Τους βλέπω πλέον παντού. Στο δρόμο, στα καφέ,
στο λεωφορείο, στην δουλειά... Με κατεβασμένα τα κεφάλια, με μουτρωμένες
φάτσες, να περπατούν τρεκλίζοντας, και να παραμιλάνε… σαν σκιές του αλλοτινού εαυτού
τους, σαν δαρμένα σκυλιά. Σαν μαστουρωμένα ζόμπι… Μελανιασμένοι…
Είναι οι
εξαπατημένοι του Σύριζα. Και είναι μιλιούνια οι άτιμοι… λεγεώνες. Όλοι εκείνοι οι
αφελείς, δηλαδή, που πίστεψαν ότι ο Αλέξης, το χαμογελαστό παιδί, θα τους δώσει αυξήσεις, θα καταργήσει τους
φόρους και τα διόδια, θα στείλει τους ξένους τοκογλύφους στο διάολο, και όλοι
θα ξαναγίνουμε μπρούκληδες, με μοναδική μας έγνοια το που θα πάμε διακοπές, και
που θα πιούμε τα μαύρα Τζόνι μας το βράδυ...