Φίλης: Άνευ και μετά σημασίας…

Ο Φίλης το φέρει βαρέως που βρέθηκε εκτός κυβέρνησης. Ο Φίλης είναι κυκλοθυμικός. Ο Φίλης έχει «άκρες» στα αστικά ΜΜΕ από την εποχή που διηύθυνε την «Αυγή». Ο Φίλης ήξερε πολύ καλά πως αν έβγαινε με κάτι «αιρετικό» στη συνεδρίαση της  ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, θα έκανε γύρω από το όνομά του τόσο ντόρο όσο δεν έχει κάνει από τότε που ο Τσίπρας τον έδιωξε από την κυβέρνηση. Και το έκανε.

Και κάτι ακόμα. Ο Φίλης φιλοδοξεί να γίνει ο επόμενος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ! Φρούδες ελπίδες θα πείτε. Ομως για έναν άνθρωπο που ανδρώθηκε πολιτικά με το φραξιονισμό και την ίντριγκα μέσα σ' ένα μικρό αστικό πολιτικό χώρο, δεν υπάρχουν φρούδες ελπίδες. Δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Σε τελευταία ανάλυση, αν δεν είναι ο ίδιος ο επόμενος αρχηγός, φιλοδοξεί να είναι ο «σοφός Νέστωρ» του ΣΥΡΙΖΑ, που θα υποδείξει τον επόμενο αρχηγό και ο ίδιος θα γίνει Φλαμπουράρης στη θέση του Φλαμπουράρη...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κομματικός μηχανισμός, δεν έγινε κάποιο μεγάλο αστικό κόμμα.  Παρά τις δύο καμπάνιες εγγραφής μελών που έκανε (η πρώτη αμέσως μετά την αναρρίχησή του στην κυβερνητική εξουσία), δεν κατάφερε να δημιουργήσει έναν σχετικά μαζικό κομματικό μηχανισμό. Ούτε οι παλιοί συριζαίοι είχαν καμιά όρεξη ν' ανοίξουν τις πόρτες των οργανώσεων και να μπάσουν ομάδες πασόκων, συνδεδεμένες με φιλόδοξα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ που πέρασαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο κόσμος έκανε ουρές για να γραφεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό φάνηκε και στο επίπεδο των αστογραφειοκρατικών συνδικάτων, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε ούτε στο ελάχιστο ν' αλλάξει τους συσχετισμούς. Ετσι, το παιχνίδι παίζεται εντός του παραδοσιακού μηχανισμού, με τις φράξιες, τις συμμαχίες, τις μεταπηδήσεις και τα παρόμοια, οπότε ο κάθε Φίλης  μπορεί να ελπίζει ότι θα διευρύνει την επιρροή του στο κομματικό ακροατήριο.
Φυσικά, ο Φίλης είναι από τα πιο «δεξιά» στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι καταγγελίες της Κωνσταντοπούλου για την περίοδο που αυτή ήταν πρόεδρος της Βουλής και κωλυσιεργούσε στην ψήφιση του τρίτου Μνημόνιου, σύμφωνα με τις οποίες ο Φίλης την απειλούσε χυδαία, είναι ένα παράδειγμα. Οσοι έζησαν τα γεγονότα της διάσπασης του «Ρήγα» το 1977-78 ξέρουν καλά τι εστί Φίλης. Οσα είπε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ δε συνιστούσαν καμιά αντίθεση στη σημερινή φάση της μνημονιακής πολιτικής που τη διαχειρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Επί της ουσίας, ο Φίλης ζήτησε να σταματήσουν τους παλικαρισμούς έναντι των δανειστών. Γι' αυτό θύμισε δηκτικά ότι «δεν επιβεβαιώθηκε καμία εκτίμησή μας» και χτύπησε τον Τσίπρα για το «ούτε ένα ευρώ μέτρα», που λέει. Οπως τόνισε, «το είπε ο Αλέξης για να το ακούσει ο Σόιμπλε, αλλά το ακούν και οι Ελληνες. Επειδή λοιπόν μπορεί να συμβεί και να πάρουμε νέα μέτρα, θα μας το χρεώσουν οι αντίπαλοι».

Για να μην έχει η νέα συμφωνία νομιμοποίηση μόνο από την κυβέρνηση, ο Φίλης «πέταξε» την πρόταση συμμαχίας με το ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι «ο συγγενέστερος σύμμαχός μας, έστω και αν βρωμάει». Κι επειδή μάλλον είχε υποψιαστεί ότι τα δεδομένα για τον ΔΟΛ αλλάζουν έκανε το άνοιγμα προς το Συγκρότημα, με το οποίο προσωπικά είχε άριστες σχέσεις: «Δεν είναι δυνατόν να απορρίπτουμε την πρόταση της Φώφης Γεννηματά για τον ΔΟΛ». Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και σωτηρία του ΔΟΛ, ο οποίος θα στήριζε μια συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Φίλης πνέει μένεα κατά του Καμμένου, ο οποίος λειτούργησε σαν ξίφος του Ιερώνυμου και των δεσποτάδων μέσα στην κυβέρνηση, εκβιάζοντας τον Τσίπρα, ο οποίος ενέδωσε και έδιωξε τον Φίλη από το υπουργείο Παιδείας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένας κυκλοθυμικός τύπος σαν τον Φίλη, που τόσες φορές έχει εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ με αντιλαϊκές τοποθετήσεις (περιβόητη έχει γίνει η φράση του για τα μακαρόνια), δεν μπορεί να χωνέψει το χουνέρι που του έκανε ο Καμμένος και ψάχνει τρόπο για να υπονομεύσει την κυβερνητική συμμαχία με το ακροδεξιό μόρφωμα. Γι' αυτό και από την πλευρά των Τσιπραίων του επιτέθηκε ο Τζανακόπουλος, λέγοντας εξυπνάδες περί ανοικοδόμησης των κοινωνικών συμμαχιών και όχι των πολιτικών (λες και ο Καμμένος εκφράζει την… κοινωνία).
Ηξεραν πολύ καλά οι Τσιπραίοι ότι ο Φίλης «χτύπησε φλέβα», αφού στην εισήγησή του ο Τσίπρας είχε περιγράψει τη συμμαχία με τη σοσιαλδημοκρατία ως «στρατηγική αλλαγής στην Ευρώπη». Να συνεργαστούμε κυβερνητικά με την ελληνική σοσιαλδημοκρατία, ζήτησε ο Φίλης, «το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται διατεθειμένο να ακολουθήσει την τάση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας», απάντησε ο Τζανακόπουλος, χωρίς ν' ακουστεί καθόλου πειστικός στο συριζαίικο ακροατήριο.
Αν δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά της προσωπικής ενόχλησης και των προσωπικών φιλοδοξιών του Φίλη, τότε τα όσα είπε δεν έχουν καμιά σημασία στη σημερινή συγκυρία. Πρέπει να χάσει εκλογές ο Τσίπρας για να «ταρακουνηθεί». Από την άποψη των «στρατηγικών επιλογών» του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είναι μονόδρομος.

Κόντρα/Εξέγερση