Δύο μεγάλες
ανακαλύψεις έγιναν τον τελευταίο καιρό: Η ΝΑΣΑ ανακάλυψε πλανήτες που μοιάζουν
με τη γη (τουλάχιστον να βρούμε κάπου να πάμε στην απελπισία μας πάνω) και ο
ΣΥΡΙΖΑ το χρηματιστήριο! Την ανακάλυψη της ΝΑΣΑ θα πρέπει να περιμένουμε καιρό
να τη δούμε πώς θα αξιοποιηθεί, όμως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ έχει ενδιαφέρον άμεσο.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε περιχαρής
χθες ότι ανεβαίνει, λέει, το χρηματιστήριο, συμπεριλαμβάνοντας αυτή την άνοδο
στα μεγάλα... επιτεύγματα της κυβέρνησης! Μόνο συμβουλές να επενδύσουμε και
μετοχές να ποντάρουμε δεν μας είπε – αλλά ποτέ δεν είναι αργά, ο “ναός” έχει πάντα
ευκαιρίες!
Η δήλωση αυτή από πολιτικό εκ της αριστερής
πλευράς του πολιτικού φάσματος, θα εκλαμβανόταν μόνο ως χωρατό, αν δεν
επρόκειτο για τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης. Συγχωρείται μόνο επειδή το
χρηματιστήριο είναι κοντά στο Αιγάλεω πλέον και πιθανόν να νιώθει την ανάγκη να
υποστηρίξει οτιδήποτε είναι κοντά στην παλιά του γειτονιά. Έτσι είναι η ταξική
πάλη, όχι αστεία.
Επί της ουσίας πάντως, μία τέτοια απελπισμένη επιχειρηματολογία περί ευημερίας των χρηματιστηριακών δεικτών, μόνο την ανάγκη της κυβέρνησης να ντύσει με χρυσώσει το πικρό χάπι των νέων μέτρων. Κανένας σοβαρός άνθρωπος στον κόσμο και πάντως κανένας προοδευτικός πολίτης και πολιτικός δεν συνδέει τις κινήσεις στα χρηματιστήρια με την πραγματική κατάσταση στην κοινωνία, ούτε καν στην ίδια την οικονομία.
Τουλάχιστον η αριστερά είχε διαχρονικά μία καθαρή άποψη για το ρόλο των χρηματιστηρίων: Ούτε απόλυτος μηδενισμός, ούτε εξιδανίκευση φυσικά. Είναι κομμάτι της ελεύθερης οικονομίας. Αποδεκτό εκ των πραγμάτων, αλλά πάντως όχι εργαλείο για τον... σοσιαλισμό. Διότι σε λίγο μπορεί να μας το πει κι αυτό η κυβέρνηση.
Τα κεφάλαια στα χρηματιστήρια κινούνται κατά βάση με τους δικούς τους όρους. Μπαίνουν, παραμένουν και βγαίνουν με κριτήριο όχι αν πηγαίνει καλά μία οικονομία ή κοινωνία, αλλά επειδή μπορεί να υπάρχουν ευκαιρίες κέρδους και κερδοσκοπίας ή φυσικά επειδή επικρατεί ο πιο άγριος καπιταλισμός. Γι' αυτό και εκείνα τα ισχυρά κεφάλαια που μπορούν και καθορίζουν, σε χώρες σαν τη δική μας, την άνοδο ή την πτώση του χρηματιστηρίου, είναι περισσότερο κερδοσκοπικά και τυχοδιωκτικά.
Το χρηματιστήριο μπορεί να ανέβει για παράδειγμα επειδή οι επενδυτές νιώθουν ότι υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Αυτό από μόνο του για την κοινωνία δεν λέει τίποτα. Και στην Κίνα πολιτική σταθερότητα υπάρχει, αλλά η φτώχεια και η φτηνή εργασία κυριαρχούν!
Μπορεί επίσης να ανέβει εάν ξεπουληθούν τα πάντα στη χώρα ή επειδή εξευτελίζεται και ελαστικοποιείται κι άλλο η εργασία. Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων για παράδειγμα είναι μία καλή εξέλιξη για όσους στοχεύουν στο χρηματιστήριο. Όταν οι εταιρίες έχουν καλά αποτελέσματα – επειδή πολλές φορές συμπιέζουν το εργατικό κόστος – τότε στο χρηματιστήριο κάνουν πάρτι! Αλλά αυτό το πάρτι δεν σημαίνει ότι τα χρήματα που θα κυκλοφορήσουν στο χρηματιστήριο θα πάνε στην πραγματική οικονομία – μάλλον σε πολυτέλειες πάνε, σαν αυτές του “Λύκου της Γουόλ Στριτ”, καλή ταινία κι αν την παίξουν στο “Λάμπρος Κωνσταντάρας – Ρένα Βλαχοπούλου” να πάει να τη δει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, να αναπολήσει και την παλιά του γειτονιά!
Σχετίζεται το χρηματιστήριο με την κοινωνία; Επ' ουδενί. Μπορεί να παίξει ο συνταξιούχος (ειδικά των 562 ευρώ) ή ο άνεργος εκεί; Αστεία πράγματα. Μπορεί να εμπιστευτεί ένας μέσος πολίτης, χωρίς γνώσεις το ταμπλό των μετοχών; Μόνο από απρονοησία.
Άλλωστε η μεσαία τάξη, που θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς το χρηματιστήριο είναι διαλυμένη και έχει άλλες υποχρεώσεις: να καλύψει τα πρωτογενή πλεονάσματα του Τσακαλώτου και τις τρύπες στο σφαλιστικό του Κατρύγκαλου!
Ας μην βαυκαλίζονται στην κυβέρνηση με τους δείκτες του χρηματιστηρίου. Όπως ανεβαίνουν, έτσι και πέφτουν. Και αύριο στην πτώση, θα κάνουν γαργάρα τις μετοχές και τα σημερινά λόγια τους.
Αν ήταν να μετράμε την άνοδο της οικονομίας και την επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής με το χρηματιστήριο, τότε ο Σημίτης θα έμενε για πάντα πρωθυπουργός. Στις 6300 μονάδες είχε πάει ο δείκτης στις μέρες του!
Επί της ουσίας πάντως, μία τέτοια απελπισμένη επιχειρηματολογία περί ευημερίας των χρηματιστηριακών δεικτών, μόνο την ανάγκη της κυβέρνησης να ντύσει με χρυσώσει το πικρό χάπι των νέων μέτρων. Κανένας σοβαρός άνθρωπος στον κόσμο και πάντως κανένας προοδευτικός πολίτης και πολιτικός δεν συνδέει τις κινήσεις στα χρηματιστήρια με την πραγματική κατάσταση στην κοινωνία, ούτε καν στην ίδια την οικονομία.
Τουλάχιστον η αριστερά είχε διαχρονικά μία καθαρή άποψη για το ρόλο των χρηματιστηρίων: Ούτε απόλυτος μηδενισμός, ούτε εξιδανίκευση φυσικά. Είναι κομμάτι της ελεύθερης οικονομίας. Αποδεκτό εκ των πραγμάτων, αλλά πάντως όχι εργαλείο για τον... σοσιαλισμό. Διότι σε λίγο μπορεί να μας το πει κι αυτό η κυβέρνηση.
Τα κεφάλαια στα χρηματιστήρια κινούνται κατά βάση με τους δικούς τους όρους. Μπαίνουν, παραμένουν και βγαίνουν με κριτήριο όχι αν πηγαίνει καλά μία οικονομία ή κοινωνία, αλλά επειδή μπορεί να υπάρχουν ευκαιρίες κέρδους και κερδοσκοπίας ή φυσικά επειδή επικρατεί ο πιο άγριος καπιταλισμός. Γι' αυτό και εκείνα τα ισχυρά κεφάλαια που μπορούν και καθορίζουν, σε χώρες σαν τη δική μας, την άνοδο ή την πτώση του χρηματιστηρίου, είναι περισσότερο κερδοσκοπικά και τυχοδιωκτικά.
Το χρηματιστήριο μπορεί να ανέβει για παράδειγμα επειδή οι επενδυτές νιώθουν ότι υπάρχει πολιτική σταθερότητα. Αυτό από μόνο του για την κοινωνία δεν λέει τίποτα. Και στην Κίνα πολιτική σταθερότητα υπάρχει, αλλά η φτώχεια και η φτηνή εργασία κυριαρχούν!
Μπορεί επίσης να ανέβει εάν ξεπουληθούν τα πάντα στη χώρα ή επειδή εξευτελίζεται και ελαστικοποιείται κι άλλο η εργασία. Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων για παράδειγμα είναι μία καλή εξέλιξη για όσους στοχεύουν στο χρηματιστήριο. Όταν οι εταιρίες έχουν καλά αποτελέσματα – επειδή πολλές φορές συμπιέζουν το εργατικό κόστος – τότε στο χρηματιστήριο κάνουν πάρτι! Αλλά αυτό το πάρτι δεν σημαίνει ότι τα χρήματα που θα κυκλοφορήσουν στο χρηματιστήριο θα πάνε στην πραγματική οικονομία – μάλλον σε πολυτέλειες πάνε, σαν αυτές του “Λύκου της Γουόλ Στριτ”, καλή ταινία κι αν την παίξουν στο “Λάμπρος Κωνσταντάρας – Ρένα Βλαχοπούλου” να πάει να τη δει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, να αναπολήσει και την παλιά του γειτονιά!
Σχετίζεται το χρηματιστήριο με την κοινωνία; Επ' ουδενί. Μπορεί να παίξει ο συνταξιούχος (ειδικά των 562 ευρώ) ή ο άνεργος εκεί; Αστεία πράγματα. Μπορεί να εμπιστευτεί ένας μέσος πολίτης, χωρίς γνώσεις το ταμπλό των μετοχών; Μόνο από απρονοησία.
Άλλωστε η μεσαία τάξη, που θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς το χρηματιστήριο είναι διαλυμένη και έχει άλλες υποχρεώσεις: να καλύψει τα πρωτογενή πλεονάσματα του Τσακαλώτου και τις τρύπες στο σφαλιστικό του Κατρύγκαλου!
Ας μην βαυκαλίζονται στην κυβέρνηση με τους δείκτες του χρηματιστηρίου. Όπως ανεβαίνουν, έτσι και πέφτουν. Και αύριο στην πτώση, θα κάνουν γαργάρα τις μετοχές και τα σημερινά λόγια τους.
Αν ήταν να μετράμε την άνοδο της οικονομίας και την επιτυχία της κυβερνητικής πολιτικής με το χρηματιστήριο, τότε ο Σημίτης θα έμενε για πάντα πρωθυπουργός. Στις 6300 μονάδες είχε πάει ο δείκτης στις μέρες του!
Γιάννης Μακρυγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου