Είχε προβλέψει τον νέο τζιχάντ από το 1938!

Ο βραβευμένος ιστορικός και Βρετανός πολιτικός Hilaire Belloc είχε προειδοποιήσει από το 1938 για τη σημερινή άνοδο του εξτρεμιστικού Ισλάμ.

Ήταν πεπεισμένος ότι το Ισλάμ θα σηκωνόταν και πάλι και ίσως να αποτελούσε τη μεγαλύτερη απειλή και εχθρό του δυτικού κόσμου.

«Μου φαινόταν πάντα πιθανό και ακόμα εφικτό», έγραφε ο Belloc το 1938, «ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια νεκρανάσταση του Ισλάμ και ότι τα παιδιά και για τα εγγόνια μας ίσως να αντιμετωπίσουν μια ανανεωμένη τρομακτική πάλη μεταξύ του χριστιανικού πολιτισμού και αυτού που υπήρξε για περισσότερο από χίλια χρόνια ο μεγαλύτερος αντίπαλός του»...

Σαμπάνια: Κρασί ή ιδέα;

Υπάρχει η σαμπάνια, αλλά υπάρχει και η ιδέα της σαμπάνιας.

Σαμπάνια πίνουν όλοι το βράδυ της πρωτοχρονιάς. Η ιδέα της είναι αυτό που την κάνει περιζήτητη για να την σπάνε στις καθελκύσεις των γιοτ, και να την περιλούζονται οι νικητές αγώνων. Όπως έγραψε κάποτε ο οινολόγος αρθρογράφος Hugh Johnson «η σαμπάνια πρέπει συνεχώς να παλεύει για να μην καταλήξει μια ιδέα, αντί για ένα ακόμη κρασί».

Πρόκειται για ένα ποτό θρύλο. Για αυτό και χρειάζονται κάποιες διευκρινίσεις. Παραδείγματος χάριν, η διαδεδομένη ιστορία ότι ο Γάλλος μοναχός Dom Pierre Pérignon την ανακάλυψε τυχαία, την δοκίμασε, και αμέσως φώναξε «ελάτε γρήγορα… πίνω τα αστέρια…», είναι μάλλον μύθος, και τα λόγια του ανήκουν σε μια διαφήμιση του 19^ου αιώνα, σύμφωνα  με το βιβλίο A Short History of Wine του Rod Phillips...

«Φθορά, φθορά, φθορά» και μακαρονάδες…

Ενώπιον κοινού ολίγων εκλεκτών, μυημένων στην τέχνη του, ο μεγάλος μας Θεοδόσης Πελεγρίνης ερμήνευσε προχθές στις 11 τη νύχτα το έργο του «Φθορά, φθορά, φθορά». Επρόκειτο, φυσικά, για το πρώτο έργο από το οποίο το ευρύ κοινό γνώρισε και αγάπησε τον Θεοδόση· έχει, δε, πλούσια και ενδιαφέρουσα θεατρική ιστορία: ανέβηκε στην καφετέρια «JK» (έκτοτε δεν υπάρχει πια, δυστυχώς), στο Μέγαρο (κανείς δεν είναι τέλειος...), καθώς και σε ένα ιατρικό συνέδριο (ένα σημαντικό ιατρικό συνέδριο). Προχθές, όμως, ήταν σε έναν μικρό, αλλά κομψό χώρο, στο μπαρ «Κόκκινη κλωστή» της Παπαδιαμαντοπούλου, σε μικρή απόσταση από το Μέγαρο.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το έργο δεν είναι ακριβώς ανάλαφρη κωμωδία. Εκτυλίσσεται σε ένα νοσοκομείο και είναι η συνομιλία ενός νοσηλευομένου που του έκοψαν και τα δύο πόδια, εξαιτίας αυτοκινητικού, με έναν άλλο νοσηλευόμενο, που του έχουν κόψει μόνο το ένα πόδι, αλλά την επομένη μπορεί οι γιατροί να του κόψουν και το άλλο, καθώς επίσης και να χάσει την όρασή του στο ένα μάτι. Τον πρώτο τον βλέπουμε και είναι ο Θεοδόσης. Τον άλλο δεν τον βλέπουμε, βρίσκεται στο θεατρικό υπερπέραν· ακούμε μόνο τη φωνή του – τον ρόλο αυτό κρατά ο σκηνοθέτης της παράστασης, Μιχάλης Μητρούσης…

Χρονιά τρόμου…

Το 2015 ήταν η «καλύτερη», μετά το 2001, χρονιά για την τρομοκρατία και για τον τρόμο στον πλανήτη: αυτό τα λέει όλα και ο απολογισμός θα μπορούσε να τελειώσει εδώ.

Και οι τρεις μεγάλες εξελίξεις που έλαβαν χώρα – τα χτυπήματα στο Παρίσι (αλλά και στην Κοπεγχάγη και την Τύνιδα), η απώλεια του ελέγχου στις μεταναστευτικές ροές και η προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής- έχουν στη βάση τους ένα φόβο, τον οποίο απέχουν πολύ από το να έχουν υπερνικήσει: το φόβο του ISIS, της ανατροπής του «δυτικού» τρόπου ζωής, της εκδίκησης του περιβάλλοντος για τις ανθρώπινες παρεμβάσεις.

Βαριά τραυματισμένη η πολιτική δύσκολα μοιάζει να μπορεί να δώσει λύσεις.

Αυτό είναι το έργο του Σύριζα… (Τι έλεγε και τι έκανε).

Αφιερωμένο σε όλα τα κορόιδα που ψήφισαν ελπίδα (πολλά εξ αυτών και  δυο φορές μάλιστα, χώρια το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα).

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1. Θα καταργούσαν το Μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο.
Υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο, οι όροι του οποίου έγιναν ακόμη επαχθέστεροι λόγω των καθυστερήσεων, των παλινωδιών, της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος και του κλεισίματος των τραπεζών.

2. Θα έδιωχναν την τρόικα και θα έβαζαν τέλος στη λιτότητα
Η τρόικα επανήλθε μεταμορφωμένη σε κουαρτέτο και διαπραγματεύονται μαζί της στα υπόγεια του Χίλτον

3. Θα προχωρούσαν σε άμεση διαγραφή του χρέους και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου λένε ότι για πρώτη φορά αναφέρεται ρητά σε κείμενο (της 12ης Ιουλίου) η διαδικασία απομείωσης του χρέους.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά (οι προηγούμενες τον Νοέμβριο του 2012 και τον Μάιο του 2014. Μάλιστα, τόσο στη Δήλωση του Eurogroup 20ης Φεβρουαρίου 2015, όσο και στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής για το Ευρώ της 12ης Ιουλίου 2015, αναφέρεται ρητά ότι «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους». Επίσης, στη Δήλωση της 12ης Ιουλίου 2015 αναφέρεται επίσης ρητά ότι «δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους».