Το φαινόμενο Λάουρα…

Όσοι με παρακολουθείτε στα κατά καιρούς παραληρήματά μου θα ξέρετε ότι από την αρχή στήριξα αναφανδόν το Survivor κυρίως επειδή το θεωρώ μια πολύτιμη ματιά και μια σπάνια ευκαιρία για  εμβάθυνση στα μυστικά της ανθρώπινης φύσης και συμπεριφοράς. Το παρακολουθώ μετά μανίας διότι μου θυμίζει μια in vivo μεταμοντέρνα εκδοχή των περίφημων κοινωνικών και ψυχολογικών πειραμάτων στα πανεπιστήμια Stanford, Yale, κλπ των δεκαετιών του  ‘50 και του  ’60, που διδάσκονται ακόμη και σήμερα.

Από κει και πέρα, αν και μέχρι στιγμής έχω επιβεβαιωθεί σε αυτά που έλεγα (και περίμενα) να συμβούν, τόσο όσον αφορά στις σωματικές επιδόσεις και μεταμορφώσεις, όσο κυρίως στην «ανθρωποφαγία» που θα προέκυπτε μετά τις πρώτες δυσκολίες (το είμαστε όλοι μια γροθιά έγινε κάτσε να σε φάω πριν με φας), στις κλίκες, στις λοβιτούρες, στις αψιμαχίες, κλπ εκείνο που τελευταία με κεντρίζει ιδιαίτερα την προσοχή είναι η περίπτωση της Λάουρας, ή Λαουρίτας όπως την αποκαλούν οι φίλοι της «διάσημοι»…

Πρόκειται για μια περίπτωση που μέχρι σήμερα είχα γνωρίσει μόνο στον δημόσιο τομέα, όπου υπάρχουν κυριολεκτικά χιλιάδες (μπορεί και περισσότερες) Λάουρες, οι οποίες εκμεταλλεύονται το κυρίαρχο περιβάλλον της ατιμωρησίας και της απουσίας οποιασδήποτε λογοδοσίας, και κάνοντας τις καημένες, παίζοντας το μπίμπο, κουνώντας εκεί που πρέπει τον κώλο τους, και ζώντας με χαριτωμενιές, καταφέρνουν και είναι μονίμως στον αφρό, μη κάνοντας ποτέ τίποτα, αλλά συγχρόνως απολαμβάνοντας την φιλία και την αγάπη των συναδέλφων τους αφού «έλα μωρέ, ωραίο μωρό είναι», ή «εντάξει κι εσύ, αφού έχει πρόβλημα η κοπέλα».

Υπ’ αυτήν την έννοια η Λάουρα είναι ίσως η μοναδική πραγματική survivor, αφού όχι μόνο έχει καταφέρει να επιβιώσει μέχρι σήμερα, χωρίς καν να τεθεί θέμα αποπομπής της, αλλά όλοι ανεξαιρέτως την αγκαλιάζουν και την προστατεύουν σαν να πρόκειται για «ιερό τοτέμ». Άσχετα αν ΔΕΝ προσφέρει τίποτα στην ομάδα της, ούτε από πλευράς αγωνισμάτων, αλλά ούτε κι από πλευράς εργασιών κλπ στην παραλία. Απλά περιφέρεται μοιράζοντας αγκαλίτσες και ενθαρρυντικά λογάκια σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που η ίδια ψηφίζει για να φύγουν. Και όλοι την αγαπάνε!

Είναι σαν την Έλενα Ράπτη, την δημοφιλή βουλευτίνα της Θεσσαλονίκης, που ενώ η χώρα τα τελευταία χρόνια έχει περάσει των παθών της τον τάραχο, ενώ έχουν αλλάξει 4-5 κυβερνήσεις, ενώ έχουν εξαφανιστεί πολιτικοί κολοσσοί, ενώ τα πάντα όλα ρημάζονται συστηματικά από τους συριζανέλ, η ίδια, χωρίς καν να ακούγεται, πόσο δε μάλλον να έχει τοποθετηθεί επί όλων αυτών που ζούμε, παραμένει η πιο λαοπρόβλητη βουλευτής της ΝΔ στην Θεσσαλονίκη, σε ένα κόμμα δηλαδή που έχει αλλάξει 4 αρχηγούς στο διάστημα που αυτή «νομοθετεί» χωρίς κανείς να την ακουμπήσει. Κι αν πάει να πει κανείς τίποτα (π.χ. στα σόσιαλ μίντια) αμέσως τον αρπάζουν οι συνήθεις αγάμητοι: «έλα ρε, άστην ήσυχη, είναι γκομενάρα»! Θα μου πείτε εδώ νομοθετεί στις Βρυξέλλες ο Βουσμάνος, η Έλενα σε πείραξε; 

Εν πάση περιπτώσει, έτσι έχει η κατάσταση με την Λάουρα, και ίσως να μην έγραφα τίποτα για την περίπτωσή της, αν εκτός από τα κιλά που έχει βάλει όσο καιρό οι συμπαίκτες της μεταμορφώνονται σε παιδάκια της Αιθιοπίας από την πείνα, δεν μου  έκανε χτες τρομερή εντύπωση η ξετσίπωτη και καταφανής εξαπάτηση εκ μέρους της, όταν την τελευταία στιγμή, προκειμένου να λουφάρει και πάλι,  αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αγώνισμα, επειδή έχει…  «υψοφοβία» και τρομάζει με τις νεροτσουλήθρες!!!!!!! Μάλιστα, την έπιασε κρίση πανικού και έσπευσαν συμπαίκτες και αντίπαλοι να την ηρεμήσουν και να την κατεβάσουν κάτω αγκαλιά. Μετά από 5 μόλις λεπτά, συνήλθε κι άρχισε τις συνηθισμένες ματσακονιές, δηλαδή αγκαλιές, φιλάκια, και  κολακείες προς τους συμπαίκτες της, που χύνουν αίμα και ιδρώτα όσο αυτή λουφάρει (με την ανοχή και συμπαράστασή τους). Και βέβαια, το κλου της υπόθεσης είναι ότι αφού στην εποχή του διαδικτύου ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, αμέσως ανέβηκε από κάποιους στο φέισμπουκ μια δική της παλαιότερη ανάρτηση, όπου διασκεδάζει μέσα στη τρελή χαρά κατεβαίνοντας γλιστρώντας από τσουλήθρες πισίνας, παρέα με τον σύντροφό της. Τσουλήθρες μάλιστα πολύ πιο ψηλές από εκείνην του Survivor…

Για τέτοιο «λαμόγιο» μιλάμε. Που σαν τις κατσαρίδες μπορεί να επιζήσει ακόμη και πυρηνικής καταστροφής, χωρίς να κουνήσει το δακτυλάκι της. Ένα βάρος δηλαδή, που όμως επιβιώνει ως asset. Αλλιώς πως εξηγείται το γεγονός ότι παραμένει στο απυρόβλητο, βάζει κιλά, περνάει τέλεια κι αυτό φαίνεται προς τα έξω, και ίσως κερδίσει και το τελικό έπαθλο των 100.000 ευρώ, ασχέτως αν κάποιοι κακότροποι την αποκαλούν μπαχατέλα και φακλάνα. Η ουσία είναι πως εκείνη ξέρει να επιβιώνει.

Strange Attractor

ΥΓ- Ήδη φαντάζομαι κάποιους να λένε ότι εδώ μας καταστρέφει ο σύριζας κι εσύ ασχολείσαι με την Λάουρα; Ε λοιπόν, από το 2009 γράφω για την επικινδυνότητα του σύριζα… και τι έγινε; Με άκουσε κανείς; Ο σοφός λαός σύριζα ήθελε και μάλλον ακόμη θέλει.  Νισάφι πια.

Δείτε και εδώ