Όποιος άντεξε να δεί και να ακούσει τον
Πρωθυπουργό στην συνέντευξη του στον Ant1 όπου αντιμετώπισε με πρωτοφανές
θράσος τα “φίλια πυρά” του Χατζηνικολάου, προφανώς κατάλαβε οτι ο Τσίπρας
αντιλαμβάνεται αλλιώς τον κόσμο, οτι ζεί σε μια άλλη πραγματικότητα.
Σε μια πραγματικότητα όπου το άσπρο γίνεται
μαύρο, η Ανατολή Δύση, το κακό γίνεται καλό. Σε μια πραγματικότητα όπου η
καταστροφή που προκαλεί στην χώρα η κυβέρνηση του είναι τελικά sucess story, η
αρπαγή των χρημάτων από τις τσέπες όλων είναι επίτευγμα, σε μια πραγματικότητα
όπου τα απανωτά και ηχηρά χαστούκια που τρώει από τους ξένους ηγέτες είναι
χάδια με τα οποία δείχνουν την εκτίμηση τους στο πρόσωπο του…
Σε μια πραγματικότητα όπου ο ίδιος έχει
καταφέρει και έχει πείσει τη Μέρκελ να υποχωρήσει, τον Σόιμπλε να σοβαρευτεί
και την παγκόσμια κοινότητα να υποκλίνεται στο μεγαλείο του.
Και κυρίως, το σημαντικότερο που είπε, είναι οτι
“Λεφτά Υπάρχουν. Τα έχετε εσείς”. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει κανείς την
δήλωση του οτι φέτος το Πάσχα είδε τη μεγαλύτερη έξοδο;
Τι σημαίνει αυτό; Οτι ο λαός δεν υποφέρει,
αντίθετα καλοπερνάει, φεύγει μαζικά για διακοπές και απολαμβάνει τη ζωή του
χωρίς να ανησυχεί. Αυτό βλέπει ο πρωθυπουργός, αυτή είναι η πραγματικότητα που
περιγράφει.
Το ερώτημα είναι τα πιστεύει αυτά που λέει ή τα
λέει για να δείξει στους βουλευτές του οτι η ψήφιση των μέτρων είναι
διαχειρίσιμη πολιτικά;
Πρόκειται δηλαδή για αυταπάτη, ή απλώς για
απάτη;
Όποιο από τα δυο και αν είναι, η πραγματικότητα
που περιγράφει ο Τσίπρας, δεν είναι αυτή που ζούμε στην Ελλάδα. Η
πραγματικότητα της Ελλάδας είναι αυτή που περιέγραψε ο Τράμπ την ίδια μέρα με
τη συνέντευξη Τσίπρα, λέγοντας οτι “η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τρομερή!
Είναι απαίσιο αυτό που συμβαίνει εκεί”.
Και πράγματι είναι απαίσιο αυτό που συμβαίνει
εδώ, η κυβέρνηση μιας πτωχευμένης χώρας να αρπάζει κάθε Ευρώ που βρίσκει σε
λογαριασμούς, να κατάσχει τα σπίτια και τις περιουσίες, να αποθησαυρίζει οτ
πρωτογενές πλέονασμα που πλήρωσαν οι έντιμοι φορολογούμενοι για να το δώσει σε
προεκλογικές παροχές, να εκμηδενίζει τα εισοδήματα, μισθούς και συντάξεις, να
αδιαφορεί για περισσότεορυς από 1 εκατομύριο άνεργους, να αδιαφορεί για την
απόλυτη έλλειψη ρευστότητας στην αγορά, να αδιαφορεί ακόμη και για τα
νοσοκομεία που δεν έχουν γάζες, να μην υπάρχει ίχνος προοπτικής σε καμία
δουλειά, σε κανένα κλάδο, να μεταναστεύουν οι νέοι για να βρούν δουλειά, να
ζητιανεύουμε και ταυτόχρονα να βρίζουμε τους δανειστές μας, να έχουμε γίνει
ρεζίλι παγκοσμίως και να μην αλλάζουμε τίποτα, προκειμένου να διατηρήσουμε το
μεγάλο κομματικό κράτος και τα προνόμια της πολιτικής ηγεσίας και των
κομματόσκυλων.
Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα της
Ελλάδας. Μια χώρα πτωχευμένη της οποίας η κυβέρνηση μετατρέπει το Δημόσιο χρέος
σε ιδιωτικό και αρπάζει τις περιουσίες και τα εισοδήματα των πολιτών για να
διατηρηθεί στην εξουσία.
Μια χώρα που έχει χάσει την ανεξαρτησία της,
έχει χάσει την ζωτικότητα της, βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση και κινδυνεύει
άμεσα να χάσει ακόμη και εδάφη. Μια χώρα που εξαρτάται απολύτως από τη
γεναιοδωρία των πιστωτών της και δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό
βρόχο της υπανάπτυξης και της ύφεσης.
Και έχουμε
ένα Πρωιθυπουργό που του περισσεύει το θράσος - και του λείπουν όλα τα άλλα -
να βγαίνει στην τηλεόραση και να ψεύδεται ασυστόλως, παρουσιάζοντας μια
εξιδανικευμένη εικόνα προκειμένου να πείσει τους βουλευτές του να ψηφίσουν τα
μέτρα - τα οποία σύμφωνα με την κομματική εφημερίδα Αυγή, παίρνει ο Μητσοτάκης
που κάθεται στα έδρανα της αντιπολίτευσης και όχι ο Τσίπρας που τα υπογράφει.
Δεν ξέρουμε αν ο Τσίπρας έχει πράγματι
αυταπάτες, αλλά σίγουρα βλέπει αλλιώς την πραγματικότητα. Εκεί που εμείς
βλέπουμε το χάος και την καταστροφή, εκείνος βλέπει ένα παράδεισο. Όπως όταν
καιγόταν τα Πανεπιστήμια και το Πολυτεχνείο και η Μarfin και τα Εξάρχεια, ο Τσίπρας
έβλεπε μια ωραία κατάσταση… Άλλη οπτική.
Γρηγόρης Νικολόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου