Πώς ξαναφτάσαμε στο 2015;

Να που σιγά-σιγά, χωρίς να το καταλάβουν, μάς έφτασαν και πάλι, με μια μικρή παραλλαγή, στον Ιούλιο του 2015. Μέτρα τώρα ή… θάνατος, με λίγα λόγια νέο μίνι μνημόνιο ή ασφυξία και Grexit σε λίγους μήνες. Απλώς αυτή τη φορά οι δανειστές δεν ήταν διατεθειμένοι να περιμένουν εφτά ολόκληρους μήνες για να κλείσει η αξιολόγηση, όπως έκαναν δηλαδή από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2015, και πάνω στο τρίμηνο μας έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό (να σημειωθεί ότι επρόκειτο να κλείσει τον Δεκέμβριο του 2016).

Οι λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτό είναι ότι, πρώτον και κύριον, έχουν εκλογές στις χώρες τους, άρα δεν γίνεται να περιμένουν και να ασχολούνται με  εμάς και, δεύτερον, διότι πίστευαν πως η κυβέρνηση Τσίπρα έχει πλέον μάθει από τα παθήματα της Ελλάδας. Αμ δε...

Γιατί φτάσαμε εδώ; Πρώτα απ’ όλα, προτού πάμε στην ουσία του πράγματος θα πρέπει να δώσουμε προσοχή στα ζητήματα συμπεριφοράς και διαπροσωπικών σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους και φυσικά σε θεσμούς. Η κυβέρνηση αυτή δεν συνομιλεί καν με όποιον δεν συμφωνεί μαζί της, ό,τι κι αν εκπροσωπεί αυτός. Και, δυστυχώς, τον τόνο τον δίνει ο ίδιος ο αρχηγός της. Δεν συμφωνούν, λοιπόν, με τον Σόιμπλε και τον Τόμσεν, βασικούς θεσμικούς παράγοντες του παγκόσμιου συστήματος και κυρίως των δανειστών της Ελλάδας, και στην πρώτη ευκαιρία τούς υβρίζουν. Κάθε δεύτερη μέρα βγαίνει από το Γραφείο Πρωθυπουργού και μια ανακοίνωση (και μάλιστα όχι από κάνα στελεχάκι), με την οποία κατακεραυνώνουν ονομαστικά τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών και τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ.
Ποτέ στη Νεότερη Μεταπολεμική Ιστορία Ευρωπαίος ηγέτης και ευρωπαϊκό κόμμα που κυβερνά δεν έχει λοιδορήσει και προσβάλει με αυτόν τον τρόπο υπουργό μιας άλλης, νόμιμα εκλεγμένης, κυβέρνησης (χώρας-μέλους της Ευρωζώνης μάλιστα) ή εκπρόσωπο θεσμού όπως το ΔΝΤ.
Είναι προφανέστατο ότι και δίκιο να έχεις, έτσι όπως πας θα το χάσεις. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι όταν βρίζεις κάποιον, αυτός θα σ’ το φυλάει, ακόμα και... συμμαθητής σου να ήταν στο Δημοτικό. Δεν θέλω να αναφερθώ στις ύβρεις για μια εφημερίδα όπως το «Πρώτο Θέμα» διότι πολύ απλά βρίσκομαι κι εγώ εδώ.
Τώρα επί της ουσίας υπάρχουν τρεις δρόμοι. Ο ένας είναι να υπογράψει, ο δεύτερος να μην υπογράψει και αν είναι λογικός και έντιμος να κάνει εκλογές και να φύγει, γιατί όσο καθυστερεί η χώρα καταρρέει όλο και πιο πολύ, και ο τρίτος να ζητήσει λόγω έκτακτης κατάστασης, δηλαδή των άγριων μέτρων που ζητάει η τρόικα, οικουμενική συναίνεση.

Αλλος ένας λόγος είναι και η ένταση, με την Τουρκία που μυρίζει χοντρό πρόβλημα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Ας ζητήσει, λοιπόν, οικουμενική κυβέρνηση για κάποιους μήνες προκειμένου να ληφθούν τα μέτρα και μετά εκλογές. Οχι τώρα, αλλά το 2019. Οικουμενική, όμως, όχι με μια προσχηματική πρόταση στη Φώφη που θα την απορρίψει και τέλος.
Η χώρα δεν μπορεί να χάσει άλλο χρόνο με αναποφασιστικότητα και μπρος-πίσω. Αυτό θα είναι εθνικό έγκλημα. Και φυσικά ούτε που να το σκέφτεται να μας πάει στη δραχμή. Αυτό κι αν είναι εθνικό έγκλημα!

Τάσος Καραμήτσος

Πρώτο Θέμα