Τα επτά, συναπτά έτη της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας και
εξαθλιώνει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερους Έλληνες δεν φαίνεται να πτοούν
στο ελάχιστο, την συστηματική και από κοινού επιδίωξη για την εκπλήρωση
κομματικών στόχων και προσωπικών φιλοδοξιών των στελεχών της συμπολίτευσης.
Προσλήψεις, διορισμοί, τοποθετήσεις στελεχών,
αναθέσεις, δανειοδοτήσεις και προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός νέου καθεστώτος από τα δυο μικροκόμματα της
συγκυβέρνησης που παραδόξως δεν ταυτίζουν το κοντινό τους μέλλον με την έξοδο
της χώρας μας από την κρίση, αλλά με την εξυπηρέτηση της πελατειακής τους βάσης
και την προσπάθεια δημιουργίας νέων συμμαχιών, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο
εξωτερικό…
Κατά τα άλλα η χώρα μας, κατακτεί τα μνημόνια το
ένα πίσω από το άλλο με την ίδια συνέπεια που ο Ολυμπιακός κερδίζει τα
πρωταθλήματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Με το τέταρτο μνημόνιο να προετοιμάζεται
και την ελληνική οικονομία να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, η πλειονότητα
των πολιτών έχει πλέον αντιληφθεί τον εμπαιγμό, την ασυνέπεια και την
ανικανότητα των κυβερνόντων. Την ίδια ώρα, τα ηγετικά στελέχη της συμπολίτευσης
με τους παχυλούς μισθούς και λογαριασμούς σε ελληνικές αλλά και σε τράπεζες του
εξωτερικού δεν έχουν πλέον τη δύναμη να πείσουν τον μέσο πολίτη ότι μπορούν να
τον οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, τα κρατικοδίαιτα και
κρατικοαναθρεμένα στελέχη του πολιτικού χώρου του ηθικού πλεονεκτήματος,
αναζητούν νέες διεξόδους για την πάση θυσία διατήρηση των προνομιών που
απολαμβάνουν, πάντοτε εις βάρος των πολλών. Με τα νέα και δυσβάστακτα μέτρα να
ετοιμάζονται και με την γενικευμένη απογοήτευση από το μέχρι τώρα κυβερνητικό
έργο, οι συζητήσεις για νέες πολιτικές συνεργασίες, πιθανότατα θα αποτελέσουν
το επόμενο πολιτικό (και σίγουρα διχαστικό) σκηνικό.
Μετεγγραφές, αποχωρήσεις, μετακομίσεις,
συναλλαγές και συνεργασίες σύντομα θα τεθούν για ακόμη μια φορά στο τραπέζι, με
στόχο την εκπλήρωση ενός και μοναδικού αντικειμενικού σκοπού που δεν είναι
άλλος από την εξυπηρέτηση συμφερόντων, συγκεκριμένων ομάδων και προσώπων στην
πλάτη του Ελληνικού λαού, πάντοτε στο όνομα της Δημοκρατίας.
Η ελπίδα είναι ένα φρούτο που δεν ευδοκιμεί στην
Ελλάδα.
Μιχαήλ Ε. Ναλμπάντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου