Αν ήταν στην Ελλάδα…

Στην Ελλάδα, που ανέκαθεν ήταν η Ντίσνεϊλαντ της ανομίας, σήμερα ελέω Σύριζα είναι και ο παράδεισος της ατιμωρησίας, αφού είναι γνωστό σε όλους (ειδικά στο Μαγκρέμπ) ότι στην μπανανία μας ακόμη και φόνο εκ προμελέτης να κάνει κανείς, ακόμη κι αν κατά σύμπτωση συλληφθεί, το πολύ πολύ να φάει ισόβια, δηλαδή 20 χρόνια μάξιμουμ, και άρα 7-8 χρόνια στην πράξη, με ενδιάμεσες τακτικές άδειες για να στανιάρει, εκτός κι αν θέλει να αποδράσει οπότε φεύγει ότι ώρα θέλει.

Και βέβαια, επειδή τα παραπάνω ακούγονται αρκούντως σκληρά και ανάλγητα, έρχεται ο νόμος του φίλου του λαού Παρασκευόπουλου, σχεδιασμένος να απελευθερώνει Ξηρούς και λοιπούς λαϊκούς αγωνιστές, που στην ουσία άφησε ελεύθερους πάμπολλους σκληρούς ποινικούς κακοποιούς, ακόμη και Νιγηριανούς δολοφόνους ανήμπορων ηλικιωμένων… χώρια τους διάφορους Γεωργιανούς και Τσετσένους μπουμπούκια, που σε σφάζουν για πλάκα …

Και όλα αυτά έρχονται και κουμπώνουν αρμονικά με την εξίσου φιλολαϊκή πολιτική του Τόσκα, που θέλει την αστυνομία απούσα διότι αλλιώς χαλάει η διάθεση των συλλογικοτήτων και των μπαχαλάκηδων, και μετά δεν έρχονται να συζητήσουν μαζί του για την επερχόμενη σοσιαλιστική επανάσταση και την  προκοπή του τόπου. Εξάλλου, άσχετα με τις κωλοτούμπες του αρχηγού του σε όλα τα θέματα, σε αυτό ο Τόσκας μάλλον παραμένει συνεπής, πιστός στις προεκλογικές υποσχέσεις του Σύριζα για κατάργηση των ΜΑΤ, αφοπλισμό της αστυνομίας, και άλλα τέτοια πούρα σοσιαλιστικά, που οι περισσότεροι σύντροφοί του ξέχασαν απολαμβάνοντας τα προνόμια της διακυβέρνησης. Αυτός όμως εκεί… στις επάλξεις του σοσιαλισμού, αφού είναι τοις πάσι γνωστό ότι αστυνομίες και τέτοια πράγματα δεν υπήρχαν ούτε στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, ούτε στα σοσιαλιστικά κράτη δορυφόρους της, αλλά  ούτε και σήμερα στα προπύργια του σύγχρονου σοσιαλισμού όπως είναι η Β. Κορέα, και η Βενεζουέλα, όπου οι άνθρωποι εκεί ζουν ειρηνικά και αρμονικά, χωρίς να χρειάζονται αστυνόμευση.

Όλα αυτά βέβαια στην Ελλάδα του 2016, που ξάφνου απαρνήθηκε τις Καγιέν και τα κωλάδικα καθ εκάστην, και ο λαός της αποφάσισε  να ψηφίσει κομμουνισμό, για να ζήσει κι αυτός επιτέλους με ανθρώπινη αξιοπρέπεια χωρίς αλυσίδες, χρέη, και ξένα αφεντικά στο κεφάλι του. Εν αντιθέσει με την «φασιστική» Αμερική, εκεί όπου και αστυνομία υπάρχει και δικαστήρια, και πάνω απ όλα φυλακές. Εκεί  όπου τα αμερικανάκια όταν λένε ισόβια εννοούν ισόβια, και μπερεκέτ να λένε οι καταδικασμένοι διότι αλλιώς υπάρχει και η ηλεκτρική καρέκλα που λειτουργεί συστηματικά και αδιάλειπτα. 

Μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό διότι περιδιαβαίνοντας τον ξένο τύπο (όπως και ο Αλέξης) έπεσε το μάτι μου σε μια είδηση στην NYDailyNews   όπου έμαθα ότι το συμβούλιο αναστολών της Νέας Υόρκης απέρριψε ομόφωνα την αίτηση πρόωρης αποφυλάκισης μιας πρώην αγωνίστριας της παλιάς αριστερής τρομοκρατικής οργάνωσης  Weather Underground, η οποία το μακρινό 1981 είχε συλληφθεί διότι οδηγούσε το αυτοκίνητο διαφυγής μιας ομάδας «συναγωνιστών» της που λήστεψε (απαλλοτρίωσε) ένα θωρακισμένο όχημα μεταφοράς χρημάτων. Μια ληστεία που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο δυο αστυνομικών και ενός σεκιουριτά.

Η Judith Clark λοιπόν, έχει ήδη περάσει 35 χρόνια μέσα στη φυλακή, εκτίοντας μια ποινή 75 χρόνων που της είχε επιβληθεί, αν και δεν συμμετείχε στην δολοφονία των τριών άτυχων θυμάτων της ληστείας, αλλά απλά οδηγούσε το αυτοκίνητο. Μάλιστα δεν θα δικαιούνταν καν να υποβάλλει αίτημα πρόωρης αποφυλάκισης αν δεν παρενέβαινε πριν από λίγους μήνες για χάρη της ο κυβερνήτης της Πολιτείας Andrew Cuomo, όταν μαζεύτηκαν 10.000 υπογραφές υποστήριξής της.

Το αίτημα όμως απορρίφτηκε από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο, με τον δικηγόρο της Steve Zeidman να διαμαρτύρεται έντονα, υποστηρίζοντας πως δεν ελήφθη καν υπόψη η άριστη διαγωγή της, τα χιλιάδες γράμματα στήριξης των φίλων της, το γεγονός ότι μέσα στη φυλακή έχει λάβει πάνω από ένα πανεπιστημιακά πτυχία, έχει ιδρύσει προγράμματα υπέρ των κρατούμενων ασθενών με AIDS, και έχει συμμετάσχει σε εκπαιδεύσεις σκυλιών συντροφιάς για φυλακισμένους. Μάλιστα, και η κόρη της Clark διαμαρτύρεται, αφού όπως λέει: «η μητέρα μου δεν σκότωσε κανέναν, και δεν μπορώ να καταλάβω σε τι εξυπηρετεί το να πεθάνει μέσα στη φυλακή…».

Από την πλευρά του, το συμβούλιο αντιτείνει πως η Clark θα μπορεί να αιτηθεί και πάλι την αποφυλάκισή της το 2019, αλλά προς το παρόν κρίνει πως «παραμένει σύμβολο τρομοκρατικής βίας, ενώ η προσωπική της θετική ανάπτυξη δεν είναι αρκετή για να σβήσει το εγκληματικό της παρελθόν».

Άμα ήταν στην Ελλάδα, λέω εγώ ο ποταπός,  θα ήταν ελεύθερη εδώ και δεκαετίες (αν δηλαδή είχε συλληφθεί). Πιθανόν να ήταν σήμερα και βουλευτίνα ή υπουργός του Σύριζα… ποιος ξέρει; Ας πρόσεχε κι αυτή…

Strange Attractor