Στο ίδιο έργο θεατές...

Ξέρετε πως είναι να βλέπεις υποχρεωτικά ένα έργο για δεύτερη φορά, την στιγμή που δεν σου άρεσε καν ούτε την πρώτη; Αισθάνομαι έτσι κάθε μέρα...

Να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη και να πω ότι το καλοκαίρι του 2017 θα μοιάζει με εκείνο του 2015 για ένα και μόνο λόγο.

Γιατί στο τέλος της ημέρας πρέπει να βρεθεί συνένοχος. Και οι συνένοχοι βρίσκονται μόνο όταν τα προβλήματα γίνονται ασφυκτικά και χρονικά οριακά.

Τι σκέφθηκαν οι ηγέτες της χώρας, όσον αφορά την στάση της αντιπολίτευσης το καλοκαίρι του 2015;

«Στο όνομα των “πιο πρόσφατων χαμένων Πατρίδων” θα βρεθούν προ τέτοιων τετελεσμένων γεγονότων και χρονικών ορίων που θα συμφωνήσουν για να αποφύγουμε τα χειρότερα».

Αυτό επί της ουσίας έγινε το καλοκαίρι του 2015. Η κυβέρνηση τράβηξε τη διαπραγμάτευση σε εκείνα τα χρονικά όρια όπου η συναίνεση και η συνενοχή των υπολοίπων θα ήταν πλέον όχι μόνον θέμα εθνικής ανάγκης αλλά και δεδομένη. Έτσι το πίστεψαν, έτσι και έγινε.

Η πρακτική της τελευταίας στιγμής βασικά δημιούργησε το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα του «αποστομωτικού» αναγκαστικού μονόδρομου απέναντι στην αντιπολίτευση και τα όποια εσωτερικά ακροατήρια.

Η πρακτική της τελευταίας στιγμής ουσιαστικά συντήρησε το αφήγημα της «ηρωικής διαπραγμάτευσης».

Η πρακτική της τελευταίας στιγμής επίσης κουβάλησε τις «δέκα πληγές του Φαραώ» στην κοινωνία και την οικονομία.

Για εκείνη την χρονική περίοδο, αναλυτές είχαν αναφερθεί ως «η μεγαλύτερη καταστροφή που έχει γίνει, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, σε δυτική οικονομία, εν καιρώ ειρήνης μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο». 

Γιατί φοβάμαι ότι κάνουν το ίδιο και τώρα;

Η καθυστέρηση της αξιολόγησης του 2017, για λόγους που έχουν ήδη πολυσυζητηθεί, φέρνει αφενός μεν την επιδείνωση της θέσης μας απέναντι στις διεθνείς συγκυρίες αλλά μας δημιουργεί πάλι εκείνο το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα της “τελευταίας στιγμής” απέναντι στους αμείλικτους εσωτερικούς κατακριτές.

Εξαντλώντας κάθε χρονικό περιθώριο θα εκβιάσουν και πάλι συναινέσεις και συνενόχους κερδίζοντας χρόνο και ελπίζοντας ότι κάτι θα γίνει πριν, κατά την διάρκεια η και μετά την τελική συμφωνία.

·       Θα είναι οι αποκαλύψεις των εξεταστικών επιτροπών;

·       Η αύξηση του τουρισμού;

·       Η ανακούφιση από τα κρυμμένα κεφάλαια του Σώρρα;

·       Η ξαφνική φιλελληνική ευαισθησία του Τραμπ;

·       Η αναπάντεχη αύξηση της φοροδοτικής ικανότητας του Έλληνα;

·       Η άντληση υδρογονανθράκων από τον βυθό του Ιονίου;

·       Η εκτόξευση δορυφόρου από την Διαστημική Υπηρεσία;

·       Η αποδοχή της Scarlett Johansson να δειπνίσει με τον Τσακαλώτο;

·       Η εκτίναξη των επενδύσεων από τους πρόσφυγες του Αιγαίου;

·       Η βελτίωση της νησιώτικης οικονομίας από τις προσφυγικές ροές;

·       Η νίκη κατά της φοροδιαφυγής από τις κρυφές κάμερες των τουριστών;

·       Η κάποια δήλωση στο παραμύθι για την μείωση του χρέους;

·       Η απορρόφηση τεράστιων αγροτικών προϊόντων από την Βενεζουέλα;

·       Η επιβράβευση του τακτικισμού από την διεθνή σοσιαλιστική κοινότητα;

·       Η αναρρίχηση των Podemos στην εξουσία της Ισπανίας;

·       Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι μπορεί να περιμένουν, νομίζω ούτε και αυτοί γνωρίζουν.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι παράδοξο περιμένουν να γίνει για να αντιστραφούν οι συνθήκες που εφιαλτικά πλέον χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Κάτι πρωτοφανές περιμένουν να γίνει, που θα φέρει την έκρηξη ανάπτυξης που θα μας κάνει να τρίβουμε τα μάτια μας.

Μακάρι να είναι έτσι και να υπάρχει κάτι που δεν βλέπω εγώ.

Μακάρι να είναι έτσι και ας κάνω λάθος... 

Κώστας Αγγελάκης 

New Post