Το πιο "σκληρό" ριάλιτι του πλανήτη! Χα χα χα …

Ξεκίνησα από την αρχή να βλέπω το Σαρβάιβορ, πιστεύοντας πως θα είναι κάτι σαν ζωντανό ψυχολογικό-κοινωνικό πείραμα, μια ευκαιρία δηλαδή για να δω να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου η πραγματική ανθρώπινη φύση, χωρίς λούστρα και φιοριτούρες, η υποκρισία, οι λυκοφιλίες, οι λοβιτούρες, οι ιδιοτέλειες, και γενικά όλες εκείνες οι συμπεριφορές που στην κανονική ζωή τις κρύβουμε επιμελώς. Και ως ένα βαθμό έτσι έγινε, με αποτέλεσμα να συνεχίσω να το παρακολουθώ μαζί με άλλα τρία και βάλε εκατομμύρια Έλληνες.

Μέχρι που άρχισαν να μπαίνουν ψύλλοι στα αφτιά μου, με τις διάφορες ματσακονιές που άρχισαν να γίνονται γνωστές, όπως π.χ. κάτι φωτογραφίες των παικτών με κινητά στην παραλία, κάτι άγνωστες στο κοινό διανυκτερεύσεις σε «νοσοκομεία», κάτι βόλτες με βανάκια στο κέντρο της πόλης, κλπ. Με αποκορύφωμα τις πρόσφατες αποκαλύψεις από κάποιους που βγήκαν από το παιχνίδι  και «μαρτύρησαν» ότι κάποιοι (και καλά λαϊκά παιδιά) δεν είναι στην πραγματικότητα αυτό που δείχνουν προς τα έξω, δεν πεινάνε, δεν υποφέρουν, αλλά τουναντίον βρήκαν  τρόπους (στη ζούλα) να εξασφαλίζουν τρόφιμα συναλλασσόμενοι με πρόθυμους ιθαγενείς…

Ανταλλάσουν, λέει, προσωπικά τους αντικείμενα για ένα σάντουιτς, ή ακόμη (λένε κάποιοι κακοπροαίρετοι) και προσωπικές χάρες και «υπηρεσίες». Μάλλον γι’ αυτό η Λάουρα έχει βάλει κιλά αν και «πεινάει», ενώ ο Ντάνος (ο Γιακουμής) αγωνίζεται ξυπόλητος, αφού τα παπούτσια του τα … «πήρε το κύμα».  Όπως πήρε το κύμα και το καλάμι ψαρέματος που είχαν οι Διάσημοι. Χώρια του ότι μύρισαν «κοκό» οι ντόπιοι και, εκτός από τις καντίνες, μαζεύονται κατά δεκάδες καθημερινά γύρω από τις δυο παραλίες, με τους σεκιουριτάδες της παραγωγής να αναγκάζονται να τους απωθούν βιαίως.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα φαιδρά, είχαμε χθες βράδυ το αποκορύφωμα της ξεφτίλας, με το «πιο σκληρό ριάλιτι του πλανήτη», όπως το χαρακτηρίζει ο Τανιμανίδης, να μεταμορφώνεται σε ένα κακέκτυπο του θλιβερού μπασκλασαριού «Στην Υγειά μας ρε Παιδιά», με τον μόνο που να λείπει να είναι ο Σπύρος Παπαδόπουλος με τον Μάκη Δημάκη και το ηλεκτρικό μαντολίνο του. Πως λέμε δηλαδή The Wheel (στο Discovery Channel); Καμία σχέση…

Και τι είδαμε χθες; Μια κλασική περίπτωση νεοελληνικού πολιτιΖμού, με τους «πεινασμένους» παίκτες να πλένονται, να λούζονται, να πασαλείβονται με κρέμες και λοσιόν, να απολαμβάνουν κιλά μακαρονάδας και άπειρες κοκακόλες, και στη συνέχεια να επιδίδονται σε αυτό που έχει κάνει την σύγχρονη Ελλάδα διάσημη σε όλο το Μαγκρέμπ… λάγνα λικνίσματα (ειδικά ο Κινέζος), τσιφτετέλια, και σκληρά λαϊκά, με τον Μπο τον ράπερ να ερμηνεύει ένα τραγούδι «διαμάντι», που το έγραψε, λέει, ο ίδιος  με άλλους δυο!!!! (τόσο δύσκολο ήταν) και που εμένα μου θύμισε στριγκιές από γουρούνια όταν τα σφάζουν ή τα μαστιγώνουν. Κατάντια… 

Μια ευκαιρία δηλαδή για μια εκπομπή που μπόρεσε και έπιασε τον σφυγμό του μέσου τηλεθεατή δίνοντάς του την ευκαιρία να παρακολουθήσει την πραγματική ανθρώπινη συμπεριφορά σε δύσκολες συνθήκες, χάθηκε οριστικά, και κατάντησε ένα ακόμη μεταμοντέρνο καρακιτς βλαχομπαρόκ σόου, μια ψευτογκλαμουριά, θυμίζοντας την αλήστου μνήμης Ρούλα Κορομηλά και τα φαντεζί σκουπίδια της, ενδεδυμένη κι αυτή με τσιφτετελοποπ υποπροϊόντα, υπογραμμίζοντας ότι χειρότερο έχει να επιδείξει η σύγχρονη Ελλάδα (πέραν του σύριζα),  και επαληθεύοντας όλους εκείνους που από την αρχή στηλίτευαν εμάς που υποστηρίζαμε το Σαρβάιβορ… άσχετα βέβαια αν ούτε κι αυτοί διάβαζαν Κορνήλιο Καστοριάδη κάθε βράδυ πριν πέσουν για ύπνο.

Τέλος πάντων έτσι έχει η κατάσταση, και στο εξής αν ποτέ θελήσω να «μερακλωθώ» θα πάω σε κανένα σκυλάδικο να γείρω καμιά φιάλη, ακούγοντας χρυσά λαρύγγια, αντί να κάθομαι να μελετώ την στρεβλή ανθρώπινη συμπεριφορά στο παιδικό λούνα παρκ που λέγεται Σαρβάιβορ…

Strange Attractor

ΥΓ- Και αντί ο Γιακουμής, που όλες οι γυναίκες της Ελλάδας τον βλέπουν και υγραίνονται, να τραγουδήσει κανέναν Μπάρι Μάνιλοου και να  τις πάρει τα μυαλά, πήγε και τραγούδησε τον... κυρ Μένιο ή το Ψώνιο (δεν το είδα). Άβυσσος η ψυχή του καλού παιδιού.