«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα»;

Αυτό το ερώτημα, που απηύθυνε ο νεανίας στον πατέρα του πριν από 80 χρόνια ακριβώς, καθίσταται επίκαιρο και στις ημέρες μας. Κάποιος, που θα έβλεπε τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζουν μετά το Eurogroup, θα είχε την ίδια απορία με αυτήν που είχε ο νεανίας το 1937.

Ηταν η εποχή που η μεταξική προπαγάνδα οργίαζε και συνέθετε ύμνους προς το καθεστώς. Γιατί, η επικεφαλίδα αυτού του άρθρου είναι στίχος από τον ύμνο της 4ης Αυγούστου. Και αν τότε, το δικτατορικό καθεστώς απαντούσε -με τη βεβαιότητα και τη σιγουριά που του παρείχε η απόλυτη εξουσία- πως ο Ι. Μεταξάς είναι η πηγή της χαράς και της ευτυχίας των Ελλήνων, η σημερινή συγκυβέρνηση αδυνατεί να εξηγήσει πειστικά τους πανηγυρισμούς της…

Η προπαγάνδα είναι ίδιον των ολοκληρωτικών καθεστώτων, καθώς δεν υπάρχει αντίλογος σε αυτήν. Δεν ακούγονται φωνές που θα αμφισβητήσουν τα όσα υποστηρίζει. Έτσι, το μήνυμα που μεταφέρει επικρατεί με άνεση, ελλείψει αντιπάλου. Στις δημοκρατίες όμως, όπου υπάρχει η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και των απόψεων, η αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας είναι περιορισμένη, για να μην πω ανύπαρκτη. Δημιουργεί εντυπώσεις μέχρι ή να διαψευσθεί από τα γεγονότα ή να καταρρεύσει υπό το βάρος των επιχειρημάτων της αντιπολίτευσης.

Κάτι τέτοιο ζήσαμε αυτήν την εβδομάδα με την επικοινωνιακή καταιγίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι οι υπουργοί και τα στελέχη του κόμματος στο δημόσιο λόγο τους επαναλάμβαναν μονότονα τρεις λέξεις: τέλος η λιτότητα. Στόχος, η δημιουργία κλίματος νίκης μετά τις συζητήσεις στο Eurogroup, και κυρίως η επιχρύσωση των νέων σκληρών μέτρων που θα κληθεί να λάβει. Βέβαια, όλα τα παραμύθια τελειώνουν. Έτσι και αυτό του ΣΥΡΙΖΑ μετά από δύο μέρες, μας τελείωσε. Μόλις έγιναν γνωστές οι δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, που προσδιόρισαν επακριβώς τον οδικό χάρτη μέχρι το 2019, έγινε αντιληπτό το μέγεθος της εξαπάτησης που οργάνωσαν οι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε, στις δημοκρατίες που οι ειδήσεις κυκλοφορούν ανεμπόδιστα, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Και κάθε κατεργάρης πηγαίνει στον πάγκο του.

Έτσι, πληροφορηθήκαμε πως οι πανηγυρισμοί της συγκυβέρνησης, ουσιαστικά, αφορούν την επιστροφή του κουαρτέτου στην Αθήνα. Δηλαδή, θριαμβολογούν για την επιστροφή αυτών που επεδίωκαν να εκδιώξουν. Είναι δε άγνωστο τι μέτρα θα προτείνουν οι “θεσμοί”, γιατί είναι άγνωστο τι οικονομικά στοιχεία θα βρουν, κατά τον έλεγχο που θα διενεργήσουν. Τα δε περίφημα αντισταθμιστικά μέτρα, αν τελικά πραγματωθούν, μας οδηγούν στην κατάσταση που παρέδωσαν οι Α. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος στον ΣΥΡΙΖΑ, στις 25 Ιανουαρίου 2015. Χειροκροτούν τους εαυτούς τους γιατί -στην καλύτερη περίπτωση- μετά από τέσσερα χρόνια, θα επανέλθουμε στις επιδόσεις των “γερμανοτσολιάδων.”

Πιο απλά, ο ελληνικός λαός ξόδεψε χρήμα και χρόνο για να πληρώσει τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κατέβαλε πολύ υψηλά δίδακτρα για να μάθουν οι υπουργοί της συγκυβέρνησης, πώς λειτουργεί η Ευρωπαϊκή Ενωση και η Ευρωζώνη. Και πολύ φοβούμαι, πως θα πληρώσουμε κι άλλο το φροντιστήριό τους.

Ο,τι και να υποστηρίζει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται η αμείλικτη πραγματικότητα και κάνει χίλια κομμάτια τα μηνύματά του. Ο,τι και να ακούει ο συνταξιούχος, αυτό που θα πιστέψει τελικά, θα είναι η μειωμένη σύνταξή του. Και στις δημοκρατίες, η λαϊκή δυσαρέσκεια και αποδοκιμασία έχουν πολλούς τρόπους για να εκφρασθούν.

Σάκης Μουμτζής

Μακεδονία