Το «παράλληλο νόμισμα» και το «παράλληλο σύμπαν» του Βαρουφάκη…

Όσο και να μην το θέλω ή να μην έχω χρόνο, δεν αντέχω να μην ασχοληθώ με τις βαρουφάκειες θεωρίες που ακούω από τον πρώην υπουργό Οικονομικών, τον οποίο για κακή τύχη, δικής μου και της χώρας μου, έζησα από πολύ κοντά επί έξι μήνες αφού μου έλαχε στη ζωή ως ρεπόρτερ να καλύψω και... "ρεπορτάζ Βαρουφάκη" (γιατί δεν το λες ακριβώς «υπουργείο Οικονομικών» ή «διαπραγμάτευση» όσα συνέβησαν επί των ημερών του).
 

Ακόμα χειρότερα όμως, είμαι δυστυχώς σχεδόν σίγουρος πως και χάρη θα του κάνω, αφού ξέρω πόσο αρέσκεται να ασχολούνται όλοι διαρκώς μαζί του –και για αυτό λέει και κάνει ό,τι κάνει. Ωστόσο βαρέθηκα να διαβάζω δηλώσεις που εκστομίζει, δήθεν σαν δημόσιο λόγο ή παρέμβαση, για να βαφτίζει το «άσπρο-μαύρο» και τούμπαλιν διαρκώς, θολώνοντας διαρκώς το νου και στη σκέψη πολύ κόσμου...
 

Ο ελλείπων πόλος…

Όταν εγκαινιάστηκε η μεταπολίτευση, ο Ανδρέας Παπανδρέου κατόρθωσε να εκφράσει την κοινωνική πλειοψηφία των Ελλήνων με μια διττή συνθηματολογία: «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», και, «κοινωνική δικαιοσύνη». Μια συνθηματολογία που έπιανε και εξέφραζε την ελληνική ιδιαιτερότητα, όπως εξάλλου και η κοινωνική συμμαχία πάνω στην οποία τη θεμελίωνε: τους «μη προνομιούχους Έλληνες».

Μέσα από τη διαδρομή των σαράντα χρόνων που ακολούθησαν, οι μη προνομιούχοι των ελίτ της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής έγιναν… προνομιούχοι – όρα Τζοχατζόπουλο και το «πόθεν έσχες» του Βενιζέλου– και η κοινωνική πλειοψηφία την οποία εκπροσωπούσαν έπαψε να εκφράζεται από την όποια πολιτική δύναμη, όταν μάλιστα ήρθαν τα δύσκολα της κρίσης. Όσο για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον πατριωτισμό, ξεπουλήθηκαν για λίγα αργύρια από τον Σημίτη και τον ΓΑΠ. Γι’ αυτό και η μεταπολίτευση έκλεισε κατ’ εξοχήν με τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ, ως του κόμματος των μη προνομιούχων, και όχι με εκείνη της Νέας Δημοκρατίας…

Άρρωστα «αριστερά» σκουριασμένα μυαλά…

Κυριακή βράδυ, αρκετοί μας έλεγαν ότι, έχοντας γράψει «Αρχή Κυριάκον δείκνυσι», θα έπρεπε να αισθανόμαστε νικητές από τις Νεοδημοκρατικές Εκλογές. Πράγματι, προκάναμε και είπαμε πολλά, πριν λάβουν χώρα, που –ελπίζουμε– θα εξακολουθήσουν να επιβεβαιώνονται αλυσιδωτά.

Είπαμε, όμως, επίσης, ότι η ΝΔ είναι βαρύς δεινόσαυρος: δεν θα αλλάξει εύκολα. Άρα, κρατούμε μικρό καλάθι, όσο κι αν επιτέλους εμφανίστηκε μείζων σπουδαία/σοβαρή εναλλακτική πρωθυπουργική πρόταση. Αλλά και ότι η νίκη Κ.Μ. θα σαρώσει ευεργετικά όλο το πολιτικό σύστημα. Βλέπουμε τώρα, λοιπόν, ότι η Αντιπολίτευση ξυπνάει ανατρεπτικά, υπερθεματίζοντας τη δυναμική Κυριάκου…

Που είσαι ρε Αλέξη που ’λεγες! (Η ιστορία ενός φίλου μου)…

Είχα έναν «φίλο» κάποτε… καλό παιδί και «αγωνιστής». Φανατικός αφισοκολλητής του πρώιμου αλλά και του ύστερου Πασόκ, που εξαγόρασε την αφοσίωση του με μια καλή θέση συμβασιούχου σε κάποιον δήμο. Και όσο ζούσαμε εποχές πλέριας δημοκρατίας, τόσο πιο πασόκος ήταν, πίνοντας νερό στο όνομα της αλλαγής, και του … Άκη!

Με τα χρόνια, κατάφερε μέσω κομματικών κονέ, και πάντα με τηλεφωνήματα, να μεταταγεί δυο τρεις φορές σε ανώτερες θέσεις και σε καλύτερες υπΕρεσίες, ώσπου το 2009, τότε που ο «λεφτά υπάρχουν» πήρε 45% περίπου των ψήφων (σαν ψέμα ακούγεται σήμερα), ο φίλος μου έγινε επιτέλους και μόνιμος. Μάλιστα παρουσίασε και πτυχίο ΑΕΙ που (δήθεν) είχε… ποιος θα το έψαχνε; Και από τότε, που σιγουρεύτηκε το μέλλον του,  ξεδίπλωσε και τον πραγματικό του χαρακτήρα, που χρόνια έκρυβε επιμελώς…

Τα «τσακάλια» της Δημόσιας Διοίκησης…

Μπορεί η κυβέρνηση να μιλά για αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης και για μεγάλες τομές στο δημόσιο, με τον ίδιο μάλιστα τον πρωθυπουργό να μιλά σήμερα ( σημ. προχθές) σε σχετική ημερίδα, ωστόσο η επιτροπή θεμάτων για είσοδο στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, δεν γνωρίζει όπως αποδεικνύεται, το όνομα του γιατρού και εφευρέτη του τεστ ΠΑΠ, Γιώργου Παπανικολάου.

Με ένα παιδαριώδες λάθος στην διατύπωση ερώτησης στον 24ο διαγωνισμό για είσοδο στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, η επιτροπή θεμάτων προκάλεσε αναστάτωση και φυσικά πολλά ερωτηματικά...