Γιάνη, σε θυμάμαι το 2012 σε τηλεοπτική εκπομπή
να απορρίπτεις με στόμφο ως αδύνατη πρόβλεψη μου για την επιστροφή της
Πορτογαλίας και της Ισπανίας στις αγορές, με το επιχείρημα πως τα ομόλογα
βρίσκονταν σε μία τεράστια φούσκα η οποία θα έσπαγε σύντομα ωθώντας τα επιτόκια
όλων των ευρωπαϊκών κρατών αλλά και του κόσμου στα ύψη.
Τελικά, βέβαια, συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Αντί
να καταρρεύσουν τα ομόλογα κατέρρευσαν τα επιτόκια τους, φτάνοντας, μάλιστα, σε
πολλά κράτη ακόμη και σε αρνητικά επίπεδα...
Σε όλο το επόμενο διάστημα και ενώ τα στοιχεία
δεν σε επιβεβαίωναν, συνέχισες να υποστηρίζεις την ίδια άποψη και όταν τόσο η
Πορτογαλία όσο και η Ισπανία βγήκαν στις αγορές αλλά και δανείστηκαν με το
χαμηλότερο επιτόκιο για δεκαετίες, σκέφτηκα ότι ήταν σοφό να την εγκαταλείψεις.
Αν όχι τότε που δεν υπήρχαν πλέον προβλέψεις αλλά αδιαμφισβήτητα γεγονότα,
πότε;
Ωστόσο εσύ συνέχισες, σαν το σταματημένο ρολόι
που περιμένει υπομονετικά εκείνο το λεπτό από τα 1440 της ημέρας που θα δείξει
τη σωστή ώρα, με την ελπίδα ότι ίσως κάποια στιγμή, δεν έχει σημασία το πότε,
θα επιβεβαιωθείς.
Την ίδια στρατηγική ακολούθησες και όταν
ανέλαβες το υπουργείο Οικονομικών, στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης
ελληνικής ιστορίας, όταν ένας ολόκληρος λαός, εξαντλημένος, περίμενε, επιτέλους
να δει καλύτερες μέρες.
Όπως γνωρίζεις καλά εσύ αλλά όχι και ο κόσμος,
στο διάστημα πριν αναλάβεις τη θέση που εκμεταλλεύτηκες για να κάνεις το
διεθνές προσωπικό σου μάρκετινγκ, σοβαρά άτομα είχαν εκπονήσει ένα ρεαλιστικό
σχέδιο διαπραγμάτευσης το οποίο και σκόπευαν να θέσουν σε εφαρμογή ώστε να
κλείσει η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατό και με καλύτερες προϋποθέσεις για
την Ελλάδα απ’ ότι πριν, εκμεταλλευόμενα την τεράστια αποδοχή της νέας
κυβέρνησης από την κοινωνία αλλά και τη διάθεση των δανειστών να μην ανοίξει
ξανά το θέμα GRexit, δύο χρόνια μετά το PSI.
Αλλά την πρώτη ημέρα που ανέλαβες υπουργός
Οικονομικών απέρριψες όλες τις μελέτες και τη στρατηγική που είχε χαραχτεί από
έναν άλλον Γιάννη και παίρνοντας τη διαπραγμάτευση επάνω σου διέσπασες τη
διαπραγματευτική ομάδα που είχε, ήδη, συνταχτεί, απομόνωσες και απέκλεισες τους
«άλλους» και ενημέρωνες μόνο τους «δικούς» σου, για να καταλήξεις σκηνοθέτης
και πρωταγωνιστής στο έργο «Ο Υπουργός Τρελάθηκε», διαπομπεύοντας την χώρα
διεθνώς και αποζητώντας και απολαμβάνοντας κάθε στιγμή δημοσιότητας στην πλάτη
των ταλαιπωρημένων Ελλήνων, ξοδεύοντας τους μήνες σα να ήταν μέρες και τα
λιγοστά κεφαλαιακά αποθέματα της Ελλάδας σα να ήταν η Σαουδική Αραβία.
No 1 attention whore |
Και σήμερα, με τη χώρα μας στον τοίχο που και
εσύ την έσπρωξες για να τον φτάσει, διαβάζω σε άλλη μία από τις συνεντεύξεις
σου πως αναρωτιέσαι «αν όχι τώρα πότε» η κυβέρνηση θα ακολουθήσει, ξανά, την
ίδια στρατηγική του καταστρέφω αντί να δημιουργήσω, που την έπεισες να
ακολουθήσει το 2015.
Και έτσι αναρωτιέμαι και εγώ αν όχι τώρα,
που είδες τί προκάλεσες, που είδες τις υπόλοιπες χώρες που ήταν σε Μνημόνια να
έχουν βγει από αυτά και όλες, μα όλες τις χώρες της ΕΕ να απολαμβάνουν
εξαιρετικά φθηνό δανεισμό και την Ελλάδα να είναι μόνη που κοιτά το πάρτι έξω
απ’ το παράθυρο και χτυπά το τζάμι σαν φτωχός συγγενής, τότε πότε σκοπεύεις
να αποποιηθείς το ρόλο του σταματημένου ρολογιού που περιμένει καρτερικά 1 φορά
στις 1440 να είναι σωστό, απλά και μόνο για να επιβεβαιωθεί ότι, τελικά, είναι
σταματημένο;
Γιατί στις κοινωνίες η ιστορία γράφεται σε
πραγματικούς χρόνους και με πραγματικά γεγονότα και η βγαλμένη από έναν
ουτοπικό κόσμο «στρατηγική» και λογική σου μπορεί να έφερε σε εσένα τα ματωμένα
χρήματα και την ροκ κακοφημία που επεδίωκες αλλά στην Ελλάδα έφερε τα capital
controls, ένα σκληρό μνημόνιο και τη χαμένη ευκαιρία να βάλει τέλος σε μία
κρίση που με ευθύνη σου επιμηκύνθηκε, ελπίζω για λιγότερο απ’ όσο φοβάμαι.
Αν, λοιπόν δεν είναι τώρα η στιγμή να
προσγειωθείς στην πραγματικότητα, να αρχίσεις να βλέπεις αυτό που ισχύει και
όχι αυτό που φαντάζεσαι, να αναλάβεις τις ευθύνες σου και να σταματήσεις,
προκειμένου να συντηρηθείς στη δημοσιότητα, να βλάπτεις τη χώρα δίνοντας κάθε
τόσο λαβή στο εξωτερικό για αρνητικό σχόλια εναντίον της, τότε πότε
Γιάνη;
Πάνος Παναγιώτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου