Το σχετικό πλεονέκτημα του μονόφθαλμου…

Μέσα στον μικρόσκοσμο των ΑΝΕΛ, ο βουλευτής Δημήτρης Καμμένος έχει ένα πλεονέκτημα: είναι ο μονόφθαλμος μέσα στους τυφλούς – και όχι μόνον επειδή είναι ο προεδρικός εξάδελφος. Το ξέρει και το εκμεταλλεύεται, βεβαίως, για να έχει την απαραίτητη στο επάγγελμά του δημοσιότητα. Κατά κανόνα, το πετυχαίνει με δηλώσεις οι οποίες αποκλίνουν ελαφρώς από την κυβερνητική γραμμή (εφόσον υπάρχει τέτοιο πράγμα) και έχουν σκοπό να αναδείξουν την πρωτοτυπία της σκέψης του.

Ο Δ. Καμμένος νιώθει την υπεροχή του μονόφθαλμου και το δείχνει στη μάλλον ενοχλητική άνεση των τρόπων του: στην οικειότητα που αποκτά γρήγορα με τον συνομιλητή του, στην προσπάθειά του να δείξει έξυπνος και διαβασμένος, στη ροπή σε αστεϊσμούς ή λογοπαίγνια που δείχνουν πνευματώδη αυτοπεποίθηση...

Γενικώς, σε όλα αυτά που τον κάνουν εν τέλει κουραστικό, σαν πλασιέ που προσπαθεί να σου πουλήσει μια αηδία που δεν θα την έπαιρνες ούτε αν σε πλήρωνε. Διότι, σε όλη αυτή την εικόνα του άνετου τεχνοκράτη Δ. Καμμένου, του ανθρώπου που ξέρει και μπορεί, λείπει το στοιχείο που είναι απαραίτητο ώστε να είναι γνήσια: η ποιότητα στις λεπτομέρειες. Οταν, λ.χ., τον βλέπεις από την τηλεόραση να «καθαρίζει» αφ’ υψηλού ένα σύνθετο θέμα σε μια συζήτηση, η παράσταση έχει κάτι από την αισθητική των βιντεοταινιών της δεκαετίας του 1980. Αυτό συμβαίνει, επειδή τελικά ο Δ. Καμμένος δεν έχει πάψει να είναι ένας μονόφθαλμος· και η υπεροχή που μπορεί να έχει ως μονόφθαλμος εν μέσω των τυφλών γίνεται μειονέκτημα μόλις βγει στον μεγαλύτερο κόσμο. Αυτή είναι η τραγωδία του – μπορεί και η κωμωδία του, καθώς τα δύο αυτά είναι συγγενή είδη και η ιστορία του ήρωά μας εν εξελίξει.

Καταλάβαμε, πάντως, το ιλαροτραγικό της περίπτωσης με το καλημέρα. Ο Δ. Καμμένος πρέπει να είναι ο κάτοχος του ρεκόρ της συντομότερης θητείας ως υφυπουργός, καθώς υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα σε λιγότερο από 12 ώρες μετά την ορκωμοσία του. Η αιτία ήταν κάποια ηλίθια αντισημιτικά σχόλια (οι Εβραίοι που δήθεν δεν πήγαν για δουλειά στους Δίδυμους Πύργους το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου κ.λπ.) στον λογαριασμό του στο Twitter. Ποτέ δεν παραδέχθηκε ότι εκείνος τα έγραψε. Αυτός; Προς Θεού! Κάποιοι άλλοι το έκαναν, κατέφυγε με ταρατατζούμ στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και, πολύ βολικά για τον ίδιο, το θέμα ξεχάστηκε. Σας μυρίζει κάτι δυσάρεστο; Και πού να δείτε παρακάτω...
Αφού σας προειδοποίησα, ας προχωρήσουμε στο βιογραφικό που βρίσκουμε στην ιστοσελίδα του και, ειδικά, στο τμήμα το οποίο αναφέρεται στις επαγγελματικές δραστηριότητές του: «Διαθέτει πολύ μεγάλη εμπειρία στα διεθνή τραπεζικά, στην επιχειρησιακή μελέτη και ανάλυση επενδύσεων, καθώς και στον έλεγχο συμβάσεων χρηματοδοτήσεων. Kατείχε τη θέση του Προέδρου και Δ/ντος Συμβούλου στον Ομιλο Εταιρειών Think Big, με έδρα την Αθήνα και γραφεία σε Μάλτα, Τίρανα, Λονδίνο, Κύπρο, Ντουμπάι και Ντόχα. Ο Ομιλος με εταιρίες του όπως η Politics Global Com, η AWG TAG Athens δραστηριοποιείται στη Στρατηγική Επικοινωνία & Δημόσιες Σχέσεις / Διαφήμιση, Υλοποίηση Επενδυτικών Σχεδίων σε Ενέργεια, Υγεία, ΜΜΕ, Εξαγορές και Συγχωνεύσεις εταιριών, αναδιαρθρώσεις χρεών αλλά και στη μεταφορά χρηματοοικονομικής τεχνογνωσίας. Προγενέστερα έχει διατελέσει Αντιπρόεδρος Νοτιοανατολικής Ευρώπης για 18 χώρες, στην εταιρία Lobbying, Cassidy & Associates/ Washington, DC με έδρα την Αθήνα. Εχει επίσης διατελέσει εκτελεστικός Διευθυντής στην American Express Intl ενώ έχει συνεργαστεί σε διεθνή χρηματοδοτικά έργα αλλά και την έκδοση εξειδικευμένων χρηματοοικονομικών εργαλείων, με τις διεθνείς τράπεζες CALYON, BERENBERG, Standard Chartered και τον χρηματοπιστωτικό οίκο Tradition/Geneva».

Ουάου! Ε; Τύφλα να ’χει ο Βαρουφάκης... Εντυπωσιακότατος καταιγισμός κατακτήσεων. Θαυμάζεις πότε τα πρόλαβε όλα – το λέω ειλικρινά, διότι εγώ ως σκαντζόχοιρος, με την έννοια του Μπερλίν (του Ησαΐα, όχι του Ερβιν), θαυμάζω τις αλεπούδες. Ομως, παρά τον ομολογημένο θαυμασμό μου, όλα αυτά εμένα με κάνουν πολύ επιφυλακτικό, έως και καχύποπτο. Μου ακούγονται κάπως, μετά συγχωρήσεως, «αεριτζίδικα» και ξέρω καλά ότι αυτό είναι δικό μου πρόβλημα, επειδή είμαι (αναπόφευκτα) παλιομοδίτης και δεν κατέχω ούτε ένα απειροελάχιστο κλάσμα των γνώσεων και της πείρας που δηλώνει ο Δ. Καμμένος στα συγκεκριμένα θέματα. Αλλά και πέραν αυτού, δεν είναι αταίριαστα όλα αυτά με κάποιον ο οποίος δήλωσε μονοψήφιο εισόδημα προτού εκλεγεί βουλευτής; (Ή μήπως είναι απολύτως ταιριαστό; Μήπως είναι αποδεικτικό της αξίας και της επιτυχίας του και εγώ ένας αγαθός; Μπερδεύτηκα και τα παρατάω...)

Απαραίτητο στοιχείο, οπωσδήποτε, για την εκτίμηση των παραπάνω στοιχείων και των δικών μου υποθέσεων είναι η τελευταία παράγραφος του βιογραφικού του: «Ο Δημήτρης Καμμένος είναι έφεδρος λοχαγός των ειδικών δυνάμεων, αγαπά τη μελέτη της Κβαντικής Θεωρίας και ακούει μουσική Ροκ». Προσωπικώς, κατάλαβα· είμαι βέβαιος ότι το ίδιο και εσείς...

Η αφορμή για την κατάδυση στην προσωπικότητα του Δ. Καμμένου ήταν η εμβριθής δήλωσή του, που συζητείται τις τελευταίες μέρες: «Από το να έχει τη σύνταξη ο παππούς και να του παίρνει ένα 100άρικο τον μήνα ο εγγονός, να πίνει φραπέ και να παίζει τάβλι, προτιμώ να του πάρω εγώ σαν κράτος, εφόσον είμαι σοβαρό, το 100άρικο και να το κάνω εργοδοτική εισφορά, να πάω να βρω δουλειά στο παιδί για να μην πίνει φραπέ». Είχα σκοπό να ασχοληθώ με το νόημά της, όμως χρειάζεται χώρος και μελέτη που δεν έχω κάνει. Αλλά και κάτι ακόμη, γιατί να την εξετάσεις, όταν βασίζεται ολόκληρη σε μία υπόθεση η οποία δεν ευσταθεί; «Εγώ σαν κράτος, εφόσον είμαι σοβαρό», είναι η προϋπόθεση που θέτει ο Δ. Καμμένος. Μα δεν γίνεται. Κράτος Καμμένου και σοβαρό απλά δεν γίνεται. Είναι contradictio in terminis, που λένε οι παλαιοί νομικοί.

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή