Μια ανήμπορη κυβέρνηση…

Την ώρα που τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια άρχισαν να πυκνώνουν στα μπαλκόνια, σε πείσμα της εθνικής κατάθλιψης που μας έχει κυριεύσει, η χώρα ετοιμάζεται να ζήσει άλλο ένα διαπραγματευτικό θρίλερ με τους δανειστές.

Ηδη εδώ και εβδομάδες το σκηνικό έχει στηθεί και θυμίζει (όπως άλλωστε παραδέχτηκε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος) το δραματικό καλοκαίρι του 2015 με τα capital controls και την απειλή της χρεοκοπίας.

Κυβέρνηση και δανειστές βρίσκονται και πάλι σε μεγάλη απόσταση και το ορόσημο της 5ης Δεκεμβρίου, ημέρα κατά την οποία -όπως μας έλεγαν- θα έμπαινε το «νερό στ’ αυλάκι», φαίνεται ότι θα παρέλθει χωρίς να προκύψει φως στο τούνελ…

 

Ολα τα εκκρεμή θέματα θα παραπεμφθούν για αργότερα και πιθανώς θα κριθούν μέσα στις χριστουγεννιάτικες γιορτές. Δηλαδή τις ημέρες που περιμένει πώς και πώς η αγορά για να «αναπνεύσει» και να βγάλει τη χασούρα όλης της χρονιάς, οι Ελληνες θα βιώνουν και πάλι ημέρες έντονης ανασφάλειας και αγωνίας. Ο,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί!
Η δεύτερη διαπραγμάτευση που σύμφωνα με τις προβλέψεις του πρωθυπουργού θα έκλεινε στο τέλος Οκτωβρίου πηγαίνει όλο και πιο πίσω, με ορατό ακόμη και το ενδεχόμενο της πλήρους κατάρρευσης των συνομιλιών.
Μην ξεχνάμε ότι αυτό το ενδεχόμενο δεν απέρριψε ούτε ο κ. Τσίπρας, που προ ημερών επανέφερε τα σενάρια των εκλογών. Παράλληλα, ακυρώθηκε μια σημαντική ιδιωτικοποίηση, αυτή του ΔΕΣΦΑ, με αποτέλεσμα όχι μόνο να χαθούν υπερπολύτιμα έσοδα για το Δημόσιο, αλλά και να σταλεί για άλλη μία φορά το μήνυμα ότι στη σημερινή Ελλάδα οι επενδύσεις και οι εξαγορές είναι είδος υπό εξαφάνιση.
Τι κάνει για όλα αυτά η κυβέρνηση; Μάλλον τίποτα! Μοιάζει να προσεύχεται (!) να βρεθεί ένας από μηχανής Θεός που θα τη σώσει. Ελπίζει σε μια συμφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας για (κουτσουρεμένη) διευθέτηση του χρέους, μήπως και μπορέσει να την «πουλήσει» στο εσωτερικό ως «εθνική επιτυχία». Κακά τα ψέματα, όμως, οι λύσεις που έχουν προταθεί έως τώρα για το χρέος μοιάζουν με ασπιρίνες και καμία σχέση δεν έχουν με τις αρχικές ελπίδες του ΣΥΡΙΖΑ για σημαντική ανακούφιση του βάρους που πέφτει στις πλάτες της χώρας.
Συμβιβασμένοι προφανώς και οι ίδιοι οι κυβερνητικοί παράγοντες με τα δυσμενή δεδομένα, εμφανίζονται πλέον απογοητευμένοι και απαισιόδοξοι. Το «χαρτί» της «ελάφρυνσης», στο οποίο πόνταραν, δεν τους βγαίνει με τίποτα. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι οι λύσεις που θα αποφασιστούν θα δώσουν ώθηση στην οικονομία και θα δημιουργήσουν την ελπίδα της ανάκαμψης. Ασφαλώς ακόμη και μια «μέτρια» λύση είναι καλύτερη από το τίποτα.
Ομως η χώρα δεν χρειάζεται απλώς ένα σπρώξιμο για να πάρει και πάλι μπροστά, αλλά... αλλαγή μηχανής, αφού αυτή τη στιγμή τα πάντα είναι νεκρά. Η αγορά, οι επενδύσεις, οι προσλήψεις, η διακίνηση χρήματος, οι τράπεζες. Πόσο μάλλον που οδεύουμε σε μαύρα Χριστούγεννα, με τους περισσότερους Ελληνες να έχουν ελάχιστα χρήματα και ψυχολογία στα Τάρταρα. Πώς θα ανατραπούν όλα αυτά με μια «λύση» που έχει ορίζοντα το... 2060;
Ο κ. Τσίπρας μοιάζει ανήμπορος να αντιδράσει. Βλέποντας ότι το «τείχος» των δανειστών είναι απροσπέλαστο, ελπίζει μόνο στις εξελίξεις που μπορεί να προκύψουν από το δημοψήφισμα της Ιταλίας. Ισως σκοπίμως να παίζει καθυστερήσεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης, αναμένοντας πώς θα διαμορφωθεί το σκηνικό στη γειτονική χώρα και τι επιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Αυτή την εξέλιξη περιμένουν στο Μαξίμου, πριν πουν (για άλλη μία φορά) «ναι σε όλα». Εύχονται να αποφύγουν τα νέα μέτρα (αν περάσουν από τη Βουλή), ξέροντας ότι αυτά θα βάλουν οριστική ταφόπλακα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε μέρα αβεβαιότητας που περνά βυθίζει τη χώρα όλο και περισσότερο.

Δημήτρης Ριζούλης

Δημοκρατία