Το «τέλος» του Αλέξη Τσίπρα…



Ένας άνθρωπος που ανέβηκε στην εξουσία με ψέμματα, ένας λαός που τον πίστεψε και μια πραγματικότητα που απέχει μίλια από αυτό που περίμενε, αποτελούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό με ελάχιστο προσδόκιμο ζωής, μια συνταγή αποτυχίας.




Απ’ όσο μπορούμε πλέον να δούμε τα γεγονότα και τις εξελίξεις ψύχραιμα και με
καθαρή ματιά, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι το τέλος αυτής της ιστορίας που
στολίστηκε με ροδοπέταλα φτάνει στο τέλος της από μέρα σε μέρα, από βδομάδα σε
εβδομάδα. Ο λόγος είναι άλλωστε απλός: “Μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πολύ ή πολλούς για λίγο” κατά τη γνωστή ρήση και στην προκειμένη περίπτωση έχουμε τον άνθρωπο που κορόιδεψε πολλούς. Το “λίγο” της Ιστορίας φαίνεται να είναι κοντά στα 2 χρόνια, πολύτιμη περίοδος που θα μπορούσε να αλλάξει κυριολεκτικά το μέλλον της Ελλάδας αν δεν είχαμε μπει σε αυτήν περιπέτεια λαϊκισμού, αλαζονείας, τσάμπα μαγκιάς και χιλίων άλλων κοσμητικών επιθέτων.

Ο Γ’Π.Π. θα ξεκινήσει από την Βαλτική…



Πριν από τέσσερα χρόνια είχα προβλέψει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ιδού η επόμενη πρόβλεψή μου, που για πολλούς είναι ήδη εμφανής. Η Βαλτική θα είναι η επόμενη μεγάλη δοκιμασία για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Θα έχει την μορφή μιας εισβολής.





Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν έχει έναν ξεκάθαρο σκοπό και μια μεγάλη στρατηγική. Πολλοί ρεαλιστές αναλυτές όμως δεν την αντιλαμβάνονται. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα κίνητρά του είναι λογικά, και κυρίως αμυντικά. Η επέκταση του ΝΑΤΟ θεωρείται απειλητική, και άρα η Ρωσία αντιδρά. Η Δύση επέκτεινε την σφαίρα επιρροής της σε βάρος της Μόσχας, και γι αυτό η Ρωσία περνάει σε αντίποινα. Γι αυτό η κρίση στην Ουκρανία οφείλεται στη Δύση, όπως λέει ο John Mearsheimer.

Άστεγοι και επαρχία: Μερικές αντιδημοφιλείς σκέψεις…



Πριν λίγο καιρό είχα μια μαγική στιγμή. Σε παρέα που γνώριζα για πρώτη φορά ξεκίνησε θέμα συζήτησης το οποίο με ενοχλούσε καιρό και το είχα κάνει και αρκετή πρόβα στο ντους, μαζί με άλλες  ένα εκατομμύριο φανταστικές συζητήσεις στις οποίες πάντα βγαίνω νικητής χάρη στις κοφτερές ατάκες, τα ατσάλινα φακτζ, και την εν γένει σκηνική μου παρουσία.




«Να αγοράζετε το περιοδικό Σχεδία γιατί τα μισά λεφτά πάνε κατευθείαν στους άστεγους που το πουλάνε» είπε η νέα φίλη και εγώ πήρα την πάσα και αμολήθηκα στον αιφνιδιασμό σα να μην υπάρχει αύριο, θέτοντάς της την ειλικρινή μου απορία: Γιατί οι άστεγοι υπάρχουν μόνο στις μεγάλες πόλεις;
Και εξηγούμαι…

Οι φοιτητές δεν θέλουν πια να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι!



Η καριέρα δημοσίου υπαλλήλου δεν έλκει πια τους νέους, όπως αποτυπώνεται σε έρευνα μεταξύ 649 φοιτητών, από 11 διαφορετικά πανεπιστήμια της Ελλάδας, που παρουσιάζει το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.




Είναι χαρακτηριστικό, ότι ποσοστό 6,8% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών «βλέπει» στον Δημόσιο Τομέα προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης, όταν το ποσοστό σε αντίστοιχη έρευνα το 2013 ήταν στο 7,6%, το 2011 στο 10,1% και το 2008 στο 20,8 %.