Έχουν τελειώσει!

Χρονιάρες μέρες, το νεοεκδοθέν έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κάνει προσωπική επίθεση στον Κ. Μητσοτάκη, για ένα θέμα που έρχεται από το παρελθόν, έχει πάψει να υπάρχει εδώ και καιρό, αλλά τα κάθε λογής «παπαγαλάκια» κατά καιρούς το αναμασούν. Αυτό φανερώνει όχι μόνον την ένδεια του πολιτικού τους λόγου, αλλά κυρίως την απόγνωση στην οποία βρίσκεται το κυβερνών κόμμα.

Και είναι λογικό, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί μέσω της τεχνητής πόλωσης να ξεπεράσει τα επαχθή μέτρα που καλείται να λάβει για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Αλλά η ένταση και το συγκρουσιακό κλίμα απαιτούν και την διαθεσιμότητα  ενός κόσμου για να συμμετάσχει σε αυτήν την σύγκρουση. Την ύπαρξη δηλαδή ευδιάκριτων διαχωριστικών γραμμών και στρατοπέδων, με ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, γύρω από τα οποία συσπειρώνονται τα πλήθη...

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Όντας ο καλύτερος υπηρέτης των μνημονίων, έχοντας ψηφίσει νόμους που ούτε ο πιο ευφάνταστος «μνημονιακός» δεν θα φανταζόταν, έχοντας προσημειώσει όλη την εθνική περιουσία, ελάχιστα πιστευτός γίνεται σήμερα όταν προσπαθεί να αναβιώσει τις ηρωικές μέρες του 2015.

Χωρίς κομματικές οργανώσεις , χωρίς λαό και με τα δημοσκοπικά ποσοστά του να δίνουν εικόνα κατάρρευσης, προσπαθεί, μέσω της στοχοποίησης του Β. Σόιμπλε, να επανασυσπειρώσει ό,τι μπορεί από τον κόσμο που του έδωσε την νίκη σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις. Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ οι καιροί άλλαξαν.

Αναμφίβολα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι ένα πρόσωπο ελάχιστα συμπαθές στην πατρίδα μας. Κατά υποβολιμιαίο τρόπο, συνδέθηκε η οικονομική κρίση με το πρόσωπο του, ενώ είναι παγκοίνως γνωστό πως αν η Γερμανία δεν ήθελε την διάσωση της Ελλάδος, σήμερα θα ζούσαμε σκηνές Βενεζουέλας.

Ο Β. Σόιμπλε είναι μισητός γιατί μας υπενθυμίζει κάποιες αυτονόητες αλήθειες που, δυστυχώς, λησμονήσαμε. Η Ευρωζώνη είναι ένα πολύ μεγάλο και σοβαρό «μαγαζί» που για να λειτουργήσει απαιτεί κανόνες. Η τήρηση τους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη της. Οι δε κανόνες είναι γνωστοί από το 1992.

Μάλιστα, καμία χώρα δεν υποχρεώθηκε να τους αποδεχθεί. Όλες αυτοβούλως προσήλθαν στην αποδοχή τους και στην υπογραφή της σχετικής συμφωνίας. Έτσι και η χώρα μας. Αν δεν μπόρεσε να τιμήση την υπογραφή της, λόγω της ανικανότητας της πολιτικής τάξης, δεν έφταιγαν οι κανόνες. Και αν σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί πως αυτή ακριβώς είναι η ουσία του προβλήματος μας, αυτό οφείλεται στην άρνηση του να παραιτηθεί από προνόμια και δικαιώματα που οδήγησαν την οικονομία σε πλήρη εκτροχιασμό. Δεν θέλουμε να δούμε κατάματα την πραγματική αιτία της κρίσης. Και αυτό ακριβώς μας υπενθυμίζει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, επιδιώκει να επανακάμψει στοχοποιώντας τον Β. Σόιμπλε και αναβιώνοντας μια κίβδηλη σύγκρουση με τους δανειστές. Όμως γνωρίζουν πλέον τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούνται, τις αντιφάσεις που παράγει η έλλειψη συνεπούς πολιτικής και κυρίως αντιλαμβάνονται πως απέναντι τους έχουν μια συγκροτημένη παράταξη που, παρ΄όλες τις αβελτηρίες της, συνιστά μια πειστική εναλλακτική  λύση για τον ελληνικό λαό.

Και αυτό εξωθεί την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τα παράκεντρα εξουσίας που αυτή συντηρεί, να καταφεύγει σε πόλεμο λάσπης και σε μιαν ατελέσφορη, γι΄αυτήν, πόλωση. Ο πολιτικός χρόνος δεν αντιστρέφεται, το 2017 δεν πρόκειται ποτέ να γίνει 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει ταχέως σε ποσοστά συντριπτικής ήττας.

Οι νεκροί δεν ανασταίνονται! 

Σάκης Μουμτζής

Liberal