώνα πιο πριν. Ελάχιστα πράγματα είχαν αλλάξει. Οι μονάδες κινούνταν εν χορώ, το πυροβολικό έριχνε από πάνω τους, και το ιππικό έψαχνε να βρει τον εχθρό, προσπαθώντας παράλληλα να ανακαλύψει κενά στις γραμμές του για να τις εκμεταλλευθούν οι πεζικάριοι. Μέχρι να σταθεροποιηθούν οι πρώτες γραμμές του μετώπου, να σκαφτούν χαρακώματα, και να τοποθετηθούν αγκαθωτά συρματοπλέγματα, οπότε ο πόλεμος γίνονταν στατικός, με τους αντιπάλους να δυσκολεύονται αφάνταστα να σπάσουν τις γραμμές του εχθρού. Το πεζικό φορούσε υφασμάτινα δίκοχα, έφερε απαρχαιωμένα τουφέκια, και συνήθως στην καλύτερη περίπτωση  διέθετε από δυο «μοντέρνα» πολυβόλα ανά τάγμα.

Έως το 1918, τόσο ο οπλισμός όσο και οι τακτικές είχαν αλλάξει άρδην. Το πυροβολικό χτυπούσε από μακριά και έμμεσα, με τη βοήθεια προωθημένων «παρατηρητών» (συχνά από αεροσκάφη) ή του χάρτη, εναντίον οχυρωμένων στόχων που είχαν εντοπιστεί από αέρος. Το ιππικό πέρασε στη εφεδρεία, με τους ιππείς να σπεύδουν όπου υπήρχε ανάγκη για ενισχύσεις, αλλά να ξεπεζεύουν και να πολεμούν ως πεζικάριοι.

Από την πλευρά του, το πεζικό διέθετε πλέον πολλά πολυβόλα ανά τάγμα, καθώς και βομβιδοβόλα  και όλμους. Παράλληλα, είχε αποκτήσει  και περισσότερη ευελιξία κινήσεων, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.

Τέλος, τα άρματα μάχης που τα προηγούμενα χρόνια ήταν απλά μια αναξιόπιστη περίεργη καινοτομία, τώρα ήταν το βασικό «ατού» για το σπάσιμο των εχθρικών γραμμών, την δημιουργία ανοιγμάτων, και την καταδίωξή του εχθρού, κάτι που μέχρι πρότινος ήταν σχεδόν αδιανόητο. Τα δε αεροσκάφη, που στην αρχή ήταν ελάχιστα και χρησίμευαν κυρίως στην ανίχνευση και στην αναγνώριση στόχων, το 1918 είχαν μετατραπεί σε εξειδικευμένο όπλο ικανό να καταστρέφει τα εχθρικά αεροπλάνα, να καλύπτει το πεζικό από αέρος, και δειλά δειλά να συμμετέχει σε βομβαρδισμούς, αυτούς που στα επόμενα χρόνια εξελίχθηκαν σε κύρια και βασική επιθετική μέθοδο: Τακτικοί και στρατηγικοί βομβαρδισμοί δηλαδή.

S.A.

RHP