Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι
η αξιολόγηση. Μην το συζητάτε, αυτή κουτσά στραβά θα κλείσει. Το μεγαλύτερο
πρόβλημα θα αρχίσει αμέσως μετά. Όταν θα κληθούν επιτέλους να κυβερνήσουν. Να
διαχειριστούν την καθημερινότητα. Μέχρι τώρα έχουν άλλοθι
τη διαπραγμάτευση και τη... σκανδαλολογία. Έρχεται και το πραγματικό απόλυτο
μπάχαλο...
Μην σας παραξενεύει. Σκεφτείτε το. Μέχρι σήμερα
ό,τι μέτρο έλαβαν, ότι καθυστέρηση υπήρχε, όλες τις αδυναμίες και τα τεράστια
προβλήματα στην παιδεία, την υγεία, τις μεταφορές, τις υπηρεσίες, στην
αντιμετώπιση του πολίτη ευρύτερα και στις κρατικές λειτουργίες τις
"κουκούλωναν" υπό το άλλοθι της σκληρής διαπραγμάτευσης. Και όπου το
πράγμα δεν προχώραγε έριχναν και μερικά σκάνδαλα στο τραπέζι. Αξιοποιώντας το
θυμικό μιας πληγωμένης κοινωνίας…
Όμως όσο και να ποινικοποιηθεί η ζωή και η δράση
των "αντιπάλων", η επιχειρηματική δραστηριότητα, οι τράπεζες, οι
"έχοντες", όσο και αν πιπιλίζεται η καραμέλα της ταξικής
αντιπαράθεσης, κάποια στιγμή έρχεται και η ώρα που πρέπει η χώρα να κυβερνήσει.
Το "παραλάβαμε χάος από... απατεώνες και τώρα σώζουμε τη χώρα",
έχει ημερομηνία λήξης. Οι "εχθροί" εντός και εκτός Ελλάδας, τα...
λαμόγια που διασπάθησαν το δημόσιο χρήμα, οι... αδηφάγοι δανειστές και οι
υστερόβουλοι εταίροι, όλοι εκείνοι που πλην... των κυβερνώντων έχουν κατά νου
μόνο την καταστροφή της χώρας, δεν θα ευθύνονται από ένα σημείο και πέρα για
την προφανή ανικανότητα διακυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα.
Και δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε παραδείγματα
ανικανότητας ή καταστροφικής ιδεοληψίας. Είναι τόσα πολλά αυτή τη διετία τα
"τερατουργήματα" στην καθημερινότητα που ειλικρινά δεν έχει καμία
σημασία η καταγραφή τους. Όλοι τα βιώνουμε, όλοι τα γνωρίζουμε. Αν βέβαια
υπάρχει κανείς που πραγματικά νομίζει ότι η χώρα κυβερνάται και ότι δεν
υπάρχουν ανησυχητικά σημάδια μπάχαλου, τότε λυπάμαι αλλά δεν νιώθω ότι μπορεί ή
αξίζει κανείς να δαπανήσει χρόνο για να του εξηγήσει. Ας συνεχίσει να βιώνει τη
νιρβάνα του και ας προβληματιζόμαστε οι υπόλοιποι... Δημοκρατία έχουμε
υποτίθεται...
Η πλήρης αποκαθήλωση λοιπόν της κυβερνητικής
παρέας θα συμβεί όταν κάποια στιγμή αναγκαστούν και να κυβερνήσουν. Τότε θα
πέσουν και όσες μάσκες υπάρχουν ακόμα. Τότε είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος
διάλυσης. Γιατί η διαχείριση του προβλήματος που έχουν ήδη προκαλέσει και
δεν δείχνουν να το αντιλαμβάνονται ή να ενδιαφέρονται, επιδεινώνοντας σφόδρα
αυτή τη διετία ό,τι κακώς κείμενο ήδη υπήρχε, φαντάζει πραγματικός εφιάλτης.
Θα πείτε ίσως, το αυτονόητο περιγράφεις. Ούτως ή άλλως στο κυβερνητικό DNA υπάρχει
το μπάχαλο. Μπαχαλάκηδες της πολιτικής. Ναι, αλλά πιθανώς ακόμη να μην
έχουμε δει τίποτα. Οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν και το μείγμα πολιτικής που
επιβάλλουν για να μπορέσουν να διατηρηθούν στην εξουσία φέρνουν περαιτέρω
φτωχοποίηση όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στα κρατικά ταμεία. Και οι όποιες
δόσεις έρθουν δεν θα επαρκούν για να καλύπτουν τα τρομακτικά κενά στην
παιδεία, την υγεία κλπ.
Ίσως αν κάποιος θέλει να σκεφτεί πολιτικά ή
κομματικά να πει "δεν πειράζει, καλύτερα να εκτεθούν οριστικά να
τελειώνουμε μία και καλή μαζί τους". Όμως αυτή δεν είναι εθνική
συλλογιστική. Γι' αυτό και η λογική του "να πιουν όλο το πικρό
ποτήρι" δεν είναι λογική εθνικού συμφέροντος. Είναι κομματική λογική. Όταν
κάθε μέρα που περνά η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην άβυσσο, τότε θα
πρέπει να συνεκτιμηθεί αν η ζημιά είναι πλέον ανεπανόρθωτη... Γι' αυτό και
είναι χίλιες φορές προτιμότερο να δρομολογηθούν άμεσα πολιτικές εξελίξεις.
Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση τις πολιτικές εξελίξεις μπορεί να τις προκαλέσει
μόνο ο πρωθυπουργός. Οπότε...
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου