Η «αξιολόγηση» δεν κλείνει!
Κι αν
έκλεινε, έρχεται μετά και το… Μεσοπρόθεσμο!
(Που είναι ακόμα πιο… «παλούκι» για τον Τσίπρα!)
Γιατί χωρίς Μεσοπρόθεσμο δεν μπαίνει το ΔΝΤ, έστω και με «εποπτικό» ρόλο. Και
χωρίς ΔΝΤ και Μεσοπρόθεσμο, δεν περνάει η επόμενη εκταμίευση από τα Ευρωπαϊκά
Κοινοβούλια.
Τώρα λοιπόν, έχουν σκαλώσει στην «δεύτερη
αξιολόγηση», αλλά ακόμα κι αν την «κλείσουν» κάπως, μετά θα έχουν το «βουνό»
που λέγεται Μεσοπρόθεσμο! Κι εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Και στο
μεταξύ «ψήνεται» ήδη αναθεώρηση των στόχων ανάπτυξης για το 2017 και πέρα. Που
θα φέρει αναθεώρηση και των δημοσιονομικών στόχων για το 2017 και πέρα. Που
μπορεί να σημάνει και νέα μέτρα λιτότητας. Από φέτος!
Εκεί που ίδρωσαν να κλείσουν το «δημοσιονομικό
κενό» του 2018, να τους ανοίξουν τώρα νέα δημοσιονομικά κενά – και για το 2017
και για το 2018 και για τα επόμενα χρόνια… Ουάου, που θα έλεγε και ο…
ακατανόμαστος!
Πάνω λοιπόν που βουλιάζουν και δεν τους βγαίνει
κανένα προπαγανδιστικό τρικ («επικοινωνιακό αφήγημα» το λένε τώρα), ανακάλυψαν
το «νέο δίλημμα» που θα θέσουν: Να ψηφίσει, λέει, και η ΝΔ τα μέτρα!
--Είτε με τη διαδικασία των 180 ψήφων στο
Ελληνικό Κοινοβούλιο (εκδοχή Σκουρλέτη)
--Είτε με ρητή δέσμευση της Αντιπολίτευσης
(εκδοχή ΔΝΤ ή Σόϊμπλε – ο οποίος επισήμανε πως «έχει ξαναγίνει στο παρελθόν,
και σε άλλες χώρες, και στην Ελλάδα).
Και κάποιοι πίστεψαν πως έτσι θα «στριμώξουν», ή
πολύ περισσότερο ότι έτσι θα… «διασπάσουν» τη ΝΔ. Όσοι αυτό σχεδιάζουν, να το
ξέρουν: Θα την πατήσουν! Και να γιατί:
* Πρώτον διαδικασία ψήφισης από τη Βουλή με
«ενισχυμένη πλειοψηφία» 180 (τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των βουλευτών)
προβλέπεται από το Σύνταγμά μας μόνο σε μια περίπτωση: «Για να αναγνωριστούν σε
όργανα διεθνών οργανισμών… αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα»
(Άρθρο 28 παράγραφος 2) Αυτό δεν μπορεί να γίνει! Δεν υπάρχει περίπτωση να
καλέσει ο Τσίπρας τη Βουλή να ψηφίσει ουσιαστικά «εκχώρηση αρμοδιοτήτων»
εθνικής κυριαρχίας για τη… δεύτερη αξιολόγηση του Τρίτου Μνημονίου!
(Και γι’ αυτό το λόγο δεν το επικαλέστηκε ούτε ο
ΓΑΠ για την έγκριση του Πρώτου Μνημονίου, το Μάιο του 2010 – αν και υπήρξαν και
τότε σχετικές «εισηγήσεις»). Καμία άλλη αξιολόγηση δεν εγκρίθηκε με 180! Αν
ζητηθεί η έγκριση αυτής της αξιολόγησης με τέτοια ενισχυμένη πλειοψηφία, τότε
μήπως όλες οι υπόλοιπες κριθούν «άκυρες»; Καταλαβαίνετε το νομικό κυκεώνα που
θα προκαλούσε κάτι τέτοιο…
* Πάμε τώρα, στην περίπτωση που η ψήφος της
Αντιπολίτευσης ζητηθεί ως «απαίτηση» των δανειστών…
--Πρώτον το ΔΝΤ διέψευσε τον Σοσιαλιστή Γάλλο
υπουργό τον κ. Σαπέν, ο οποίος πρώτος ανακοίνωσε πως το ΔΝΤ ζητάει, τάχα,
«δέσμευση» της Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα. Το ΔΝΤ ΔΕΝ ζητάει κάτι τέτοιο… (Και δεν
θα μπορούσε να το κάνει, γιατί αυτό θα ανέτρεπε ολόκληρη τη νομική βάση των
Προγραμμάτων του σε όλο τον κόσμο…)
--Αντίθετα, όμως, ο κ. Σόϊμπλε το υπονόησε
πράγματι: Ότι πρέπει να βρεθεί μια «διατύπωση δέσμευσης» της Αντιπολίτευσης
στην Ελλάδα. Πράγμα που όντως «έχει ξαναγίνει» (κατά κάποιο τρόπο), όπως
ανέφερε ο ίδιος… (Όμως, άλλο πράγμα «κάποια διατύπωση δέσμευσης» κι εντελώς
διαφορετικό, να ψηφίσει η ΝΔ στη Βουλή τα μέτρα Τσίπρα). Δημιουργεί αυτό κάποιο
πρόβλημα στη ΝΔ; Όχι! Κανένα… Γιατί απλούστατα έχει ήδη λυθεί! Προ πολλού… Το
πρόβλημα αυτό προέκυψε το 2012 επί κυβέρνησης Παπαδήμου, όταν κάλεσαν τη ΝΔ του
Σαμαρά να συμφωνήσει με το Πρόγραμμα, που είχε ήδη… καταρρεύσει (το πρώτο
Μνημόνιο)! Το πρόβλημα εκείνο το έλυσε ο Σαμαράς τότε. Και από τότε… Κι εκεί που τον περίμεναν όλοι στη γωνία να
τον κατασπαράξουν, ξαφνικά βουβάθηκαν. Και το θέμα ξεχάστηκε. Και σήμερα δεν το
θυμάται κανείς…
Τι τους είπε ο Σαμαράς στην σύντομη επιστολή που
τους έστειλε; (Το κρίσιμο τελευταίο απόσπασμά της, σας το παραθέτω αυτολεξεί
στο τέλος…) Τους είπε λοιπόν: Συμφωνώ με τους στόχους του προγράμματος (όχι με
το «πρόγραμμα», αλλά με τους στόχους: να μειωθούν τα ελλείμματα, άρα και η
δανειακή εξάρτηση από σας)… Όμως θα χρειαστεί να τροποποιήσουμε το Πρόγραμμα,
να αλλάξουμε δηλαδή το πώς θα γίνει αυτό. (Γιατί όπως έχει σήμερα το (Πρώτο)
Μνημόνιο, δεν βγαίνει!)
Κι όταν δημοσιεύτηκε η επιστολή Σαμαρά τότε,
--πρώτον οι δανειστές ψηλο-ξίνισαν τα μούτρα
τους, αλλά το κατάπιαν…
--δεύτερον άρχισε ουσιαστικά η διαδικασία
αναδιαπραγμάτευσης (με το Σαμαρά) από την οποία λίγο αργότερα προέκυψε το Δεύτερο
Μνημόνιο (χωρίς τα βασικά σφάλματα του πρώτου),
--τρίτον προχώρησε το PSI από την κυβέρνηση
Παπαδήμου (που τότε είχε ήδη τη στήριξη του Σαμαρά – και γι’ αυτό τη στήριξε
άλλωστε, για να ολοκληρώσει το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έχει γίνει ποτέ
στην παγκόσμια Ιστορία)
--και τέταρτο το βούλωσαν οι επικριτές του
Σαμαρά μέσα στην Ελλάδα!
Να τι έλεγε η επιστολή Σαμαρά στους δανειστές,
που αποστάλθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 2012 και δημοσιεύτηκε την επόμενη μέρα:
« Όπως σας έχω αναφέρει… το κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, υιοθετεί τους στόχους
(objectives) του Σταθεροποιητικού Προγράμματος…και πιο συγκεκριμένα:
--Την προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της
Ανάπτυξης…
--Την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών
και της δημοσιονομικής βιωσιμότητας με ταυτόχρονη προστασία των πιο ευπαθών
ομάδων του πληθυσμού…
--Τη διασφάλιση των χρηματοοικονομικής
σταθερότητας…
Δίνουμε μεγάλη έμφαση στην άμεση ανάκαμψη, ώστε
τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πιάσουμε τους στόχους. Πράγματι,
το να δώσουμε προτεραιότητα στην Ανάκαμψη θα καταστήσει το Πρόγραμμα πιο
αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή. Γι’ αυτό ακριβώς…θα
χρειαστούν τροποποιήσεις πολιτικής, ώστε να καταστεί εφικτή η πλήρης εφαρμογή
του Προγράμματος. Και βεβαίως θα φέρουμε τα ζητήματα αυτά σε διάλογο μαζί με
εναλλακτικές προτάσεις…»
--Τι ζητούσαν τότε από το Σαμαρά; Πλήρη αποδοχή
του Μνημονίου! Τι τους είπε;
Ασφαλώς και θέλω να τελειώσουμε με επιτυχία την
προσαρμογή, τις μεταρρυθμίσεις και την συνεχή εξάρτηση της χώρας μου από τα
Μνημόνια.
Αλλά και για γίνει αυτό πρέπει να υπάρξουν
τροποποιήσεις στο Πρόγραμμα και θα δώσουμε προτεραιότητα στην Ανάπτυξη. Γιατί αυτά
θα μας φέρει δημόσια έσοδα να πιάσουμε τους στόχους (κι όχι η πρόσθετη
λιτότητα). Τους προανήγγειλε, δηλαδή, τις «τροποποιήσεις» που θα ζητήσει! Τον
περίμεναν να «παραδοθεί». Και τους επανέλαβε την ως τότε θέση του. Και στη
συνέχεια διαπραγματεύθηκαν μαζί τους αλλαγές του Μνημονίου, κι όταν ανέλαβε έπιασε
τους στόχους! Και έφερε τη χώρα στην Ανάκαμψη μια χρονιά νωρίτερα! (Αφού
διασφάλισε, στο μεταξύ, και την ολοκλήρωση του PSI, με κολοσσιαίο κούρεμα
χρέους).
Αυτή είναι η «συνταγή» (και για τώρα – για τον
Κυριάκο): Δέχομαι τους στόχους, θα χρειαστούν τροποποιήσεις στο Πρόγραμμα! Κι
αυτά ασφαλώς θα τα συζητήσουμε, όταν με το καλό έλθω εγώ να εκπροσωπώ τη χώρα,
κι όχι αυτοί οι… άχρηστοι!
--Για παράδειγμα, στις αποκρατικοποιήσεις εγώ μπορώ
να επισπεύσω τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προχωρά τίποτε.
--Στις μεταρρυθμίσεις μπορώ να ξεμπλοκάρω, όλα
αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ είτε τα υπογράφει και τα παγώνει, είτε δεν μπορεί καν να τα
υπογράψει…
--Στις δαπάνες μπορώ να κόψω πολύ περισσότερα
από το δημόσιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυξάνει τις δαπάνες κι ύστερα υπερφορολογεί
για να καλύψει τις θηριώδεις νέες προσλήψεις του.
--Και τους φόρους θα χρειαστεί να τους μειώσουμε
σταδιακά, όπως και τις ασφαλιστικές εισφορές. Γιατί αλλιώς η οικονομία θα
βουλιάζει. Και οι στόχοι να απομακρύνονται…
Τι απ’ όλα αυτά δεν μπορεί, τάχα, να πει η ΝΔ
σήμερα; Όλα μπορεί να τα πει! Γιατί αυτή είναι η γραμμή της… Και τι απ’ όλα
αυτά δεν μπορούν, τάχα, να «ακούσουν» οι δανειστές; Όλα μπορούν να τα ακούσουν,
αφού κι οι ίδιοι συμφωνούν, άλλωστε (στα περισσότερα).
--Ο ίδιος ο Σόϊμπλε, είχε χαρακτηρίσει την
αύξηση του ΦΠΑ που αποφάσισε ο ΣΥΡΙΖΑ «όχι πολύ έξυπνο μέτρο» («ηλίθιο» το
αποκάλεσε, αλλά τέλος πάντων)…
--Όλοι ξέρουν πως το «μείγμα πολιτικής» που
έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ (φόροι και φόροι και… πάλι φόροι) ήταν επιλογή ΣΥΡΙΖΑ!
Και πολύ διαφορετικό από το προηγούμενο μείγμα
πολιτικής (του Σαμαρά).
--Όλοι ξέρουν (και το ΔΝΤ το… φωνάζει καιρό
τώρα) πως με τέτοιο μείγμα πολιτικής δεν βγαίνει το Πρόγραμμα…
Συνεπώς, αν ζητήσουν από τη ΝΔ κάποια
«διατύπωση» η λύση υπάρχει:
Συμφωνούμε με τους στόχους (και πώς μπορεί να
κανείς να ΜΗ συμφωνεί να βγούμε από τα ελλείμματα και από τη συνεχή εξάρτηση
από δανεικά)…
Αλλά θα (συ)ζητήσουμε αλλαγές στο μείγμα
πολιτικής (πράγμα που το θεωρούν απαραίτητο και οι πολλοί από τους δανειστές –
έτσι κι αλλιώς).
Και μια τελική παρατήρηση: Το Φεβρουάριο του
2012, οι δανειστές ετοίμαζαν για την Ελλάδα το PSI με το οποίο κόπηκαν 100
δισεκατομμύρια χρέους, ονομαστικά. Με τη μία! Τώρα συζητάμε για μια αξιολόγηση
που θα επιτρέψει την εκταμίευση δόσης 7,2 δισεκατομμυρίων για να… μη
χρεοκοπήσει η Ελλάδα τον Ιούλιο!
Ανάμεσα στα 100 δισεκατομμύρια που μας έκοψαν
τότε από το χρέος και στα 7 δισεκατομμύρια που θα μας δώσουν τώρα για να τους…
τα ξαναδώσουμε πίσω αμέσως, η διαφορά είναι αβυσσαλέα.
Και τέλος, ο Σαμαράς το Φεβρουάριο του 2012 στήριζε
την Κυβέρνηση Παπαδήμου… Ενώ τώρα ο
Κυριάκος δεν στηρίζει και δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση Τσίπρα. Είναι απέναντι.
Είναι στην αντιπολίτευση! Άρα μπορεί πιο εύκολα να πει σήμερα, αν του ζητηθεί,
αυτά που είπε τότε ο Σαμαράς.
* Συμπέρασμα πρώτο: Πρόβλημα δεν υπάρχει κανένα
για τη ΝΔ τώρα.
* Συμπέρασμα δεύτερο: Προφανώς, όμως, υπάρχει πρόβλημα
για τον ΣΥΡΙΖΑ! Πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα απ’ ό,τι παραδέχονται οι ίδιοι. Γιατί, αν δεν υπήρχε πρόβλημα στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν
θα το «κλωθογύριζαν»: βάλτε παιδιά ένα χεράκι να ψηφίσετε, γιατί μόνοι μας δεν
αντέχουμε.
* Συμπέρασμα τρίτο: Όταν ζητούνται απ’ έξω
τέτοιες επιστολές το πράγμα πάει για αλλαγή Μνημονίου και αλλαγή Κυβέρνησης! Και τα δύο… Οι δανειστές ετοιμάζονται να
δώσουν νέο Μνημόνιο (το Τέταρτο) και θα το δώσουν σε άλλη κυβέρνηση! Γιατί η
κυβέρνηση Τσίπρα δεν κάνει τίποτε, παγώνει τα πάντα (ακόμα κι αυτά που έχει
υπογράψει) και καθυστερεί διαρκώς, ενώ βουλιάζει δημοσκοπικά κάθε μέρα! Δεν
έχει, λοιπόν καμία αξιοπιστία πλέον! Ούτε μέσα ούτε έξω… Και λίγο πριν από τις
Γερμανικές εκλογές, είναι πολύ καλή στιγμή να ξεφορτωθούν τον Τσίπρα, μια και
έξω… (Αντίθετα, ίσως τους είναι πολύ πιο δύσκολο πια, να πάνε στις εκλογές τους
με τον Τσίπρα… «ταγάρι» στους ώμους τους…)
Παραπομπή στην Επιστολή Σαμαρά προς τους
δανειστές της 14ης Φεβρουαρίου 2012. “As I have already stated in my previous
letter (of November 23, 2011), we continue to give “great emphasis to allowing
for prompt recovery, so that public revenues generated will help us achieve the
targets set”.
Indeed, prioritizing recovery along with the
other objectives, will only make the Program more effective and the adjustment
effort more successful.
Therefore, as my previous letter underlines,
policy modifications might be required to guarantee the full Program’s
implementation. And, once again, we intend to bring these issues to discussion
along with viable policy alternatives…”
Σημείωση: Η θέση «με ανάπτυξη κυρίως θα πιάσουμε
τους στόχους», όχι με πρόσθετη λιτότητα, και η συνεχής υπόμνηση εκ μέρους του: «να δώσουμε προτεραιότητα στην Ανάπτυξη, ώστε
να πιάσουμε τους στόχους» ήταν η γραμμή στο Σαμαρά και πριν το 2012 και μετά. Και
όταν ήταν στην Αντιπολίτευση απέναντι στο ΓΑΠ… Και όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση…
Κι αυτό εφάρμοσε. Κι αυτό δούλεψε. Και άλλο δεν υπάρχει…
Θανάσης Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου