Το παραμύθι τελειώνει τον Οκτώβριο…

Το επάγγελμα του εργατοπατέρα καταργείται σε δύο μήνες. Κράτησε 32 χρόνια. Από το 1982 όταν το θεμελίωσε ο Ανδρέας με τον 1264 που επιμελήθηκε προσωπικά. Ο Αλέξης Τσίπρας γκρεμίζει το "εργατοπατερικό οικοδόμημα" του ΠΑΣΟΚ και αναδεικνύει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερό κόμμα που ανατρέπει "παράκεντρα" και "παραεξουσίες". Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος έρχεται. Και φέρνει αφόρητη μοναξιά και στο ΠΑΜΕ.

Γιατί όμως να ψιθυρίζονται κάποιες ενοχλήσεις από το συνδικαλιστικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που ίσως δυσκολέψουν τον υπουργό Γ. Κατρούγκαλο στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές; 

Γιατί είναι μέσα στην όλη σκηνοθεσία. Είναι μέρος της θεατρικής σκηνής του δήθεν κλαυθμού και του οδυρμού της αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ για την απώλεια των προνομίων των εργατοπατέρων…

Υπήρχε, λοιπόν, τόση αφέλεια;

Ενας γνωστός ηθοποιός έγραψε στο τουίτερ 20 λέξεις που προκάλεσαν αίσθηση και πολλές αντιδράσεις. Ο άνθρωπος πήγε να πάρει τη σύνταξη του Αυγούστου και είδε ότι ήταν μειωμένη κατά 50%. Δεν φτάνει ούτε για το νοίκι του. Τα περισσότερα σχόλια που εισέπραξε ήταν κακεντρεχή, επειδή πριν από είκοσι μήνες, παραμονές των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, είχε δηλώσει δημοσίως ότι θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ.

 

Αλέξη είσαι της γερακίνας ο γιος!

Πιστεύω ακράδαντα ότι το μόνο που δεν πρέπει να κάνουμε με τους αφελείς και εξαπατημένους ανθρώπους είναι να τους λοιδορούμε. Δεν έχει κανένα νόημα, πόσο μάλλον που έχουν ήδη πληρώσει αυτήν την αφέλειά τους και το έχουν συνειδητοποιήσει. Το μόνο που αξίζει είναι να προβληματιστούμε βαθιά, με αφορμή το σημερινό ερέθισμα: πώς γίνεται δημόσια πρόσωπα με γνώσεις και συγκρότηση πάνω από το μέσο όρο να πιστεύουν σε υποσχέσεις που κινούνται εμφανώς μακριά από την πραγματικότητα;

Γιατί θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ…

Σημ. Ο. Μάλλον επειδή  είσαι χάφτας…

Έρχονται εκλογές. Πρέπει να αποφασίσω τι θα ψηφίσω. Ρωτάω, λοιπόν, τον εαυτό μου να μου πει με ποια κριτήρια θα ψηφίσει, για να αποφασίσουμε ποιο κόμμα θα υποστηρίξουμε.

1. Πρέπει να υπάρξει κυβέρνηση. Άρα πρέπει να επιλέξω κάποιο κόμμα με κυβερνητική δυναμική και προοπτική. Κανένα κόμμα από αυτά που «παλεύουν» να μπουν στη Βουλή δεν είναι τέτοιο. Μου απομένουν, λοιπόν, η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ.

2. Αξιοπιστία και υποσχέσεις. Η Ν.Δ. μου υπόσχεται ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας, παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ, καλές σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών για παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και έξοδο από τα Μνημόνια...