Ας προσέχαμε...

Έλιωσε στο κλάμα ο Σπίρτζης για το ξεπούλημα  της Ελλάδας σε εργολάβους. Έπεφτε στο Ζάλογγο με τον Δρίτσα, όταν τα  "συμφέροντα" άδραξαν αεροδρόμια, Ελληνικό, λιμάνια. Ο Φλαμπουράρης τους έσωσε. Κόβει φλέβες ο Σκουρλέτης για το ξεπάστρεμα της ΔΕΗ. Σκίζει κασκόλ ο Τσακαλώτος ψαλιδίζοντας συντάξεις. Αλλά ο Τσίπρας εκεί. Αγέρωχος στις κορδέλες και στα ταρατατζούμ… Έπεται όμως μεγάλος πόνος...

Στις 22 Μαΐου ο Τσακαλώτος θα  πάει στο Eurogroup  με το ναι σε όλα των 153. Μαζί  του θα έχει και αντίγραφο του εφαρμοστικού νόμου  που θα στήνει "Αρκάδι" ανατίναξης συντάξεων. "Μεσολόγγι" για  κάθε φορολογούμενο που (από ατυχία του) δουλεύει ακόμη... Και από τη σύνοδο θα φύγει με συμφωνία που δεν θα ξέρει πως  να την κρύψει. Πώς να την μπαλώσει. Πώς να την καμουφλάρει... 

Τη συμφωνία που υποσχέθηκε ο Τσίπρας (εκλιπαρώντας και όχι διαπραγματευόμενος) γνωρίζοντας πολύ καλά ότι θα εφαρμόσει αυτά που αρνήθηκαν οι άλλοι το 2010 και το 2012. Και  εκείνα που τυχόν θα αρνηθεί η κυβέρνηση του 2018. 

Παρόμοιο συμβόλαιο "σφαγής" δεν διανοήθηκαν ούτε να το διαβάσουν, στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία ή την Κύπρο. Για τον Τσίπρα ήταν παιχνιδάκι...

Πώς όμως θα αντέξουν το δράμα οι σύντροφοι; Πως θα δούνε τον λαό στα μάτια; Τέτοιες μέρες που και ο Μαδούρο τρώει αυγά και μπουκάλια στο κεφάλι και όπου αλλού τον πετύχουνε...

Προσπάθεια θα γίνει. Σανό υπάρχει ακόμη. Και η Πρωτομαγιά ζυγώνει. Το (οργανωμένο κομματικά) δίκιο του εργάτη  θα χυθεί και πάλι στις πλατείες. Θα γιομίσει τα πεζοδρόμια. Με σημαίες, με νταούλια και με ντουντούκες...

Μια από τις "μαζώξεις" των συντρόφων θα είναι και αυτή του 3,5% του ΣΥΡΙΖΑ. Η ντουντούκα μπροστά. Η σημαία θα ακολουθεί. Ο αδιόριστος Καρανίκας θα ουρλιάζει "...είμαστε ενάντια στα μέτρα που πληγώνουν τον σύντροφο εργάτη. Τον αγωνιστή συνταξιούχο. Κάτω τα μέτρα...". 

Τι δηλαδή; Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεχάσει τον λαό; Την πεινασμένη εργατιά; Δεν θα κάνει συλλαλητήριο ενάντια  στην κυβέρνηση; Τρελαθήκαμε τώρα; Άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση. 

Θα μου πείτε τι βρήκα να γράψω... Γνωστή η κωμωδία με τους αριστερούς. Ποιος τους παίρνει στα σοβαρά. Μόνοι τους γίνονται τσίρκο. Μόνοι τους κόβουν εισιτήρια... Μόνοι τους το απολαμβάνουν.

Δεν είναι όμως έτσι τώρα. Στα προαπαιτούμενα, αυτή την φορά,  θα υπάρχουν υποχρεώσεις και ανάμεσα στις γραμμές. Και στα ψιλά γράμματα.

Ας πάρουμε μόνο την αποκρατικοποίηση. Στις ιδιωτικοποιήσεις μαζί με ΔΕΚΟ, υποδομές, Οργανισμούς και εκατοντάδες κρατικά κτίρια (που θα περάσουν στο Υπερταμείο) οι πωλήσεις σε ιδιώτες (ως μετοχικά πακέτα) θα  ξεπερνούν τις 50!!.

Όταν διαβάσουμε την (οριστική) προίκα του Υπερταμείου θα καταλάβουμε τι  θα συμβεί στη χώρα και όσο  ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην  κυβέρνηση.  

Προς Θεού. Αυτό δεν σημαίνει  σε καμία περίπτωση πως καταφθάνουν δεινά για την οικονομία και για την πατρίδα.  Κάθε άλλο. Η χώρα μόνο με τις ιδιωτικοποιήσεις θα επιστρέψει στην κανονικότητα. Άλλης μορφής επενδυτική κινητικότητα ούτε ζωγραφιστή.  

Και άριστα  σημείωσε ο σχολιαστής kafkaesque (στο χθεσινό μου σημείωμα) "Ποια  πολυεθνική θα εμπιστευθεί ένα κράτος που οι ίδιοι οι πολίτες του δεν θέλουν να επενδύσουν εντός του;".

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι η μόνη δύναμη (μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα) που έχει δυναμική για  να γυρίσει την οικονομία εκεί που όφειλε να είναι. Πριν την κρατικοποιήσουν  οι σοσιαλιστές του 1974-1980. Πριν την "χρησιμοποιήσουν"  οι τριτοκοσμικοί του 1981-2014.  Πριν την ξεπαστρέψουν οι ψευτοσοβιετικοί του 2015-2017. 

Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως τα πράγματα μετατρέπονται σε τραγωδία. Γιατί ενώ θα παραδώσουν τα πάντα δεν θα  εισπράξουν τίποτε χειροπιαστό. Απολύτως τίποτε. Ούτε για χρέος. Ούτε για αντίμετρα. 

Και αυτό για τον ΣΥΡΙΖΑ, στην αντιπολίτευση (για πρώτη φορά μετά από διετή εξουσία) δεν σημαίνει επιστροφή στο 2014. Ούτε στο 2012 όταν παρίστανε τον αντιμνημονιακό.

Στην αντιπολίτευση το 2018 σημαίνει περισσότερο καραγκιόζηδες από σήμερα αν αρνηθούν ιδιωτικοποιήσεις που υπέγραψαν. Περισσότερο της πλάκας αν τρέχουν πίσω από τους εργατοπατέρες των ΔΕΚΟ. Περισσότερο τσίρκο αν αρνούνται  συρρίκνωση του κράτους. Περισσότερο γελοίοι αν μιλάνε για κρατικοδίαιτους και δουλειές στη διαπλοκή. 

Και "...τι θα λέμε όταν πάμε στην αντιπολίτευση, κυρ-Αλέκο; Πως θα αναθεματίζουμε το ξεπούλημα, Χρήστο; Με τη διαπλοκή τι θα κάνουμε, Νίκο; Το μοίρασμα των ΔΕΚΟ στους κρατικοδίαιτους πως θα το καταπιούμε, Παναγιώτη;". Τι να κάνουμε, Αλέξη. Ας προσέχαμε…

Γιώργος Κράλογλου

Capital.gr